Hellblock 13 (2000)

Regie: Paul Talbot | 90 minuten | horror, thriller | Acteurs: Gunnar Hansen, Debbie Rochon, Jon Miller, Brian Kelly, Jeff Jordan, Amy R. Swaim, Bill Roberson, Kirk Bair, Bob Hungerford, Jessica Dunning, Rick Migliore, Michele Affronte, Marie Talbot, Jennifer Peluso, David G. Holland, Michael R. Smith, Stacy Nicole Rowe, Kimberly Rowe, Clinton G. Dennis, Meg Maddon, J.J. North, Bill Kealey, Don Tilley, Jasi Cotton Lanier, Brittany-Anne, Chris Sutton, Nolan Mecham, Dell Goodrich, Eric Kirby

In deze film worden door de ter dood veroordeelde Tara drie verhalen aan haar toekomstige beul verteld. Wanneer hij daarna de door haar geschreven verhalen wil verbranden om publicatie ervan te voorkomen, komt hij er op hardhandige wijze achter dat de tralies Tara er niet van kunnen weerhouden om hier een hartig woordje over mee te spreken.

1. Watery GraveSherry Simpson verdrinkt haar twee kinderen om met haar vriend Bob een nieuw leven te kunnen beginnen. Het lukt haar echter niet om de politie te misleiden. Ook wordt ze al snel geplaagd door nachtmerries die bewaarheid worden wanneer haar kinderen uit de dood opstaan om wraak te nemen. Qua sfeer een duister en geslaagd vormgegeven verhaal. Met name door de locatie en de tijdstippen waarop een groot deel van het verhaal zich afspeelt, het naast Sherry’s huis gelegen nevelige en sombere meer. Redelijk tot goed werk van de make-up afdeling die de uit de dood opgestane en op wraak beluste kinderen een dreigende uitstraling heeft weten te geven, dit ook door de slachtoffers die door hen op voortvarende wijze gemaakt worden. Verder een herhaaldelijk gestage spanningsopbouw met effectief gebruik van licht en donker. Het nadeel van dit verhaal is dat het zo goed als geen verrassingen oplevert. Vanaf het begin is er geen twijfel over Sherry’s schuld aan de dood van haar kinderen en zijn de pogingen van de politie om haar op tegenstrijdigheden te betrappen maar al te voorspelbaar. Ook de verdere ontwikkelingen en de afloop van het verhaal zijn, zeker nadat Sherry’s nachtmerries zich eenmaal hebben aangediend, bij voorbaat al in te vullen.

2. White Trash Love StoryDe negentienjarige Heidi Mae is getrouwd met de haar mishandelende Joe. Ze krijgt er genoeg van en zoekt hulp bij haar buurvrouw over wie wordt gezegd dat ze een heks is. Deze doet Heidi Mae een recept aan de hand om wraak op Joe te nemen. Heidi Mae let echter niet erg op bij de bereiding van het brouwseltje en het resultaat van haar wraakneming pakt anders uit dan ze gedacht had. Wederom een op meerdere punten geslaagd verhaal. Allereerst door de weerzin die wordt opgeroepen door bullebak Joe die om het minste geringste zijn vrouw keer op keer genadeloos afrost. Daarnaast door de verrassende afloop waarin het, tegen de verwachting in, niet zozeer de boosdoener is die aan het kortste eind trekt. Aardig werk van de afdeling speciale effecten, met name wanneer Joe door het duivels brouwsel wat vreemde fysieke trekjes gaat vertonen. In tegenstelling komen de make-up van de heks-buurvrouw en ook een deel van het slot wel wat twijfelachtig over. Wel geeft het resultaat van Heidi Mae’s wraakneming een komische noot aan dit verhaal mee, wat in de ironische afsluiting ervan niet misplaatst overkomt.

3. Big RhondaEen bende motorrijders is op weg naar Mexico om een lading cocaïne op te halen. Onderweg stoppen ze in de wildernis bij een begraafplaats waar verschillende van hun kameraden begraven liggen. Ze voeren er jaarlijks een ritueel uit ter nagedachtenis van ‘Big Rhonda’, een jaren geleden verongelukte motorrijdster. Het nieuwste bendelid Chaney is een undercover politie-agent die de bende motorrijders in de val wil laten lopen. Hij komt er echter achter dat het ritueel om meer redenen wordt uitgevoerd dan om alleen de herinnering aan Rhonda levend te houden.

Een niet zozeer griezelig, als wel mysterieus verhaal. Een sterk punt is de opgeroepen nieuwsgierigheid naar wat het ogenschijnlijk niet serieus te nemen ritueel van de bende motorrijders inhoudt. Wel wordt dit verhaal wat traag verteld en komt het soms wat langdradig over. Het slot vergoedt echter veel wanneer Chaney op weinig benijdenswaardige wijze kennis maakt met een motorrijdster die hij liever uit de weg was gegaan. Qua opgeroepen horror is dit ook direct het meest geslaagde deel van dit verhaal, en maakt dit met de opgeroepen nieuwsgierigheid dit verhaal meer dan de moeite waard, hoewel wat meer tussentijdse gedenkwaardige momenten welkom waren geweest.

Het vierde verhaal heeft betrekking op de interactie die zich afspeelt tussen de ter doodveroordeelde Tara en haar toekomstige beul. De interactie tussen hen blijft, op een enkel voorval na, beperkt tot verbale confrontaties. Niet zo vreemd overigens in de opzet van deze film waarin Tara opgesloten in haar cel op haar executie wacht. Niettemin is het spel tussen Debbie Rochon als Tara en de voor vele horrorfans niet onbekende Gunnar Hansen als haar beul boeiend en weten beiden in hun rollen te overtuigen, vooral ook door de onderlinge wederzijdse afkeer die beiden weten uit te stralen. Wel een wat overtrokken slot van dit verhaal, maar gezien de bovennatuurlijke tonen die ook in de door Tara vertelde verhalen voorkomen doet het geen noemenswaardige afbreuk aan het geheel.

Regisseur Talbot heeft met deze ‘Hellblock 13′ een aardige productie afgeleverd, temeer daar hij in het een en ander werd beperkt door het niet al te ruime budget waarover hij de beschikking had. Dat komt herhaaldelijk in de vorm van diverse minpunten naar voren, maar door de pluspunten in deze film wordt dit duidelijk overtroffen. Niet in het minst door de al dan niet bloederige speciale effecten die in de diverse verhalen in niet geringe mate de revue passeren en die verhoudingsgewijs opvallend goed geslaagd zijn. Voor een beetje welwillend horrorfan dan ook genoeg redenen om niet te zwaar te tillen aan de tekortkomingen in deze film, maar des te meer waardering op te brengen voor het vermaak dat deze film in ruime mate te bieden heeft.

Frans Buitendijk