I Am the River, the River Is Me (2024)

Regie: Petr Lom | 88 minuten | documentaire

De documentaire ‘I Am the River, The River is Me’ doet verslag van een riviertocht op de Whanganui in Nieuw-Zeeland. Een bijzondere rivier, de eerste ter wereld die de status heeft van een individueel rechtspersoon – met dezelfde rechten en plichten. Hiermee moet recht worden gedaan aan het bijzondere belang van de Whanganui als levensader voor de Maori’s.

Een van deze oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland, ‘rivierhoeder’ Ned Tapa, neemt ons mee op een meditatieve tocht. Het is een belevenis vol natuurschoon en kalme gesprekken, af en toe onderbroken door onderbouwing van de Nieuw-Zeelandse autoriteiten over de rechtsstatus. Zoals bekend hecht het door Engelsen gekoloniseerde land grote waarde aan haar oorsprong.

Duurzaamheid, in de breedste zin van het woord, is als zodanig een integraal onderdeel van de nationale identiteit – geworteld in de Maori-cultuur, die wordt gevierd op scholen in het kader van respect voor de natuur; heel anders dan de polariserende werking die het begrip duurzaamheid heeft op ons dichtbevolkte land.

Veel stroomversnellingen kent deze documentaire niet, en de Whanganui-rivier hoogstens door overvloedige regenval. Het is een zachtaardig pleidooi voor respect voor natuur en cultuur, zonder kritische noten. Dat is ook niet nodig: de mooie beelden van een vredige omgeving brengen de kijker vanzelf in de gewenste stemming.

Ondergetekende heeft het niet zo op instemmend knikkende mensen die het eens zijn, maar in principe kun je het niet oneens zijn met de kwestie. Instemmend knikken zou je zelf waarschijnlijk ook doen wanneer je in de kajak zou meevaren met Tapa, zoals de Tsjechische documentairemaker Petr Lom (‘Myanmar Diaries’).

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3

Bioscooprelease: 23 mei 2024