Hudson Hawk (1991)

Regie: Michael Lehmann | 100 minuten | actie, komedie, avontuur | Acteurs: Bruce Willis, Danny Aiello, Andie MacDowell, James Coburn, Richard E. Grant, Sandra Bernhard, Donald Burton, Don Harvey, David Caruso, Andrew Bryniarski, Lorraine Toussaint, Burtt Harris, Frank Stallone, Carmine Zozzora, Stefano Molinari

Critici waren zelden zo verdeeld over een komedie als bij de ontvangst van ‘Hudson Hawk’ in het begin van de jaren 90. De lollige caper met gehaaide inbraken, een bizarre mix van professionele dieven, de CIA, het Vaticaan en een krankzinnig miljardairskoppel, werd tegelijkertijd neergesabeld en onthaald als cultfilm, om dezelfde reden: de belachelijke ongein. De plot slaat dan ook als een tang op een varken. Maar dat geeft juist een keer helemaal niets, omdat iedereen (tot in kleinste bijrol) dat maar al te goed beseft en de knipogen naar het publiek dan ook niet van de lucht zijn: ‘kijk eens hoeveel lol we hebben, met dit aanstekelijke materiaal.’ Als bekendheid en commercieel succes echter enige indicatie zijn, is de geschiedenis voor deze film niet al te vriendelijk en zijn de Stiflers, Borats en Brüno’s van deze wereld inmiddels de standaard voor moderne komedie. Doe dan Eddie ‘Hudson Hawk’ Hawkins maar, de suave en nonchalant criminele tweeling van John McClane.

De komedie rond deze door Bruce Willis zelf bedachte meesterdief doet namelijk niet onder voor hooggewaardeerde klassiekers als ‘Airplane!’ en ‘A Fish Called Wanda’, die om mysterieuze redenen wel weg zijn gekomen met alle bizarre ongein die ‘Hudson Hawk’ juist zo’n storm van kritiek bracht.  Hudson Hawk is de MacGyver onder de inbrekers, en slaagt erin met het simpelste gereedschap (skateboarden, olijfolie, vishengels) de meest streng beveiligde kunstwerken te stelen. Als hij tien jaar vast heeft gezeten nadat het toch een keer misgelopen is, wordt hij op dag van zijn vrijlating direct door een corrupte reclasseringsambtenaar aan het werk gezet om voor de maffiabroers Anthony en Cesar Mario (de Mario Brothers, een eerste verwijzing naar het decennium dat Hawk gemist heeft) een beroemd beeld uit een museum te verwijderen. Het surrealistische, ongerijmd bezopen en schatrijke echtpaar Darwin en Minerva Mayflower heeft namelijk ontdekt hoe ze met een vijfhonderd jaar oude machine van Da Vinci lood om kunnen smelten tot goud, en daar hebben ze drie stukken kristal voor nodig die verwerkt zijn in drie kunstwerken van diezelfde Da Vinci. Die Hawk voor ze mag gaan halen. Met zijn beste vriend en partner-in-crime Tommy. Terwijl ze duetten zingen om bij te houden hoe lang ze er over doen (van passend gekozen liedjes, overigens). Maar goed, er is al gezegd dat het niet van de plot moest komen deze keer. Dus er kan ook nog wel bij dat James Coburn de rol van CIA-officier George Kaplan speelt (een knipoog naar het personage van Cary Grant met dezelfde naam in ‘North by Northwest’), wiens team van agenten weer vernoemd is naar snackrepen als Snickers en KitKat. Oh, en de schoonheid waar Hawk voor valt is een non. Een echte. Van het Vaticaan. Waar hij graag mee wil Nintendoën.

Vaste waarden als plot, karakterontwikkeling en zelfs natuurkundige wetten zijn dus alleen aanwezig om genegeerd te worden, zoveel is wel duidelijk. Hudson Hawk is pure fantasie, en dat in een doldwaas jasje. Het geheel is een excuus voor scherpe, makkelijke, originele, onzinnige, absurde grappen, die gebracht worden met plezier en klasse. Zoals je van een sterk drama geen slappe lach zult krijgen, bevat deze komedie geen enkele diepgang of intellectuele waarde. Je kunt daarom niets anders doen dan deze film met die bril bekijken en beoordelen, want kijkers die de cultklassieker ook maar een beetje serieus nemen, zullen daar niets voor terug krijgen. En de cast doet het tenslotte zelf ook niet. Tegen de rest kun je niets anders zeggen dan: enjoy. Want de meeste critici mogen deze film dan verguisd hebben, de overduidelijke lol die Willis en de zijnen met deze film hadden kan, als je in de juiste stemming bent, verschrikkelijk aanstekelijk zijn. Bunny, ball ball!

Robert Nijman

Waardering: 4

Bioscooprelease: 12 juli 1991