Hoard (2023)

Regie: Luna Carmoon | 126 minuten | drama | Acteurs: Hayley Squires, Lily-Beau Leach, Deba Hekmat, Alexis Tuttle, James Cooper, Saulius Cajauskas, Paul Bassett, Jenny Bolt, Janie Booth, Tim Bowie, Ceara Coveney, Sarah Rose Denton, Emily Dixon, Nabil Elouahabi, Sandra Hale, Pena Iiyambo, Erin Jemmotte, Christian Jenner, Sam John, Saura Lightfoot-Leon, Honey Makwana, Petra Markham, Phoebe Naughton, Joseph Quinn, Sam Retford, Samantha Spiro, Cathy Tyson, Frankie Wilson

‘Hoard’ is een coming of age-drama over verzameldwang dat leunt op het opwekken van een verontrustend en/of ongemakkelijk gevoel. Dat gevoel creëert schrijver en regisseur Luna Carmoon met een interessante combinatie van thema, verzameldwang, en vreemde interacties tussen eigenaardige personages. Daarnaast deelt Carmoon deze film op in twee episodes: het hoofdpersonage als kind met haar moeder en het hoofdpersonage als tiener. Daarmee is de kijker visueel geconfronteerd met waar het hoofdpersonage vandaan komt en kan er een voorstelling worden gemaakt over hoe het personage zich ontwikkelt. Echter houdt het qua structuur daar op. Want hoewel ‘Hoard’ zeker een bepaald gevoel neerzet, is het lang onduidelijk wat deze film probeert te vertellen: het gaat van verzameldwang naar volwassen worden naar traumaverwerking naar vriendschap en liefde naar complete randomness. En ondertussen duurt de film langer dan twee uur. Wat mogelijk net iets té lang is om voornamelijk te leunen op het gecreëerde gevoel.

In ‘Hoard’ groeit Maria (Lily-Beau Leach) alleen op met haar moeder, Cynthia (Hayley Squires). Cynthia lijdt aan dwangmatig verzamelgedrag en dat heeft zijn weerslag op Maria. Op school is Maria vaak het buitenbeentje en haar leven in de buitenwereld begint daardoor aan kleur te verliezen. In hun huis, het epicentrum van Cynthia’s verzameldwang, neemt Cynthia haar dochter mee in een fantasiewereld waar Maria gelukkig kan zijn. Wanneer Maria (Saura Lightfoot Leon) jaren later op het punt staat haar schooltijd af te sluiten lonkt het onbekende volwassen leven voor haar. Ze leeft dan inmiddels gescheiden van haar moeder, maar met Michael (Joseph Quinn) maakt een nieuw eigenaardig figuur intrede in haar leven.

De ongemakkelijkheid bij ‘Hoard’ krioelt door je lichaam als het ongedierte in het huis van Cynthia en Maria. Zo wordt langzaamaan gehint wat de staat van het huishouden is van Cynthia en Maria. En op het moment dat Carmoon er niet langer omheen wil draaien, ziet de kijker de ene na de andere volle vuilniszak met God weet wat erin. Daarnaast zijn het de indringende, niets verhullende interacties tussen personages die het ongemakkelijke gevoel in stand houden of versterken. Zo is er een scène waarin Michael gebiologeerd naar Maria kijkt, terwijl ze aan het plassen is. Nadat Michael constateert dat Maria plast als een paard, zet Maria nog eens extra aan. Het zijn deze technieken die Carmoon aangrijpt om met ‘Hoard’ te doen wat ze bij een screening aangaf te willen doen: “I hope this film unsettles you”.

Echter is de focus op het gevoel van ongemakkelijkheid het verhaal van het hoofdpersonage de baas geworden. Want na de eerste episode met Cynthia en Maria verdwijnt de verzameldwang naar de achtergrond. Zonder inleiding neemt ‘Hoard’ de kijker vanaf de tweede episode mee in een wervelstorm aan vreemde interacties tussen Maria en Michael. Daarmee staat de ontwikkeling van hun relatie zo centraal dat de verzameldwang van Cynthia en de gevolgen daarvan voor Maria een herinnering lijkt aan een andere film. Totdat de film richting een einde werkt. Dwars tegen het verloop van de tweede episode in, ontwikkelt Maria in hoog tempo richting een plek in haar leven die het verhaal rond zou moeten maken. Als kijker ben je dan echter al ofwel verslagen ofwel gegrepen door de randomness. In beide gevallen voelt het einde geforceerd.
De film ‘Hoard’ verzamelt al jouw ongemak en verontrusting. Kun jij iets meer dan twee uur onrustig in het filmtheater zitten?

Jannick Engel

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 12 juni 2025