Hide and Creep (2004)
Regie: Chuck Hartsell, Chance Shirley | 85 minuten | horror, komedie | Acteurs: Chuck Hartsell, Michael Shelton, Kyle Holman, Chris Garrison, Eric McGinty, Tom Geislinger, Stephen Johnson, Barry Austin, Melba Sibrel, Melissa Bush, Kyle McKinnon, Lael Boyd, Shane Traffanstedt, Kenn McCracken, Chris Hartsell, John Walker, James W. Roberson, Mary Schmitt, Michelle Cole, Katerina Cole, Kevin Finney, Lance Lyle, Bryan Crowsen
In deze ‘Hide and Creep’ uit 2004 ondergaat een afgelegen en geïsoleerd dorp een invasie van zombies. Weinig origineel wellicht, maar er zijn tal van kwalitatief aanprekende zombiefilms met dezelfde insteek. Hier hebben de makers de waardering voor het zombiegenre hoog in het vaandel. De videohoes van ‘Night of the Living Dead ‘ komt voorbij, titels als ‘Evil Dead’ en ‘Braindead’ worden vermeld … de inspiratiebronnen bieden veelbelovende vooruitzichten.
Maar dat blijkt anders uit te pakken dan wellicht wordt verwacht. Er gebeurt van alles, maar vooral in de vorm van veel gepraat en heen en weer geloop. We zien personages met allerlei weinig relevante besognes in diverse onzinnige en niet ter zake doende verhaallijnen die lang voortkabbelen. Dat neemt de plaats in van datgene wat gezien de bedoelde insteek een mix van actie, horror en komedie zou moeten zijn.
Actie is echter dun gezaaid en veel meeslepends gebeurt er niet. De zombies komen niet vaak in beeld en maken in hun herhaaldelijke nepheid niet veel indruk. De meest sprekende voorbeelden zijn het erbarmelijk slecht vormgegeven ‘gevecht’ dat Chuck met een zombie in zijn videotheek heeft en de scènes waarin er zogenaamd pistolen op zombies worden afgevuurd en hak- en steekwapens naar hen worden gegooid. De dreiging die er van de zombies uit zou kunnen gaan wordt ondermijnd door hun uiterlijk. Witte gezichten en zwarte kringen rond de ogen? Het kan her en der nogal op de lachspieren werken. Wellicht is dit ook de bedoeling, maar dan veelal wel op een verkeerde manier en om de verkeerde reden. Af en toe kan zelfs de vraag rijzen of ‘Hide and Creep’ een kwaadwillende satire is. Wel zijn er wat geslaagde scènes als wat groepen zombies in de bossen en op hun slachtoffers afstrompelen, maar daar blijft het wel bij. Er zijn verder weinig speciale effecten. Een enkele maal – en ook aardig gedaan gezien de low- of no-budget indruk van deze produktie – komt er wat leuks voorbij, maar helaas niet al te frequent. Al met al is er dus weinig zombieverdienstelijks te bespeuren.
Qua humor worden de situaties die zich lenen voor een humoristische insteek soms niet goed of te geforceerd ingevuld. Het heeft een te hoog ‘kijk eens hoe leuk dit is’ gehalte. Wel enigszins effectief zijn sommige scènes waarin men het leven van alledag niet wil laten verstoren door de zombies – met hier als voorbeeld de scène waarin Chuck zijn footballwedstrijd wil zien in plaats van naar een verslag over de zombies te kijken – maar het zijn beelden die te spaarzaam voorbijkomen. In het algemeen is het echter om niet al teveel naar huis over te schrijven, tenzij dit soort humor je wel ligt. Leuke bijkomstigheid is wellicht ook het oppikken van zowel de verbale als non-verbale verwijzingen die naar andere horror- en zombiefilms worden gedaan, maar dat zal voor de meeste horrorfans niet genoeg zijn om de aandacht bij het verhaal te houden.
Het acteerwerk is verder niet bijster opvallend of hoogdravend. Niet alleen omdat de voorbijkomende castleden niet altijd even natuurlijk en ietwat houterig overkomen, maar ook door de platte personages die ze vormgeven. Het is in ieder geval niet al te bevorderlijk om mee te leven met de inwoners van het dorp. Het maakt deze ‘Hide and Creep’ tot een film die zichzelf duidelijk niet serieus neemt, maar die qua vormgeving ook tekortschiet om als zodanig serieus genomen te worden. In combinatie met het tegenvallende horror- en komediegehalte is het geen film die bovenaan de lijst zal staan van meest geliefde zombiekomedies aller tijden. Wellicht wordt dit mede veroorzaakt door het lage budget, maar dan nog zijn er B of C films die een dergelijke insteek verdienstelijk genoeg combineren. En het is allemaal ook weer niet zo erbarmelijk slecht gedaan dat het leuk kan worden. Al met al in horror- of komedieopzicht geen film waar veel moeite gedaan voor hoeft te worden.
Frans Buitendijk