I Come with the Rain (2008)

Regie: Anh Hung Tran | 110 minuten | thriller | Acteurs: Josh Hartnett, Tran Nu Yên-Khê, Byung-hun Lee, Takuya Kimura, Shawn Yue, Elias Koteas, Eusebio Poncela, Simón Andreu, Thea Aquino, Bo-yuan Chan, Tse-ho Chow, Russ Kingston, Jo Kuk, Sam Lee, Alvaro Longoria, Carl Ng, Benito Sagredo, Lorea Solabarrieta, David Tang, Jacob J Ziacan    

In de ‘Making Of’ vertelt een van de acteurs over regisseur Hung: ‘Hij ziet de dingen op een ’n andere manier en je moet je daaraan aanpassen en zijn werkwijze en filosofie over film kunnen begrijpen’. Absoluut waar, alleen vertelt hij er helaas niet bij wat die filosofie dan inhoudt en dat had ‘I Come with the Rain’ een stuk prettiger gemaakt als kijkervaring. Nu blijft het vooral gissen.

‘I Come with the Rain’ biedt een vreemde mix van thriller en arthouse elementen, die helaas niet  uit de verf komt. Het probleem zit hem niet in de keuze van Hung deze twee stijlen met elkaar te combineren, genres zijn er immers om mee te spelen, maar waar de film op stuk loopt is duidelijkheid. Hung vermengt twee stijlen met elkaar die wat vertelstructuur betreft elkaars tegenpolen zijn. Er lopen in de film twee verhaallijnen door elkaar heen. Enerzijds is er de zoektocht van detective Kline naar de verdwenen zoon van een machtig zakenman, anderzijds een meer psychologisch drama dat met religieuze thema’s speelt. Wat deze verhalen tot tegenpolen maakt is dat het drama waarin  martelaarschap als thema verkent wordt gebaat is bij genoeg ruimte voor eigen interpretatie, terwijl het standaard politieverhaal juist vraagt om een verhaallijn die van de ene aanwijzing in de andere rolt en als het ware de kijker bij de hand neemt.

De verkenning van de psyche die Hung tracht te bewerkstelligen in de film laat zich maar moeilijk in een kant-en-klaar thrillerplot stoppen en dat resulteert erin dat er rare wendingen worden genomen. Wanneer Kline foto’s krijgt aangereikt van een bebloed en schijnbaar mishandeld lichaam, verklaart zijn collega het ontbreken van een gezichtsfoto met de opmerking ‘de dokter had alleen maar interesse in de wonden’. Het feit dat daarmee de zoektocht van Kline nog even verder gaat (alsmede zijn aftocht in de diepste krochten van zijn onderbewustzijn) komt toevallig mooi uit. Het zijn dit soort wendingen die voor frustratie zorgen, want als kijker krijg je het idee achter de feiten aan te lopen. Constant is er dat gevoel belangrijke informatie te missen. Hung boeit het echter niet. Die is vooral geïnteresseerd in zijn Jezus-thema. Wie dus hoopt op een spannende thriller komt bedrogen uit.

Wat Hung verder wil met dit thema is ook niet helemaal duidelijk. Kline lijkt op de een of andere manier verbonden te zijn met degene die hij zoekt. Beiden ontwikkelen zich tot martelaren, hetzij dat Kline vooral psychologisch lijdt en Shitao daadwerkelijk de striemen op zijn lijf heeft staan. Dit verbindt hen met elkaar en zorgt ervoor dat zij tot elkaar aangetrokken worden. Tot zover echter de analyse, want wat resteert is vooral een hoop symboliek. Er wordt duidelijk naar het martelaarschap van Jezus verwezen, maar het blijft allemaal in het luchtledige. Als het doel van Hung was om de tragiek van het menselijk lijden te integreren in de grauwe realiteit van het broeierige Azië, dan is hij daarin geslaagd, maar wat daar verder de aantrekkingskracht van moet zijn blijft onduidelijk. Daarvoor blijven de karakters te ver op afstand en wordt het verhaal te rommelig verteld.

De filosofie van Hung over film staat wellicht bol van de symboliek en betekenis. In ‘I Come with the Rain’ weet hij deze echter niet te communiceren richting het publiek en blijft de film vooral die ene puzzel waarvan het laatste stukje niet in het vormpje past.

Sander Colin