Hijack Stories (2000)

Regie: Oliver Schmitz | 94 minuten | drama, misdaad | Acteurs: Tony Kgoroge, Rapulana Seiphemo, Percy Matsemela, Makhaola Ndebele, Moshidi Motshegwa, Emily McArthur, Owen Sejake, George Lamola, Robert Whitehead, Harold Speedy Matihabo

In ‘Hijack Stories’ ontmoeten we beginnend acteur Sox Moraka (Tony Kgoroge), die auditie moet doen voor de rol van gangster in een populaire tv-serie. Onder de invloed van zijn grote voorbeeld Wesley Snipes faalt hij omdat hij niet een gangster uit de townships kan neerzetten, maar wel een Snipes-kloon. De rol kan zijn doorbraak betekenen en hij heeft er alles voor over om te slagen. Hij besluit om tegen de wil van zijn blanke vriendin Nicky (Emily McArthur) in terug te gaan naar zijn roots. In Soweto blijkt sinds zijn vertrek naar Johannesburg het nodige te zijn veranderd. Hij hoopt dat zijn oom, die daar nog steeds woont, hem kan helpen. Na een gesprek met zijn oom ontmoet hij Zama (Rapulana Seiphemo), die de gevreesde leider is van een bende, maar ook een oude schoolvriend blijkt te zijn. Hij vraagt of Zama, die het allemaal niet vertrouwt, hem de kneepjes van het vak wil leren. Eigenlijk beschouwt Zama Sox als overloper omdat zijn vroegere kameraad de townships heeft verruild voor de ‘witte’ stad. Uiteindelijk hapt hij toch toe en het spel kan beginnen.

Wat volgt is een matige gangsterfilm waarbij de rolverdeling tussen Sox en Zama langzaam omdraait. Sox verwart de dagelijkse realiteit met de werkelijkheid van film en televisie. Zo verschijnt hij op de auditie met een echt wapen en realiseert hij zich dat pas wanneer hij deze op de casting-director heeft gericht. Zama, die nu niet alleen in het holst van de nacht maar ook bij daglicht in Johannesburg rondloopt, vraagt zich steeds meer af of hij wel die beruchte gangster wil zijn. De karakterontwikkelingen tussen deze twee personages zijn de rode draad in de film, die wordt aangevuld met korte verhaallijnen (zoals bijvoorbeeld de relatie met blanke vriendin die stuk loopt en het verliefd worden op een meisje uit Soweto), die tam en voorspelbaar zijn. Ook de voor de hand liggende gebeurtenissen (zoals overvallen en achtervolgingen) die elkaar in een rap tempo opvolgen zijn clichématig en kunnen zo uit een middelmatige Hollywoodproductie komen. Hoofdrolspelers Tony Kgoroge en Raulana Seiphemo overtuigen niet. Percy Matsemela als chauffeur Fly zorgt met zijn optreden wel voor de nodige lichtpuntjes. Het is jammer dat de filmmaker niet meer de nadruk heeft gelegd op de situatie zoals die kenmerkend is in de townships. Maatschappelijke issues worden niet of nauwelijks genoemd, terwijl dit juist voor de onderscheidende factor had kunnen zorgen. Wat de kijker nu voorgeschoteld krijgt is niet genoeg om een voldoende te scoren.

Lodi Meijer