History of the Eagles (2013)

Regie: Alison Ellwood | 187 minuten | documentaire, muziek | Met: Don Henley, Glenn Frey, Don Felder, Joe Walsh, Randy Meisner, Bob Seger, JD Souther, Kenny Rogers, Jackson Browne, David Geffen, Joni Mitchell, Carole King, James Taylor, Elton John, Linda Rondstadt, John Boylan, Bernie Leadon, Glyn Johns, Jack Tempchin, Stephen Stills, Henry Diltz, Gary Burden, Irving Azoff, Bill Szymczyk, Timothy B. Schmit

Met het plotseling overlijden van songschrijver/oprichter Glenn Frey komt waarschijnlijk een eind aan de 45 jaar omspannende levenscyclus van The Eagles, een van de meest succesvolle bands aller tijden. De (op Netflix beschikbare) documentaire ‘History of The Eagles’ uit 2013, kan worden beschouwd als de ultieme beschrijving van de opkomst en ondergang van de West Coast-rockband. Alle vanaf de oprichting in 1971 betrokken bandleden komen aan het woord in deze door voorlieden Frey en Don Henley geautoriseerde documentaire van Alison Ellwood. En dat terwijl de twee toch niet op goede voet stonden of staan met vertrokken leden als bassist Randy Meisner en gitaristen Bernie Leadon en Don Felder. En ook niet altijd met elkaar.

Zegt dit iets over de professionaliteit van de betrokkenen of betekent dit, dat het vermeende dictatoriale gedrag van Frey en Henley en de veelvuldig gememoreerde egostrijd zijn overtrokken? Het eerste: deze drie uur lange documentaire geeft een sappig beeld van de grimmige realiteit achter het succes. ‘History of the Eagles’ bewijst dat je elkaar geen veren in het achterwerk hoeft te steken om de legacy te verzekeren. Ex-bandleden mogen hun beklag doen over de redenen van hun vertrek en zelfs bedrijfsleiders Frey en Henley verwijzen naar elkaar met de achternamen. Frey doet geen moeite te verbloemen wat hij van de anderen denkt en gooit gretig olie op het vuur; ook de meer introverte Henley is zichzelf, en blijft zoals altijd beleefd maar op de vlakte. Op de plaat was het juist altijd Frey die voor zoetgevooisde tonen zorgde, en Henley voor het venijn.

Een aardige afspiegeling van de relaties die ten grondslag liggen aan het succes van hits als ‘Hotel California’, dat onder slecht gesternte werd geschreven. Felder, verantwoordelijk voor het karakteristieke gitaarintro, leefde anno 1978 al in onmin met het gouden songschrijversduo, dat niet veel later zelf zou verklaren nooit meer samen te werken tot ‘hell freezes over’. Het werd de passende titel van een comeback plus verzamelaar in 1994, die vergezeld ging van een tournee onder wederom ijzige omstandigheden. Maar zelfs de verongelijkte Felder keerde tijdelijk terug, en het samenspel van de gouden keeltjes bleef beroeren, hoewel minder urgent dan in de gloriejaren. Frey en Henley bleken ook in de laatste decennia nog in staat de adelaar die Eagles heet te blijven kortwieken; totdat er alleen nog nachtegalen zongen.

Jan-Kees Verschuure