Het vosje en het meisje – Le renard et l’enfant (2007)
Regie: Luc Jacquet | 92 minuten | drama, familie | Acteurs: Bertille Noël-Bruneau, Isabelle Carré | Nederlandse stemmencast: Hilde de Mildt, Vivian van Huiden, Fred Meijer, Gijs Blom
De beginscène van ‘Het vosje en het meisje’ (‘Le renard et l’enfant’) neemt ons gelijk mee in de sprookjesachtige herfstsfeer. De glooiende heuvels bedekt met roodgeelbruine blaadjes en de zweverige fluitmuziek laten je de pure natuur opsnuiven. Een gelijkenis tussen het kind en de vos wordt subtiel gelegd wanneer een roodharig meisje in beeld verschijnt. Niet alleen de haarkleur komt overeen maar ook qua kleding gaat zij op in de rossigheid van de omgeving. Er wordt vrijwel alleen buiten gefilmd, waardoor de focus op de dierenwereld en de natuur ligt. De beelden die we te zien krijgen zijn indrukwekkend. Door de wisseling van de seizoenen hebben we een nog gevarieerdere kijk op het gebied. Op realistische wijze zien we hoe het meisje zich, naast alle andere dieren in het bos het meest gaat fascineren voor de vos. De vertelster gaat hierbij mooi in op typische kindergedachten als heksen die ‘s nachts door het bos vliegen en dieren die je vriend zijn.
Knap is dat de film vrijwel geen dialoog bevat en toch zeer interessant blijft. Dit komt naast de prachtige natuurbeelden door het ongekunstelde acteerwerk van Bertille Noël-Bruneau. Het vertrouwen dat ontstaat tussen de vos en het kind is vertederend. Het struinen door de natuur met de vos als vriend zoekt weliswaar de grens van de waarheid op. Goed is daarom dat duidelijk wordt hoe kwetsbaar dit vertrouwen is. Je kunt niet zomaar van een wild dier op aan, hij zal altijd zijn vrijheid zoeken. De spanningsmomenten, die het meisje meestal met de vos ervaart, zijn dan ook niet aldoor positief. Het is boeiend om te zien dat het meisje beseft hoe ongrijpbaar de natuur is naast iets concreets als bijvoorbeeld school. Deze ongrijpbaarheid lokt een bepaalde nieuwsgierigheid uit, waardoor we ons in het avontuur storten. Het meisje en de vos leiden de kijker naar de geheimste plekjes van het bos, waarvan geen mens wist dat ze bestonden.
Prettig is dat er steeds een balans wordt gezocht tussen momenten van spanning en ontspanning. Dan weer zitten we middenin een angstaanjagende achtervolgingsscène, dan weer huppelen we door de groene weides. Deze afwisseling vinden we eveneens terug in de verandering van perspectieven. Het ene moment ervaren we de beleveniswereld van het kind dat een boek over de vos uit haar hoofd leert en het andere moment ervaren we de wildernis van de natuur in haar volle schoonheid. Er is geen mens te bekennen. De slotscène probeert ons op een stuntelige manier een moraal bij te brengen over de relaties tussen dier en mens. Het laat een ietwat verwarrende indruk na en geeft geen bevredigend gevoel. Het was immers in de loop van de film al duidelijk geworden dat een vriendschap met een wild dier onmogelijk is. Toch is ‘Het vosje en het meisje’ een film die je van het begin tot het eind in zijn greep heeft en daarom zeker geprezen mag worden.
Jard Diederiks
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 14 februari 2008