High Noon – Nora Roberts’ High Noon (2009)
Regie: Peter Markle | 92 minuten | drama, thriller, romantiek | Acteurs: Emilie de Ravin, Ivan Sergei, Brian Markinson, Ty Olsson, Cybill Shepherd, Olivia Chang, Patrick Sabongui, Savanna Carlson, BJ Harrison, Biski Gugushe, Peter Benson, Tom Carey, Simeon Taole, Norma Lewis, David Lereany
Phoebe MacNamara (Emilie de Ravin) is onderhandelaar bij de politie. Niet alleen gijzelingen probeert ze professioneel en zonder slachtoffers tot een einde te brengen; ook zelfmoordklanten krijgen – op het dak van een gebouw bijvoorbeeld – te maken met de informele benaderingswijze van blonde Phoebe. Deze methode van werken probeert ze over te brengen op collega agenten, maar een van hen is op z’n zachtst gezegd nogal opstandig. Deze agent Meeks (Patrick Sabongui) vindt het maar niks om onder leiding te moeten staan van een vrouw, verafschuwt haar zachte aanpak en verpest opzichtig een onderhandelingssituatie waarbij Phoebe te laat arriveert. Met dodelijke afloop…
Ondertussen leert Phoebe Duncan (Ivan Sergei, bekend van de tv-serie ‘Jack & Jill’) kennen; bareigenaar en stinkend rijk na het winnen van een loterij. Hij wordt heimelijk verliefd op Phoebe, maar zij heeft eigenlijk geen tijd voor een relatie door haar ingrijpende beroep, een moeder met agorafobie en een dochter afkomstig uit een eerdere relatie. Als Phoebe in het trappenhuis van het politiebureau wordt aangevallen en mishandeld roept dat de vraag op wie dat op zijn geweten heeft. De geschorste Meeks, ‘date’ Duncan of misschien wel heel iemand anders? Dat iemand een spel wil spelen met Phoebe is in elk geval duidelijk, wanneer ze achtervolgd blijkt te worden, haar spullen worden vernield en een nieuwe gijzelingssituatie dodelijk afloopt door toedoen van een onbekende… ‘High Noon’ is duidelijk een tv-film. Low budget, onvermijdelijke romantiek en wat onzinnige zijplotjes. Zo is Phoebe’s moeder met haar straatvrees een interessant personage, maar voegt haar rol uiteindelijk niets toe aan het verhaal. Dit geldt evenzeer voor de totaal karakterloze collega-vriendin van Phoebe, die niet veel verder komt dan dat “Duncan zo’n lekkerding is…”
Maar oké; het verhaal parasiteert volledig op de prangende vraag: wie is de dader? Daardoor blijf je toch kijken, ondanks het soms belabberde acteerwerk en zeer mager uitgewerkte script. De film is gebaseerd op een roman van Nora Roberts (‘Het heetst van de dag’), dus misschien is het ook wel naïef om een intelligente(re) thriller te verwachten. De persoon ‘Phoebe’ is totaal ongeloofwaardig. Geen mens gelooft dat zij een mentaal harde tante is die in de confrontatie met gijzelnemers het hoofd koel houdt. Het meest stuitend in deze film echter is de finale, waarin alle kwartjes wel erg snel vallen zonder dat daar ook maar een geniale ingeving voor nodig was. Als kijker voel je je dan behoorlijk belazerd, want in een klassieke whodunit is het toch in elk geval een voorwaarde dat alle verdachten de revue al zijn gepasseerd.
Is de romantiek dan hartverwarmend misschien? Nou nee hoor. Emilie de Ravin heeft onvoldoende charisma en acteertalent om indruk te maken en de chemie met Ivan Sergei is dan ook bedroevend. Terwijl laatstgenoemde toch goed gecast is om de sympathieke, tikkeltje mysterieuze, Duncan te spelen. Liefde en romantiek spelen een grote rol in het script, maar het doet in de praktijk wel erg kunstmatig aan. ‘High Noon’ is een film die geschikt is voor vrouwen die houden van simpele romannetjes. Op bijvoorbeeld RTL4’s tv-filmavond wanneer de andere zenders voetbal uitzenden biedt ‘High Noon’ voor die doelgroep uitkomst. En voor ieder ander geldt dat het allemaal wel te behappen valt zolang je er niet al te veel van verwacht.
Brian Ligtvoet