Huisvrouwen bestaan niet (2017)
Regie: Aniëlle Webster | 103 minuten | komedie | Acteurs: Eva van de Wijdeven, Jelka van Houten, Kay Greidanus, Jim Bakkum, Leo Alkemade, Loes Luca, Waldemar Torenstra, Fred van Leer, Richard Kemper
Ontploffende wasmanden, bedden verschonen, kindertraktaties en zieke echtgenoten; zo maar wat onderwerpen die de revue passeren in ‘De Huisvrouwmonologen’, de roman uit 2013 van columniste Sylvia Witteman. Voor veel vrouwen met een gezin én een baan een feest der herkenning. Niet lang nadat het boek verscheen, verwerkte Rick Engelkes (Dokter Simon uit ‘Goede tijden, slechte tijden’) het verhaal tot de gelijknamige – en zeer succesvolle – theatervoorstelling. En nu is er dan ook een film, ‘Huisvrouwen bestaan niet’ (2017), eveneens geproduceerd door Engelkes, naar een scenario van cabaretier Richard Kemper (die van Veldhuis & Kemper). Merkwaardig genoeg wordt nergens de naam van Witteman vermeld op het affiche, terwijl het toch echt de door haar gecreëerde huisvrouwen zijn die centraal staan. En laten nou net de personages het leukste aspect zijn in deze door Aniëlle Webster (‘Mees Kees langs de lijn’, 2016) geregisseerde komedie.
Loes (Loes Luca) heeft altijd een losbandig leven geleid; mannen kwamen en gingen weer, geld liet ze graag rollen en de zorg voor haar dochters liet ze vooral over aan háár moeder. Nu ze de zestig gepasseerd is, leeft ze nog altijd op die manier. Maar de bodem van de put komt nu rap in zicht: het huis waarin ze woont staat onder water en de deurwaarders staan voor de deur. Niet dat Loes zich gelijk zorgen gaat maken. Dat doen haar inmiddels volwassen dochters Marjolein (Jelka van Houten) en Gijsje (Eva van de Wijdeven) wel voor haar. Zij hebben echter zo hun eigen sores. De chaotische Marjolein is getrouwd met Huib (Leo Alkemade) en moeder van drie opgroeiende kinderen. Daarnaast werkt ze als journalist bij een regionaal dagblad. Of nou ja, werkte. Want de film is amper begonnen of Marjolein wordt ontslagen. Er zit niets anders voor haar op dan zich tijdelijk volledig op de rol van huisvrouw te richten en nu eens wél naar de activiteiten van haar kinderen op school te gaan. Maar het leven van een huisvrouw is zo makkelijk nog niet. Gijsje heeft haar leven perfect op orde: ze heeft heeft een lieve vriend (Kay Greidanus) en een goede baan bij een reclamebureau, waar ze kans maakt om partner te worden als ze de juiste campagne voor een schoonmaakmerk verzint. Daarnaast heeft ze, mede dankzij haar smetvrees, haar huis altijd perfect op orde: de bedden zijn altijd schoon opgemaakt en na elke hap eten worden de kruimels opgeveegd. Ze verlangt echter hevig naar een baby en dat neemt haar leven steeds meer over.
De beslommeringen van deze drie vrouwen, en hun onderlinge band, vormen de rode draad in ‘Huisvrouwen bestaan niet’, een film die niet per se in originaliteit, maar wel in herkenbaarheid uitblinkt. Als kijker mogen we meekijken in het leven van Loes, Gijsje en Marjolein en belandden we in situaties die soms gênant zijn, soms hilarisch en soms pijnlijk en confronterend. De humor komt vooral op het conto van Jelka van Houten, die patent lijkt te hebben op de rol van de doorsnee huismoeder, wars van enige vorm van glamour maar daardoor o zo benaderbaar en herkenbaar voor de doelgroep. Zij we niet allemaal bang voor de flaters die ze slaat op het schoolplein, waar ze zich vanwege haar baan voorheen zelden liet zien maar waar ze zich nu staande moet zien te houden tussen de perfecte modelmoeders (hier gestalte gegeven door Victoria Koblenko) en charmante vaders (Waldemar Torenstra). Van de Wijdeven representeert als Gijsje een andere, heel herkenbare groep vrouwen. Om haar kinderwens te kunnen vervullen, gaat ze doelgericht te werk) maar wel mét handdoekje op de pas verschoonde lakens). Wat overigens tot de meest hilarische scène in de hele film leidt, wanneer ze in een nogal onhandige situatie op zoek moet naar een potje voor het zaad van haar vriend. De film hint ernaar dat Gijsjes extreem gecontroleerde gedrag een gevolg is van haar frivole opvoeding, en dat daar dus wat wrok zit richting haar moeder, maar die diepere laag komt niet echt goed uit de verf.
‘Huisvrouwen bestaan niet’ werkt het beste als een bloemlezing van wat de moderne vrouw zoal meemaakt op het gebied van relaties, kinderen, werk en familie. Natuurlijk hier en daar wat zwaarder aangezet voor de film – Jim Bakkum trekt als collega van Gijsje meer dan eens zijn shirt uit ter promotie van een nieuw schoonmaakmiddel – maar er zullen maar weinig vrouwen zijn die zich niet met Loes, Marjolein of Gijsje kunnen identificeren. Moraal van het verhaal is dat al die andere vrouwen ook maar wat doen, en dat je ook maar gewoon moet lachen om die chaos die ons leven meestal is. ‘Huisvrouwen bestaan niet’ heeft een grote troef in de drie hoofdrolspeelsters, die de hilariteit zonder problemen afwisselen met oprecht aanvoelende emoties en alle drie overtuigen in hun rol. Natuurlijk is het soms over de top, maar ze komen er gemakkelijk mee weg. De film mag dan weinig verrassingen in petto hebben, vermakelijk is het zeker.
Patricia Smagge
Waardering: 3
Bioscooprelease: 21 december 2017