His Girl Friday (1940)
Regie: Howard Hawks | 92 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Cary Grant, Rosalind Russell, Ralph Bellamy, Gene Lockhart, Porter Hall, Ernest Truex, Cliff Edwards, Clarence Kolb, Roscoe Karns, Frank Jenks, Regis Toomey, Abner Biberman, Frank Orth, Helen Mack, John Qualen
‘The Front Page’, een klassiek toneelstuk over het wel en wee op de redactie van een krant van Ben Hecht en Charles MacArthur, is al vele malen verfilmd. Geen enkele versie is echter zo grappig als de sprankelende film ‘His Girl Friday’ uit 1940, geschreven door Hecht zelf en Charles Lederer. Regisseur Howard Hawks wist wel raad met een simpele maar briljante draai aan het verhaal: sterreporter Hildy Johnson is deze keer een vrouw. En zo werd ‘His Girl Friday’ de vlotst gebekte film over de oorlog tussen de seksen uit de hele geschiedenis van de romantische screwball comedy.
Sterreporter Hildy Johnson (Rosalind Russell) kondigt aan te stoppen met haar werk bij The Chicago Morning Post, omdat ze met verzekeringsman Bruce Baldwin (Ralph Bellamy) wil trouwen en een gezinnetje wil starten in het gemoedelijke Albany. Haar hoofdredacteur én ex-man Walter Burns (Cary Grant) wil haar helemaal niet laten gaan en treft vergaande maatregelen. Hij weet dat Hildy een intrigerende zaak niet kan weerstaan en dus zorgt hij ervoor dat ze verwikkeld raakt in een kwestie rond de ontsnapte gevangene Earl Williams (John Qualen) en een corruptieschandaal waar de plaatselijke sheriff en de burgemeester bij betrokken zijn. Daarmee brengt hij Hildy behoorlijk aan het twijfelen of ze wel echt wil stoppen met haar werk om verder te gaan met die suffe verzekeringsagent.
De verandering om van de sterreporter een vrouw te maken is een schot in de roos geweest voor de scenarioschrijvers. Zeker gezien het fantastische optreden van Rosalind Russell. Cary Grant was een zekerheidje voor de rol van de gewetenloze maar uiterst charmante Walter Burns, maar voor de rol van Hildy was Jean Arthur eigenlijk de eerste keuze. Vooral vanwege de chemie die zij en Grant tentoon hadden gespreid in de vorige film van Howard Hawks, ‘Only Angels Have Wings’. Maar Arthur nam de rol niet en ook Claudette Colbert en Irene Dunne zagen af van deelname. Ook Russell was niet direct enthousiast, maar ze zou al gauw inzien dat ze met ‘His Girl Friday’ wel eens goud in handen kon hebben.
Een belangrijk kenmerk van de film is het razendsnelle tempo waarin de gebeurtenissen en dialogen de revue passeren. Grant en Russell wisselen in sneltreinvaart kwinkslagen uit, terwijl de intrige steeds kluchtigere trekken krijgt. De acteurs kregen tijdens de onderlinge dialogen de mogelijkheid te improviseren en dat levert vaak de sterkste grappen op. De timing is uitstekend en ze zijn buitengewoon goed op elkaar ingespeeld. Met name Grant is een dergelijke komische rol wel toevertrouwd. Hij levert dan ook de ene na de andere komische noot af, vaak met een vette knipoog naar de realiteit. Zo is er een scène waarin hij Bruce, de nieuwe verloofde van Hildy, moet omschrijven. Hij zegt dan: “Hij lijkt op die kerel van de film, hoe heet ‘ie nou… Ralph Bellamy.” En laat dat nou net de acteur zijn die de rol van Bruce speelt.
In de bijrollen is verder een keur aan bekende karakteracteurs te zien. Met name de cynische, kauwgom kauwende, kettingrokende en poker spelende krantenmannen die onder meer door Roscoe Karns en Porter Hall worden gespeeld vallen op en zijn sfeerbepalend. Maar ook de confrontatie tussen corrupte en arrogante sheriff Peter B. Hartwell (Gene Lockhart) en de nerveuze rechtbankbode Joe Pettibone (Billy Gilbert) is hilarisch. Ralph Bellamy (bekend van ‘The Awful Truth’ en het meer recente ‘Trading Places’), die eigenlijk de op twee na grootste rol heeft, wordt door alle kanten voorbij gestreefd door de andere acteurs die veel overtuigender en vooral grappiger zijn. Maar Bellamy’s personage behoort kleurloos te zijn, dus wat dat betreft doet de acteur gewoon zijn werk.
‘His Girl Friday’ is een van de leukste komedies ooit gemaakt, die je eindeloos kunt blijven kijken en nooit zat raakt. De humor is onovertroffen, de film is flitsend (wie durft er na het zien van deze film nog te beweren dat films van vóór 1960 traag zijn?!) en bevat veel hilarische personages die uitstekend zijn uitgewerkt. Het maken van screwball comedy kun je aan Howard Hawks wel overlaten!
Patricia Smagge