Hytti nro 6 (2021)

Regie: Juho Kuosmanen | 107 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Yuriy Borisov, Seidi Haarla, Yuliya Aug, Valeriy Nikolaev, Polina Aug, Dinara Drukarova, Galina Petrova, Tomi Alatalo

Niet elke reis brengt je ontegenzeggelijk wat je wilt. Zo ook niet voor de Finse Laura. Als huurster woont ze in bij hoogleraar en bohemienne Irina, tevens haar geliefde. Ze studeert archeologie aan een universiteit in Moskou. Samen met Irina heeft Laura een reis naar Moermansk, waar volgens de hoogleraar een eeuwenoude plek met hiërogliefen te bezichtigen is, gepland. De hoogleraar haakt echter op het laatste moment af. Niettemin moedigt ze Laura aan om de expeditie naar Moermansk door te zetten. Op deze manier raakt Laura opgescheept met de nogal balorige Russische mijnwerker Lyokha in compartiment nr. 6 van de trein. Met zijn tweede speelfilm ‘Hytti nro 6’ levert regisseur Juho Kuosmanen een vermakelijk, bijna anti-romantische, en soms statische roadmovie af.

Kuosmanens tweede langspeelfilm is best curieus, je kunt namelijk moeilijk inschatten wanneer het verhaal zich afspeelt. Er zijn hints. Zo is Laura vergroeid met een Sony-camera en is er een terloopse verwijzing naar ‘Titanic’ (James Cameron, 1997). Tot dan toe bevind je je in een historisch parallel universum, eentje waarin de Sovjet-Unie feitelijk niet meer bestaat, maar iedereen buiten Moskou nog niet op de hoogte is gebracht. De afgeragde treinen, de kachelende Lada’s, de vodka en armetierige onderkomens volgen elkaar op als rijtjeshuis. Daarnaast heeft de conductrice geen enkel gevoel voor betaalde gastvrijheid. Het is allemaal vrij ongemakkelijk en wat rauwer, beetje zoals Lyokha. Rusland zit nog in een ontkenningsfase van een grote transitie, worstelt met het verval en doelloosheid van eens een grootmacht, ook een uitermate geschikte tijd om onder de radar te blijven bij het sjacheren.

De aangewezen coupérelatie met Lyokha is doorspekt met spanning, onbegrip maar ook schoorvoetende ontdekking. Behalve dat de twintigers op dezelfde trein naar Moermansk zitten, passen Laura en Lyokha helemaal niet bij elkaar. Lyokha, treffend vertolkt door Yury Borisov, is een noeste mijnarbeider en Laura, heel naturel gespeeld door de relatief onbekende Seidi Haarla, een hoogopgeleide Finse expat. Hoewel moeizaam, zetten ze gaandeweg de deur op een kiertje voor elkaar. Hierin blijkt ‘Hytti nro 6’ een klassieke roadmovie: de weg is lang, de bestemming onbekend en het gaat om de mensen die je tegenkomt.

Bij tijd en wijle is het voorbij tuffende ‘Hytti nro 6’ een kurkdroge film, en niet alleen de humor, maar tevens de emotie. Liever zouden Laura en Lyokha niet praten over wat dan ook, zeker niet over persoonlijke zaken. Dit voelt realistisch naar tijd, plaats en karakter, maar het staat de impact van het verhaal ook een beetje in de weg. Het maakt de reis af en toe een bloedeloze, bijna saaie bedoening. Alsof de film evenals haar hoofdpersonages zich liever van je afsluit dan vriendelijk wenkt.

De eenkennigheid in de film, de brakke kant van reizen, is overigens wel herkenbaarder dan je lief is. Misschien is de onverbloemde Langweiligkeit heimelijk een steek onder water naar het idee dat grote reizen immer leiden tot zelfontdekking en orgastisch geluk. Er is een dunnere grens tussen die verlichte backpacker en je irritante puberbroertje dan je wil toegeven. De film is eigenlijk bepakt met dit soort tegenstrijdigheden. Er zijn mismatches tussen Laura en Lyokha, tussen reis en bestemming, en Rusland en daarbuiten. Desondanks laat ‘Hytti nro 6’ zien dat al die onverenigbare elementen er toedoen.

De reis in ‘Hytti nro 6’ is er niet één van groots avontuur en ultieme vervulling, al jodelend in de treincoupé, maar is een lichtelijk laveloze rit vergeven van figuren ontsprongen aan een Russische versie van Jim Jarmusch. Bovendien schuwt Kuosmanen met zijn afgeremd en ingeblikt drama, een reisdagboek zonder National Geographic reclame, de romance. Of toch niet? Dat is vooral aan de kijker zelf. Helaas blijft het geheel uiteindelijk weinig beklijven, want daarvoor is de reis iets te vlak en obscuur.

Roy van Landschoot

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 17 februari 2022
VOD-release: 18 mei 2022