Himizu (2011)
Regie: Shion Sono | 129 minuten | misdaad, drama | Acteurs: Shôta Sometani, Fumi Nikaidô, Tetsu Watanabe, Mitsuru Fukikoshi, Megumi Kagurazaka, Ken Mitsuishi, Makiko Watanabe, Denden, Jun Murakami, Yôsuke Kubozuka
Yuichi (Shota Sometani) wil niets liever dan een normaal leven leiden en na zijn middelbare schooltijd in de bootverhuurzaak van zijn moeder werken en de zaak overnemen. Zijn moeder is alcoholiste en zijn vader woont niet meer thuis. Hij komt alleen nog maar langs om geld te innen en Yuichi een paar meppen te verkopen. Alles wordt anders als Yuichi zijn vader vermoordt en zijn leven zin wil geven door de aarde van slechteriken te ontdoen.
Films van de Japanse regisseur Shion Sono (‘Love Exposure’) staan altijd bekend als apart. Misschien is hij zelfs wel een van de regisseurs die de Japanse ziel zeer dicht benadert. Een makkelijke kijkervaring is het dan, bijna logischerwijs, ook lang niet altijd, maar een beleving des te meer.
Het verhaal gaat vooral over de zoektocht van Yuichi naar een doel van het leven. Hoewel iedereen speciaal is, wil Yuichi juist zo standaard mogelijk zijn. Dit blijkt niet makkelijk met twee totaal op het verkeerde pad geraakte ouders. Wanneer de knoppen dan ook bij Yuichi doorslaan, raakt hij helemaal gedesoriënteerd en wijdt hij zich volledig aan zijn doel om de wereld een klein beetje veiliger te maken.
‘Himizu’ toont de effecten die de verwoestende aardbeving en tsunami op 11 maart 2011 op Japan en zijn bewoners hebben gehad. Meer dan eens zie je de allesverwoestende gevolgen, maar vooral de subtiele manier waarop Shion Sono laat zien hoe een aantal mensen alles zijn kwijt geraakt, is interessant. Japan en een deel van zijn bevolking verkeren in een identiteitscrisis en het is nog niet duidelijk hoe het leven weer opgepakt moet worden. Een aantal van de mensen die alles zijn kwijt geraakt wonen in tentjes op het terrein van de botenverhuur. Zij vormen een rode draad door de film.
De karakters zijn interessant, hoewel ze veelal onsympathiek zijn, maar er is ook meer dan eens sprake van overacting, wat eigenlijk ook weer prima in de Japanse filmcultuur past. Voor kijkers die onbekend zijn met het genre van Shion Sono zal dit wel even wennen zijn. Daarentegen is de acteerprestatie van Shota Sometani erg sterk. De combinatie van soms verstilde beelden en een dik aangezette score maken ‘Himizu’ tot een even boeiende als bizarre film. ‘Himizu’ is schreeuwerig, vaak afstandelijk en toch zo typisch Japans dat de film op de een of andere manier blijft intrigeren.
Meinte van Egmond