His House (2020)

Recensie His House CinemagazineRegie: Remi Weekes | 93 minuten | drama, horror | Acteurs: Sopé Dìrísù, Wunmi Mosaku, Malaika Wakoli-Abigaba, Matt Smith, Javier Botet, Yvonne Campbell, Vivienne Soan, Lola May, Kevin Layne

Wie oppervlakkig de synopsis leest van ‘His House’ zal denken dat het hier gaat om klassieke horror. Een man en een vrouw die net een kind hebben verloren verhuizen naar een nieuwe woning, in een stad waar ze niemand kennen. Maar al snel blijkt het te spoken in het bouwvallige huis. Vreemde geluiden, vreemde verschijningen, de meeste gerelateerd aan het omgekomen kind.

Klassieke horror dus? Niet als je de synopsis wat beter bekijkt. Het verhuizende stel is een Zuid-Sudanees echtpaar dat uit oorlogsgebied is gevlucht naar Europa. Op open zee hebben ze hun dochter verloren, verdronken tijdens ruig weer. In Engeland verblijven ze eerst een tijdje in een opvangcentrum voor vluchtelingen, daarna krijgen ze een huis toegewezen in een grauwe buitenwijk van London. En daar gaat het spoken.

Geen klassieke horror dus? Toch wel een beetje. De schrikeffecten in ‘His House’ komen uit de oude doos. Het gepiep en geknars in het huis, de nerveuze en opdringerige score, de vage verschijningen achter het gescheurde behang, de pop, de visioenen en de nachtmerries. Niets hieraan is ook maar in de verste verte origineel.

Gelukkig maakt de context van de film veel goed. Steeds vraag je je af of de verschijnselen niet worden opgewekt door een driedubbel trauma: dat van het oorlogsgeweld waar het stel getuige van was, dat van de akelige gebeurtenissen op zee en dat van de verhuizing naar een onbekend land met een onbekende cultuur. Sommige geluiden en beelden horen bij het gewone straatbeeld, maar voor een nieuwkomer zijn zij eng en bedreigend.

Nog beter wordt het wanneer we in het laatste half uur met het stel terug gaan in de tijd. Dan krijgt het verhaal nog meer reliëf en begrijpen we dat dit eigenlijk een film is over het onder ogen zien van innerlijke demonen. Dan zien we ook voor het eerst de culturele kloof tussen het land van herkomst en het land van aankomst.

Ondanks de versleten effecten en de overbekende horrorclichés, is ‘His House’ dus prima het bekijken waard. Het verhaal is gelaagd en spannend, de context is origineel en het acteren is helemaal in orde. Maar het is niet een film waarvoor je meteen een doelgroep kunt bedenken. Of er moeten liefhebbers zijn van artistieke horrordrama’s met maatschappelijke relevantie en psychologische diepgang. Want wat we er verder ook van vinden, klassieke horror is dit niet.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

VOD-release: 30 oktober 2020 (Netflix)