Hermana muerte (2023)
Regie: Paco Plaza | 91 minuten | horror | Acteurs: Aria Bedmar, Maru Valdivielso, Luisa Merelas, Chelo Vivares, Sara Roch, Olimpia Roch, Adriana Camarena, Martina Delgado, Claudia Fernández Arroyo, Almudena Amor, Sandra Escacena, Consuelo Trujillo, Arantza Vélez, Ainoa Hernández, Antonio Duque, Daniela Casas, Guillermo Zavala, Marcelo Carvajal, Mónica Castillo
1939, een Spaans bergdorp. Een jong meisje ziet in een visioen de maagd Maria en haalt daarmee de kranten. Tien jaar later doet het meisje haar intrede in een klooster, om les te geven aan inwonende leerlingen. Al snel blijkt dat er iets niet pluis is in het klooster. Vreemde geluiden, een tekening die spontaan op de muur verschijnt, een stoel die plots aan het bewegen slaat. En dan zijn er nog de visioenen en nachtmerries die de jonge non teisteren. Wanneer onze novice op onderzoek uitgaat, ontdekt ze dat het klooster een duister verleden kent.
Het zal niemand verbazen dat we hier te maken hebben met een horrorfilm. ‘Hermana muerte’ (‘Sister Death’) is de prequel van ‘Veronica’ uit 2017. Beide films zijn geregisseerd door Paco Plaza, een man die we vooral kennen van de 3 ‘[Rec]’-films. Voor wie die niet kent: dit waren films die een frisse wind door het horrorgenre lieten gaan, met een originele vorm en een sterk verhaal. En, ook niet onbelangrijk, spannend van begin tot eind.
Dit alles kunnen we niet zeggen van ‘Hermana muerte’. Net als thrillers ontkomen horrorfilms niet aan de nodige genreclichés, wat op zich geen probleem hoeft te zijn. Iets anders is het als een film nauwelijks iets anders heeft te bieden dan clichés. In ‘Hermana muerte’ kun je ze afvinken. Zonsverduistering, geheimen uit het verleden, enge geluiden, christelijke symboliek, tranen van bloed, bovennatuurlijke visioenen en koortsachtige dromen. En dan is er nog een stoel die iedere keer uit zichzelf omvalt, herrie maakt, door de kloostercel zwiept. En dat dermate vaak dat het ding eigenlijk een ere-plek op de aftiteling verdient.
Wat deze Spaanse horror wél heeft te bieden, zijn prachtige visuals. Ingenieuze doorkijkjes en verrassende kaders, een aantrekkelijk kleurcontrast waarbij de witte gewaden van de nonnen afsteken tegen de groene kloostertuin, kaarslicht dat zorgt voor een prachtig clair obscur, zoals de oude meesters dat ooit schilderden.
Het lage tempo en de fraaie beelden zouden arthouse-liefhebbers kunnen bekoren, al zal het horrorgedoe hen minder bevallen. Voor horrorliefhebbers is ‘Hermana muerte’ veel te slap en ongeïnspireerd, alsof ze naar een griezelfilm uit de jaren 70 kijken. Dat maakt van deze ouderwetse horror een film die best wat kwaliteiten heeft, maar waar maar weinigen enthousiast van worden. Smaakvol en stijlvol, maar dodelijk saai.
Henny Wouters
Waardering: 2.5
VOD-release: 27 oktober 2023 (Netflix)