Heaven (2002)

Regie: Tom Tykwer | 98 minuten | drama, romantiek, misdaad, thriller | Acteurs: Cate Blanchett, Giovanni Ribisi, Remo Girone, Stefania Rocca, Alessandro Sperduti, Mattia Sbragia, Stefano Santospago, Alberto Di Stasio, Giovanni Vettorazzo, Gianfanco Barra, Vincent Riotta, Mauro Marino, Stefania Orsola Garello, Fausto Lombardi, Giorgia Coppa, Julienne Liberto, Matilde De Sanctis, Roberto D’Alessandro, Masha Sirago, Sergio Sivori, Shaila Rubin, Luciano Bartoli, Marco Merlini, Natalia Magni, Teresa Piergentili, Massimiliano Giusti, Federico Torre, Andrea DiGirolamo, Beppe Loconsole

Krzysztof Kieslowski, de Poolse schrijver/regisseur van meesterwerken als zijn ‘Trois Couleurs’ trilogie en zijn ‘Dekalog’-serie, bedacht samen met zijn collega Krzysztof Piesiewicz een drieluik, getiteld ‘Heaven’, ‘Hell’ en ‘Purgatory’. Hij stierf echter voor hij zijn werk af kon maken en zoals Spielberg ‘Artificial Intelligence: A.I.’ (2001) afmaakte voor Stanley Kubrick, nam de Duitse Tom Tykwer de taak op zich ‘Heaven’ te verfilmen.

Tykwer, die wereldwijde faam kreeg met zijn film ‘Lola rennt’, hoeft zich niet te schamen voor dit project, want het is een prachtige, bijna poëtische film geworden. Zijn eerste niet-Duitse film is een belofte geworden voor meer en grotere produkties. Cate Blanchett en Giovanni Ribisi, die al eerder samen speelden in ‘The Gift’, stelen elke scène waar ze in zitten. Met hun natuurlijke uitstraling zijn zij zo anti-Hollywood als het maar kan, terwijl beide acteurs in grote Hollywood producties hebben gespeeld. De emoties die beide personages ondergaan worden perfect op het witte doek overgebracht en zij weten de kijker met hun intense spel te ontroeren. Heel mooi is bijvoorbeeld als Philippa de trap van de zolder afdaalt en Filippo aankijkt. Het is in dat moment dat zij beseft wat de reden van zijn hulpactie is, en de liefde die van zijn gezicht afstraalt is zeer overtuigend.

De film zit boordevol symboliek. Dat de personages bijna dezelfde voornaam hebben, hun verjaardag delen, al is Philippa zeven jaar ouder, en dat ze aan het einde van de film het dezelfde kapsel hebben, is aanwijzing dat hun lot ook met elkaar verbonden is. Het is een vreemde romance die de kijker voorgeschoteld krijgt, er wordt niet veel gecommuniceerd, ze lijken elkaar zonder woorden te verstaan en de enige stomende seksscène die we te zien krijgen is niet die tussen Philippa en Filippo. De scène waarin de twee voor het eerst de liefde gaan bedrijven is echter zo onbeschrijflijk mooi gefilmd onder een boom in het prachtige Italiaanse landschap, je zou bijna twee vliegtickets Italië boeken.

Naast een bijzonder script is de film ook adembenemend geschoten. Je kunt zien dat er veel aandacht is besteed aan de cinematografie. Tykwer gebruikt zijn handelskenmerk, scènes van bovenaf filmen, uitvoerig, maar dit irriteert absoluut niet, het versterkt de symboliek, doordat het lijkt alsof je vanuit de hemel (heaven) naar de personages kijkt. De thema’s schuld en vergiffenis spraken de regisseur aan in het scenario en er wordt mooi in het midden gelaten op welke manier de hoofdpersonen met deze gevoelens omgaan.

De film zal niet iedereen aanspreken, een aantal mensen zullen misschien afhaken als het eerste thrillerachtige deel overgaat in drama. Besluit je de film echter uit te kijken, omdat je een sterk drama ook kunt waarderen, zul je hoogstwaarschijnlijk blij zijn dat je volgehouden hebt. Morele kwesties zijn altijd interessant om over te discussiëren, daarom is ‘Heaven’ een film om nog lang over na te denken en te praten.

Monica Meijer

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 12 september 2002