Honey, I Shrunk the Kids (1989)

Regie: Joe Johnston | 93 minuten | avontuur, komedie | Acteurs: Rick Moranis, Matt Frewer, Marcia Strassman, Kristine Sutherland, Thomas Wilson Brown, Jared Rushton, Amy O’Neill, Robert Oliveri, Carl Steven, Mark L. Taylor, Kimmy Robertson, Lou Cutell, Laura Waterbury, Trevor Galtress, Martin Aylett, Janet Sunderland

Wie nieuwe werelden zoekt, hoeft niet ver te kijken. Onder onze voeten ligt een microkosmos die net zo mooi, divers en gevaarlijk kan zijn als de diepste regenwouden. Haar inwoners zijn bizar en exotisch, op het buitenaardse af. Die fascinatie is wat films als ‘Honey, I Shrunk the Kids’ zo aanstekelijk maakt – hoe zou het zijn om als mens de jungle van de ‘micro-wereld’ te betreden? Grassprietjes zo hoog als bomen, vlinders zo groot als vliegtuigjes en mieren zo groot als leeuwen…

‘Honey, I Shrunk the Kids’ is een van de oudere bewijzen dat Disney niet alleen vermakelijke familiefilms kan maken in animatievorm – ook ‘met echte mensen’ valt er genoeg te genieten. Het verhaal wordt wijselijk simpel gehouden: uitvinder Wayne Szalinski (Rick Moranis) heeft een machine gecreëerd die mensen en voorwerpen doet krimpen. Wanneer zijn kinderen samen met die van de buren tot de grootte van insecten worden gereduceerd, moeten ze samen de gevaarlijke reis door hun voortuin maken om weer thuis te komen.

‘Honey, I Shrunk the Kids’ is een echte familiefilm – we weten dat het allemaal goed komt en de karakters leren ook nog wat levenslessen tijdens hun tocht door de reusachtige voortuin. Waar het concept net zo goed gruwelijke horror had kunnen opleveren, houdt debuterend regisseur Joe Johnston (later bekend van ‘Jurassic Park III’, ‘Hidalgo’ en ‘Captain America: The First Avenger’) het luchtig en avontuurlijk. Wanneer de kinderen een mier tegenkomen blijkt die eenvoudig te temmen, en later beschermt hij ze zelfs tegen een schorpioen. Maar angst aanjagen is ook niet het doel van de film – de micro-wereld is mooi, spannend en mysterieus, met als hoogtepunt een doldwaze reis op de rug van een vliegende bij en een ontsnapping aan een grasmaaier. Wanneer de film voorbij is voelt het eigenlijk te snel – zijn er nog niet veel meer interessante ideeën om uit te werken? Stel dat de kinderen een hagedis tegenkomen, of een vogel!

Desalniettemin is ‘Honey, I Shrunk the Kids’ een vermakelijke film die het beste maakt van de special effects die er in 1989 beschikbaar waren. Bijna dertig jaar later ziet de micro-wereld er nog steeds indrukwekkend uit. Een charmante cast, geleid door jaren 80-icoon Moranis, zorgt voor het nodige menselijke element en maakt de epische trektocht door de voortuin van de Szalinski’s geloofwaardig. Het enige jammere is dat de meerdere vervolgfilms niets van de magie van het origineel weten te behouden.

Yurre Wieken

Waardering: 3

Bioscooprelease: 23 februari 1990