Het verlangen (2017)

Regie: Joram Lürsen | 90 minuten | komedie | Acteurs: Chantal Janzen, Gijs Naber, Alex Klaasen, Peter Bolhuis, Jelka van Houten, Bram van der Vlugt, Anne-Wil Blankers

Met Uitgeverij Goudemondt uit Amsterdam gaat het niet zo goed. Vader Alfred heeft zich teruggetrokken uit het ooit door zijn vader opgericht familiebedrijf, dat nu gerund wordt door zijn zoons Boudewijn “Beau” (Alex Klaassen) en Marc (Gijs Naber). De inkomsten lopen terug en succesvolle titels dienen zich niet meer aan. Marc woont in een halfleeg appartement, nadat zijn ex-vrouw alleen zijn boeken, een magnetron en drie lampen heeft achtergelaten. Beau heeft stress gerelateerde maagklachten. Dan verandert alles: ongeveer gelijktijdig krijgen ze twee manuscripten in handen: ‘Het verlangen’, een literair meesterwerk van de mensenschuwe Herman Schutte (Peter Bolhuis) én een prulwerkje van de schoenenverkoopster Brigitte Hooijmakers (Chantal Janzen). Herman is een stotterende, onverzorgde eenling met een grote wijnvlek in zijn gezicht die als persoon onverkoopbaar is, terwijl de aantrekkelijke Brigitte een werkje vol spelfouten heeft neergepend vanuit het perspectief van een Jimmy Choo schoen.

Beau bedenkt een wild plan om een deal te sluiten met Herman en Brigitte: zij doet alsof zíj de schrijfster is van ‘Het verlangen’ en Herman weet op zijn beurt dat zijn werk een groot publiek bereikt, zonder dat hij er zelf moeite voor hoeft te doen. Broer Marc is aanvankelijk erg sceptisch, maar laat zich uiteindelijk overhalen om mee te doen. Op één voorwaarde: hun ouders mogen het niet te weten komen. Brigitte en Herman doen mee en uiteraard wordt ‘Het verlangen’ binnen de kortste keren een groot succes. Niet in de laatste plaats dankzij een uitgekiende mediastrategie waarin de knappe blonde debutante die een grootse en meeslepende roman over liefde en dood schrijft centraal staat. Dan gaat het mis: als Herman spijtoptant dreigt te worden, begint het plan zich vrij snel te ontrafelen.

‘Het verlangen’ is een heel geslaagde satire geworden, die slim de leegheid van het literaire wereldje, de oppervlakkigheid van de media en van wat in ons land onder “glamour” wordt verstaan, doorprikt. Chantal Janzen speelt een erg geestige hoofdrol als Brigitte (inclusief een Purmerends accent dat ze van haar nagelstyliste overnam) en laat daarbij ook niet na om de draak met zichzelf en het televisiewereldje te steken.

Naber heeft hier de rol van de “straight man”, de serieuze kapstok terwijl alles om hem heen in het honderd loopt en Klaassen is sterk als de soms vileine Boudewijn, wiens geweten op cruciale momenten opspeelt in de vorm van maagpijn. Routiniers Bram van der Vlugt en Anne-Wil Blankers spelen goed uitgewerkte bijrollen als vader en moeder Goudemondt, die zelf veertig jaar de uitgeverij draaiende hebben weten te houden en er niet helemaal in slagen om afstand te houden van hoe hun zoons de tent draaiende proberen te houden.

Ook op dreef zijn Jelka van Houten als Brigitte’s vriendin Mariska en Matteo van der Grijn als Brigitte’s bodyguard André, een ex-kickbokser die gek is op Amerikaanse pitbulls.
Regisseur Joram Lürsen en scenarist Frank Ketelaar hanteren een montere toon, maar houden intussen iedereen wel een spiegel voor. In hoeverre is uiterlijk bepalend voor (literair) succes? Op zich is dat geen origineel idee en is de plot vrij conventioneel, toch weten ze spitsvondige scènes door de film te weven.


Of het nu cameo’s van schrijvers Ronald Giphart, Mano Bouzamour en Robert Vuijsje op de Frankfurter Buchmesse, de presentatie van het boek in RTL Boulevard met onder andere Winston Gerstanowitz en De Wereld Draait Door met Matthijs van Nieuwkerk en Jan Mulder, iedereen doet mee om deze grap met de dubbele bodem in stand te houden. Speciale vermelding voor Jochem ten Haaf die de fictieve schrijver Aaron Golsteijn speelt, maar waarin Arnon Grunberg moeiteloos in herkend kan worden. Ten Haaf weet perfect de mengeling van onuitstaanbare zelfingenomenheid en een bijna verlegen innemendheid van de echte Grunberg voor het voetlicht te brengen.

De verwijzing naar Grunberg is op zich wel treffend, want die schreef immers als Marek van der Jagt het prijswinnende “De geschiedenis van mijn kaalheid.” En hij was zeker niet de eerste (of de laatste) in de literaire geschiedenis die zich als iemand anders voordeed.

Lürsen levert hier een prima film af, met grappige speldenprikken en een vlot verteld verhaal. De vaart zit er soms zelfs iets te veel in, met veel scènewisselingen die na een tijdje wat rusteloos overkomen. Het thrillerelement in het laatste kwart van de film werkt niet helemaal goed, waardoor de film wat uit balans raakt. De licht-ironische voice-over van Peter Blok past op zich bij de stijl van de film, maar voegt uiteindelijk weinig toe. Dat neemt niet weg dat ‘Het verlangen’ een uiterst vermakelijke satire is, die rake punten maakt zonder te venijnig te worden.

Hans Geurts

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 23 maart 2017
VOD-release: 23 augustus 2017
DVD- en blu-ray-release: 23 augustus 2017