Hollow Man (2000)
Regie: Paul Verhoeven | 112 minuten | science fiction, horror, thriller | Acteurs: Kevin Bacon, Elisabeth Shue, Josh Brolin, Kim Dickens, William Devane, Greg Grunberg, Joey Slotnick, Mary Randle, Rhona Mitra, Pablo Espinosa, Margot Rose
De kenners van het werk van Paul Verhoeven (‘Total Recall’, ‘RoboCop’, ‘Basic Instinct’, ‘Show Girls’ en ‘Starship Troopers’) weten dat deze regisseur het in beeld brengen van geweld, veel geweld en sex, veel sex, niet schuwt. Het is dan ook geen wonder dat in zijn remake van ‘The Invisible Man’ uit 1933 de nadruk ligt op het laten zien van organen en bloed in plaats van de langzame tragische neerwaartse spiraal waarin de hoofdpersoon zich bevindt.
De hoofdpersoon Sebastian Caine, gespeeld door de man met waarschijnlijk het meest vierkante gezicht van Hollywood Kevin Bacon, is vanaf het begin van de film al een onsympathiek figuur en je hoeft het plot van de film niet te kennen om te weten dat hij de bad guy van de film is. Dat is jammer, want de film was een stuk interessanter geweest als hij wel genegenheid bij het publiek had weten op te roepen, zodat zijn verandering in een moordlustige gek veel geleidelijker zou zijn. Meteen is immers al duidelijk dat hij nog dol is op zijn collega Linda McKay en dat hij de tot nu toe verborgen relatie van haar en Matthew Kensington (Josh Brolin) niet kan verkroppen. Nu is zijn ‘verandering’ niet eens een verandering, maar meer een gegeven.
Het enige dat pleit voor deze film zijn de mooie en dure special effects. De verschillende manieren waarop de onzichtbaarheid van Caine in beeld gebracht worden (het klinkt tegenstrijdig, maar het kan echt) zijn adembenemend, vooral de scène in het zwembad is prachtig. Maar ook de methodes waarop stoom, rook en bloed gebruikt worden, zijn erg knap en bijna ongeëvenaard in soortgelijke films. Het script is echter ronduit slecht, de dialogen gebrekkig en de gaten in het plot zijn zo groot dat je hier alleen maar om kunt lachen. Het laatste deel van de film is zelfs voor een Paul Verhoevenfilm zo ongeloofwaardig en over-the-top, dat het meer heeft van een slechte slasher-movie, de doden vallen één voor één; zelfs de volgorde waarin is te voorspellen. Sommige gebeurtenissen zijn wetenschappelijk gezien niet eens mogelijk, en als je bedenkt dat de hoofdpersonen wetenschappers zijn, is het helemaal vreemd dat dit door hen niet wordt opgemerkt. Het is een feit dat een moordenaar in een film na gedood te zijn nog een keer toeslaat, maar drie keer is echt te krankzinnig voor woorden.
De film is echter voor het bekijken van de effecten de moeite waard en wellicht biedt het nog de mogelijkheid voor een “wat zou jij doen als je onzichtbaar was”-discussie.
Monica Meijer
Waardering: 2
Bioscooprelease: 24 augustus 2000