I Hate Valentine’s Day (2009)

Regie: Nia Vardalos | 90 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Nia Vardalos, John Corbett, Stephen Guarino, Amir Arison, Zoe Kazan, Gary Wilmes, Mike Starr, Jason Mantzoukas, Judah Friedlander, Rachel Dratch, Jay O. Sanders, Lynda Gravatt, Olive, Suzanne Shepherd, Dan Finnerty, Ward Horton, Isiah Whitlock Jr., Salvador ‘Wally’ Corona, Howard Feller, Autumn Ready Potter, Rose Abdoo, Ian Gomez, Ben Schwartz, Tracy Thorpe, Kapil Bawa, Wali Collins, Miriam Tolan, Rachel Hamilton, David Beach, Gaetano Iacono, John Tormey, Peter Conboy, Cheryl Cosenza    

Dankzij een vreemdgaande vader heeft Genevieve (Nia Vardalos) een complex opgelopen over relaties. Lang geleden besloot de aantrekkelijke bloemiste daarom dat ze alleen nog maar zou daten. Zodra het te gezellig wordt, zoekt ze een andere man om gezellig, uh, de bloemetjes mee buiten te zetten. Uit ervaring weet Genevieve dat dat omslagpunt bij vijf afspraakjes ligt, wat ertoe leidt dat ze precies dat als maximum hanteert. Vijf afspraakjes, daarna mag de man wieberen. Geen centje pijn!

Nia Vardalos schreef het scenario voor deze film, kroop op de regiestoel en bood zichzelf meteen de hoofdrol aan. Die laatste twee taken had ze beter aan een ander over kunnen laten, want hoe leuk ze was in ‘My Big Fat Greek Wedding’, hoe gruwelijk ze acteert in deze romkom. En een goede regisseur had daar vast wat van gezegd, maar ja, dat was ze nu eenmaal zelf. Met het scenario op zich was nog wel wat te doen geweest; nergens wordt het verfrissend, maar met een sprankelende cast en wat betere grappen had ‘I Hate Valentine’s Day’ nog best een anderhalf uur vermaak opgeleverd, maar wat er nu ingeblikt is, is vrijwel de hele speelduur tenenkrommend.

Vardalos weet niet te verbloemen dat ze op een filmset staat. Je ziet bijna de camera- en geluidsmensen om haar heen staan. Gedurende een groot deel van de film is ze zo irritant opgewekt en vrolijk, dat je je werkelijk af gaat vragen of er iets met haar gezichtsspieren aan de hand is. Het is volstrekt onnatuurlijk hoe ze door de straten van Brooklyn loopt. Raar genoeg heeft geen van haar vrienden dat door, sterker nog, ze wordt op handen gedragen en als goeroe geraadpleegd over tips en trucs bij daten. Die vrienden komen overigens nauwelijks uit de verf; haar collega’s in de bloemwinkel moeten waarschijnlijk een stel homovrienden voorstellen, maar zelfs dat komt er niet uit; dan heeft ze nog een vriendinnetje (Zoe Kazan) die – oh zo grappig – helemaal obsessief te werk gaat bij het aan de haak slaan van een potentieel vriendje (ze googlet ze voor het eerste afspraakje en maakt dan scrapbooks van ze); Rachel Dratch (“Saturday Night Live”) speelt ook nog een onduidelijk rolletje en dan is er een bezorger (Jay O. Sanders), wiens huwelijk in een sleur terecht is gekomen. Laat het nu juist die man zijn die Genevieve uiteindelijk laat inzien dat een vaste relatie hebben ook fijn kan zijn. Die zag niemand aankomen, zeker?

De enige die de film nog een beetje overeind houdt is John Corbett, die weliswaar geen chemie heeft met Vardalos (in tegenstelling tot hun eerdere samenwerking in ‘My Big Fat Greek Wedding’), maar nog redelijk natuurlijk overkomt op het scherm. Van de grappen moet de film het niet hebben, of je moet in een deuk liggen wanneer je de hoofdrolspeelster per ongeluk op een in een deken gewikkelde zwerver ziet staan, zich daarna verexcuserend dat ze hem niet gezien had, of ongegeneerd voor een restaurant haar jurk rechttrekkend, terwijl ondertussen het halve restaurant kan genieten van het uitzicht op haar onderbroek in panty. ‘I Hate Valentine’s Day’ sleept zich maar voort, en de enige reden waarom je graag wil dat de twee geliefden elkaar krijgen is omdat de film dan ten einde is. Dat einde is overigens ook best lief en vertederend, en in een betere film had het zo goed gewerkt, hier is het echter veel te laat.

Monica Meijer