Hostel: Part III (2011)

Regie: Scott Spiegel | 84 minuten | horror, thriller | Acteurs: Kip Pardue, Brian Hallisay, John Hensley, Sarah Habel, Chris Coy, Skyler Stone, Thomas Kretschmann, Zulay Henao, Nickola Shreli, Derrick Carr, Frank Alvarez, Evelina Oboza, Kelly Thiebaud, Tim Holmes, Barry Livingston, Danny Jacobs, Mike Eshaq, Rich Ronat, Don Richard, Joe Virzi, Michael Knight, Sam Brice, Alicia Vela-Bailey, Jeanette Manderachia, Cassie Keller, Gordon Michaels

Het heeft even geduurd, maar het tweede vervolg op Eli Roths ‘Hostel’ is een feit. Ditmaal niet geregisseerd door de meester zelf, maar uitbesteed aan direct-to-video specialist Scott Spiegel. Dat is niet de enige verandering die de franchise heeft ondergaan. In plaats van een obscuur Oostblok-land vindt ‘Hostel: Part III’ plaats in…Las Vegas!

Aanstaande bruidegom Scot (Brian Hallisay) wordt onder valse voorwendselen naar Las Vegas gelokt door zijn kameraad Carter (Kip Pardue). Eenmaal daar aangekomen, ontaardt Scots vrijgezellenfeest in een grote orgie. Samen met twee maten gaan de vrienden door tot diep in de nacht. Als ze opeens aangesproken worden door twee sexy dames, besluit de groep met hen mee te gaan. De vrouwen kennen wel ‘een kinky club’ waar heel wat te beleven valt. Eenmaal op de afgelegen club aangekomen, ontdekt de groep dat de dames geen woord te veel gezegd hebben. De nachtclub puilt uit van de strippers, gewillige vrouwen en een riante drankvoorraad. De dag erna blijkt dat een van de vrienden – die met een meisje is weggegaan – niet op zijn hotelkamer is aangekomen. De overblijvers besluiten hem te gaan zoeken. Het betekent het begin van de nachtmerrie die ‘Hostel: Part III’ heet.

‘Hostel: Part III’ moet het met een minder riant budget doen en dat zie je meteen. De sterfscènes ogen nergens zo rauw en realistisch als in vorige delen het geval was. Daarnaast zijn de decors ook niet zo onheilspellend en zijn de acteurs niet zo sterk als in de voorgangers het geval was. Nu is de ‘Hostel’ franchise geen serie waar je een karakteracteur voor moet zijn, maar de cast van het eerste en tweede deel had een goede balans tussen komedie en ernst gevonden. Hoe debiel de acties van de hoofdrolspelers ook waren, je kon je wel inleven in hun gedachtegang. In ‘Hostel: Part III’ worden karikaturen – dit zijn typetjes en geen mensen – opgevoerd. Hoofdpersoon Scot mist charisma.

Pardue is de troef van de film. Hij weet in welk genre hij opereert en zet zijn personage met flair neer. Helaas is hij zo ongeveer de enige acteur die indruk maakt in deze film. Thomas Kretschmann duikt op in een vermakelijk rolletje, maar zijn aanwezigheid is helaas van korte duur. De omgeving – Las Vegas – werkt helaas ook niet mee om de film wat spannender te maken. In de vorige delen belandden de hoofdrolspelers in een voor hen onbekend terrein. Ze waren geïsoleerd van hun geliefde Amerika. De bevolking sprak amper Engels en het leek erop alsof iedereen zich tegen de Amerikanen keerde. Las Vegas is bekend terrein (al is het maar vanwege de talloze films waarin de stad een (hoofd)rol vertolkte) en spreekt minder tot de verbeelding.

Qua ‘gore’ stelt ‘Hostel: Part III’ ook teleur. De special effects zijn niet bijster indrukwekkend en frequent. Bij ‘Hostel’ denk je aan huiveringwekkende scènes en een groteske finale. Deel drie breekt met deze traditie. Doodzonde dat dit geen Rothfilm is geworden…

Frank v.d. Ven