I Don’t Want to Sleep Alone – Hei yan quan (2006)

Regie: Tsai Ming-liang | 115 minuten | drama | Acteurs: Chen Shiang-chyi, Lee Kang-sheng, Norman Bin Atun, Pearlly Chua

Tsai Ming-liang woont in Taipei (Taiwan) maar is geboren in Maleisië. Met ‘I Don’t Want to Sleep Alone’ heeft hij voor het eerst een film gemaakt in zijn geboorteland. Waar hij zelf in Taiwan een buitenlander is, filmt hij nu buitenlanders in Kuala Lumpur. Misschien dat daar zijn mededogen met de personages vandaan komt.

Een in de nacht afgetuigde Chinees, Hsiao, wordt opgeraapt van straat door Rawang, een illegale arbeider uit Bangladesh en door hem liefdevol verzorgd. Wanneer Hsiao weer een beetje opgeknapt is, gaat hij de straat op. Daar ontmoet hij de serveerster Chyi. Zij woont bij haar bazin in huis op zolder en wordt ook gedwongen voor haar verlamde zoon te zorgen. Deze bazin verstaat onder verzorging ook dat Chyi hem helpt aan zijn seksuele gerief te komen. Zelf komt ze net als Chyi ook veel aandacht en liefde te kort. Chyi verzorgt de verlamde zoon op een afstandelijke en kille manier in tegenstelling tot de manier waarop Rawang Hsiao verzorgt. Een pikant detail hierbij is dat Hsiao en de verlamde zoon door dezelfde acteur gespeeld wordt.

Tussen Hsiao en Chyi ontstaat een aantrekkingskracht, wat uiteindelijk veel broeierige scènes en verwarring geeft in alle vier de levens.

Het tempo in de film is langzaam. Wanneer Rawang naar zijn werk gaat zien we hem daar slechts pauzeren. Het contact tussen Rawang en Hsiao speelt zich grotendeels af op een matras. En het café waar Chyi werkt is ook niet echt bruisend, het is dan ook erg warm en er is in de stad last van een soort smog door de bosbranden verderop. De enige echte activiteit is slechts door het gesleep met deze zelfde matras. De matras moet de intimiteit geven waar alle personages naar op zoek zijn.

De film kabbelt in een langzaam tempo aan je voorbij, er wordt weinig in gesproken en de karakters ontwikkelen zich nauwelijks. De setting is over het algemeen weinig opbeurend; een verlaten fabriek en een verwaarloosde achterbuurt met uitgewoonde kamers. Misschien dat juist de oorverdovende stilte in de film de diepte geeft waardoor je toch het gevoel krijgt een bijzondere film te zien.

Miranda van der Hoek

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 19 april 2007