Hector and the Search for Happiness (2014)
Regie: Peter Chelsom | 119 minuten | avontuur, komedie, drama | Acteurs: Simon Pegg, Rosamund Pike, Tracy Ann Obermann, Jean Reno, Veronica Ferres, Barry Atsma, Ming Zhao, Togo Igawa, Christopher Plummer, Bruce Fontaine, Jordan Schartner, Bernard Cuffling, Jakob Davies, Chris Gauthier, Dean Paul Gibson, Michael Adamthwaite, Vincent Gale, Gabrielle Rose, Stellan Skarsgård, Toni Collette
Komiek Simon Pegg is van alle markten thuis, meestal speelt hij in komedies van het absurdistisch niveau waarin de strijd moet worden aangebonden met zombies, zoals in ‘Shaun of the Dead’ (2004) of met ruimtewezens in ‘The World’s End’ (2013). Maar Pegg blijkt het ook prima te doen in een romantische komedie als ‘Run Fatboy Run’ (2007). Of Pegg daarmee in de voetsporen van Hugh Grant kan treden is voor de vrouwelijke kijkers om te beoordelen, maar de makers van ‘Hector and the Search for Happiness’ (2014) zijn hier in ieder geval van overtuigd.
In ‘Hector and the Search for Happiness’ speelt Pegg een saaie psychiater met een door en door gereguleerd leven. Hij krijgt een midlifecrisis en gaat op zoek gaat naar zijn innerlijke Kuifje. Waar deze Kuifje-referentie precies vandaan komt is niet duidelijk, misschien dat de producenten Pegg op een oudere Kuifje vinden lijken (niet geheel onvoorstelbaar). Pegg gaat, net zoals in de eerste delen van Kuifje, naar China, Afrika en Amerika. En ook naar Tibet; ‘Kuifje in Tibet’ is het deel waarin de oude Hergé een jeugdtrauma verwerkt. Er zal over nagedacht zijn door de makers, maar het gegeven blijft wat onuitgewerkt.
Pegg gaat dus op pad om zijn midlifecrisis te verwerken onder het mom dat hij wil uitzoeken wat mensen gelukkig maakt. Als een olijke backpacker trekt hij er met notitieboekje op uit en noteert uitspraken van mensen die hij ontmoet. Voor de makers een excuus om elke nieuwe levenswijsheid als gimmick door het beeld te schrijven. Handgeschreven teksten in beeld en nog typischer het speeltuigvliegtuigje dat Hector’s turbulente vlucht naar Afrika verbeeldt; het zorgt voor een speelse noot zoals we dat ook wel kennen van regisseur Michel Gondry (denk bijvoorbeeld aan ‘The Science of Sleep’, 2006). Bij Gondry is deze papier-maché speelsheid een centraal onderdeel van zijn films, terwijl de regisseur van ‘Hector and the Search for Happiness’ Peter Chelsom het er een beetje bij doet, als een exotische potje met kruiden dat hij al een paar jaar in het keukenkastje heeft staan en nu eindelijk durft te gebruiken. En als we dan toch bezig zijn dan gooien we er van dat andere goedje ook nog wat bij, enzovoort, moet Chelsom hebben gedacht. Dat zorgt ervoor dat ‘Hector and the Search for Happiness’ een potpourri wordt van populaire komedie elementen van de afgelopen tien jaar. Ook de invloed van ‘The Hangover’ (2009) is zichtbaar. Niet zozeer de ranzigheid van deze film, maar wel het idee dat je tot het naadje moet gaan om te voelen dat je leeft.
Dat gevoel wordt Hector betrekkelijk makkelijk voor de voeten geworpen. Onderweg naar China neemt een bankier hem onder zijn vleugels en introduceert hem bij de jetset in Shanghai waar hij de hipste feestjes binnenkomt. Wat deze keiharde zakenman precies in Hector ziet is niet duidelijk, hij heeft blijkbaar gewoon puur toevallig zin om een backpacker te entertainen. Dan komt er ook nog een dure prostituee voorbij die echt iets voor Hector voelt, en hij ook voor haar. Het meisje wordt echter door haar pooier weggekaapt om daarmee abrupt uit de film te verdwijnen. Hector zit daar niet veel langer dan twee seconden mee en vertrekt naar Tibet. In Tibet is hij blijkbaar de enige backpacker die om spirituele verlichting komt vragen, want een boeddhistische wijsgeer ontvangt hem met open armen waarna ze beiden als vanzelf de beste vrienden zijn.
In Afrika wordt Hector uitgenodigd door een vrouw in haar dorp met als resultaat dat Hector zich ontpopt tot een ware gangmaker en het hele dorp uitloopt om met hem te feesten. Wederom biedt een vrouw haar seksuele gunsten aan —Chelsom ziet Pegg blijkbaar als womanizer— maar Hector blijft trouw aan zijn vrouw (Rosamund Pike) die hij vertwijfeld in Engeland heeft achtergelaten. Tot zover gaat alles gesmeerd, maar dan wordt Hector ontvoerd door een criminele bende die hem in een gevangenis gooit, waarin hij een tijdje wegkwijnt en bijna wordt geëxecuteerd. Een traumatische gebeurtenis zou je denken, maar wanneer Hector vrijkomt vervolgt hij gewoon weer onverstoord zijn weg. Het hoort er allemaal bij; je hebt pas echt geleefd als je een keer bent gemolesteerd door vuige gangsters ergens in Afrika. Een geweldig verhaal om je vrienden tijdens de borrel de ogen mee uit te steken.
Hector heeft in ieder geval de tijd van zijn leven en langzaam komt hij steeds dichterbij het antwoord op de vraag wat een mens gelukkig maakt. Ondertussen is de kijker Hector al lang kwijtgeraakt omdat de noodzakelijke identificatie tussen de kijker en de hoofdpersoon compleet ontbreekt. Pegg kan heel goed typetjes neerzetten, zo is de rol van een stijve psychiater op zijn lijf geschreven, evenals die van goedgeluimde toerist. Maar het proces waarin de psychiater zich langzaam zou moeten ontpoppen tot een avontuurlijk wereldreiziger ontbreekt compleet. Hector besluit gewoon van de een op de andere dag een ander mens te zijn. Van een innerlijk conflict is daarmee helemaal geen sprake, want Pegg speelt twee verschillende personages die niets met elkaar te maken hebben en, ondanks alle referenties aan Kuifje en andere fantasiebeelden, geen enkele diepgang hebben. Daardoor komen die referenties los te staan, in plaats van dat ze het personage van Hector versterken. ‘Hector and the Search for Happiness’ is een film waar zowel te veel als te weinig over is nagedacht: een formulefilm zonder eenduidige formule.
Alberto Ciaccio
Waardering: 2
Bioscooprelease: 9 oktober 2014
DVD-release: 17 februari 2015