Homeboy (1988)

Regie: Michael Seresin | 115 minuten | actie, drama, misdaad | Acteurs: Debra Feuer, Thomas Quinn, Christopher Walken, Mickey Rourke, Kevin Conway, Jon Polito, Antony Alda

‘Homeboy’ klinkt erg getto, maar met gangsters of bling bling heeft deze film weinig van doen. Integendeel. Dit verloren gewaande filmpje uit de jaren 80 draait om een geflipte redneck in het bezit van een paar bokshandschoenen. Mickey Rourke geeft gestalte aan de poor lonesome cowboy met een doodswens.

Johnny Walker (Rourke), doet zijn naam eer aan en loopt constant doelloos rond. Ook zijn familienaam eert hij regelmatig door de gelijknamige whiskey in grote hoeveelheden achterover te tikken. Walker is op een kruispunt beland. Het leven van de bokser op leeftijd bestaat uit slechtbetaalde gevechten in halfvolle kroegen, wat gokken met kruimeldieven en zichzelf dagelijks een delirium te drinken. Als de aan lager wal geraakte vechter de charmante, maar dubieuze Wesley (Walken) ontmoet, hoopt de bokser om eervol verder te leven en zijn carrière nieuw leven in te blazen. Het is hem echter niet gegund.

Rourke’s deelname aan deze film is geen verrassing. De acteur is een grote boksfanaat en deed een aantal jaren zelfs mee aan een aantal gevechten. Het kostte hem zijn jongensachtige uiterlijk en daardoor een groot aantal filmrollen. De plastische chirurgie die volgde maakte het er niet beter op. Tegenwoordig speelt de posterboy van de jaren 80 de mismaakte bruut Marv in de ‘Sin City’ films. Het kan verkeren dus. In ‘Homeboy’ was Rourke nog jong en onbedorven. Grappig genoeg is de bokstechniek die de acteur in dit werk laat zien allerminst indrukwekkend. Walker mept chaotisch om zich heen en incasseert meer dan dat hij uitdeelt.

Boksfilms zijn er veel en ‘Homeboy’ pretendeert meer te zijn dan de concurrentie. Zo moet de moeilijke jeugd van de niet al te snuggere Walker voor wat diepgang zorgen en gebruikt regisseur Ceresin wat fraaie beeldvertragingen om de eenzaamheid van het lijdend voorwerp te accentueren. Die kunstgrepen doen gekunsteld aan en houden de film juist op. Ook de vlakke rol van Walken die op de automatische piloot de zoveelste schurk vertolkt maakt het er niet beter op. ‘Homeboy’ heeft het hart op de juiste plaats, maar is te statisch en te traag.

Rourke geeft de anti-held wel wat diepgang, maar het duurt te lang voordat je uiteindelijk sympathie voor de norse cowboy kunt opbrengen. Na afloop vallen er wat puzzelstukjes op z’n plaats en maakt de film wat meer indruk. Helaas niet genoeg. Er had veel meer gezeten in dit verhaal over de negatief ingestelde tegenpool van Rocky.

Frank v.d. Ven