I Am a Ghost (2012)

Regie: H.P. Mendoza | 76 minuten | drama, horror, thriller | Acteurs: Jeannie Barroga, Rick Burkhardt, Anna Ishida

Geesten in films hebben vaak maar één doel: mensen de stuipen op het lijf jagen. Inmiddels hebben we alle soorten geesten wel een keer gezien (in films dan, uiteraard), dus zijn er maar weinig geestenfilms die de doorgewinterde filmkijker nog weten te verrassen. Filmmaker H.P. Mendoza ging met dat uitgangspunt aan de slag. Hij besloot het klassieke uitgangspunt van het filmgenre om te draaien; in zijn film ‘I Am a Ghost’ uit 2012 is niet de geest maar de mens de indringer in huis. Emily (Anna Ishida) is een geest die als de dood is voor mensen. Ze zit gevangen in het huis waar ze ooit, toen ze nog onder de levenden was, in woonde. Haar dagen volgen steeds dezelfde routine. Maar dan blijkt er ineens een indringer in het huis te zijn, Sylvia, een medium die in opdracht van de huidige bewoners van het huis probeert contact te leggen met Emily en haar wil helpen haar weg naar buiten te vinden.

Bovenstaande klinkt misschien niet bijster origineel, maar ‘I Am a Ghost’ is dat zeker wel. Met name de menselijke manier waarop Emily wordt neergezet, is redelijk uniek. Kijkers worden meegetrokken in het leven van een geest en ervaren wat zij ervaart. De geest wordt hier als slachtoffer neergezet en niet als een wezen dat erop uit is mensen bang te maken. De onschuldig ogende Emily lijkt banger voor (de stem van) Sylvia dan andersom. Mendoza werkt met name aan het begin van de film veel met herhaling. Dat is niet alleen een stijlmiddel, maar onderstreept in dit geval ook de beklemmende situatie voor Emily, die tegen haar zin opgesloten zit in het huis. Ze kan geen kant op en vindt haar houvast in het aanhouden van vaste rituelen en een vaste volgorde waarin ze die uitvoert. Ishida zet haar zo sympathiek en innemend neer, dat we vanzelf benieuwd worden naar wat haar overkomen is. Naarmate de film vordert, zien we kleine veranderingen plaatsvinden in Emily’s routinematige handelingen en wordt er steeds iets meer onthuld van haar verleden.

‘I Am a Ghost’ is geen standaard geestenfilm en is er niet op uit om filmkijkers angst aan te jagen. Mendoza focust meer op het drama rond Emily en maakt slechts een enkele keer gebruik van de schrikeffecten waar zijn collega-filmmakers juist veel te veel op leunen. Hij vertrouwt op het verhaal (‘I Am a Ghost’ kent voor het genre verrassend sterke dialogen), zijn hoofdrolspeelster en de bereidwilligheid van zijn kijkers om mee te gaan in Emily’s verhaal. Visueel is deze film tot in de puntjes verzorgd: het huis waar Emily ronddwaalt is geen klassiek spookhuis, maar net mysterieus genoeg om als kijker erin mee te kunnen gaan en de filters die Mendoza gebruikt dragen bij aan de juiste sfeer. Drama, sfeer; dit is zeker geen film voor de horrorliefhebber die uit is op een flinke dosis schrikmomenten, geweld, bloed en afgehakte ledematen. Maar wie van mysterie houdt en kan genieten van goed geschreven, beklemmend en sfeervol drama kan zijn hart ophalen, want ‘I Am a Ghost’ is een van de betere geestfilms van de afgelopen jaren.

Patricia Smagge