I Know Where I’m Going! (1945)

Recensie I Know Where I'm Going! CinemagazineRegie: Michael Powell, Emeric Pressburger | 92 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Wendy Hiller, Roger Livesey, Pamela Brown, Finlay Currie, Duncan MacKechnie, George Carney, Nancy Price, Catherine Lacey, Jean Cadell, John Laurie, Valentine Dyall, C.W.R. Knight, Norman Shelley, Margot Fitzsimons, Murdo Morrison, Walter Hudd, Ian Sadler, Anthony Eustrel

Een eigenzinnige jonge vrouw wordt zich bewust van de kracht en onvoorspelbaarheid van de elementen. Deze karakterontwikkeling vonden Michael Powell en Emeric Pressburger blijkbaar aansprekend. Het invloedrijke Britse filmduo maakte er een bezield drama over.

‘I Know Where I’m Going!’ (1945) maakt deel uit van het uitgebreide oeuvre, dat Powell en Pressburger in de periode 1939-1972 tot stand brachten. Hun bekendste werken stammen uit de jaren 40 en 50, waaronder ook ‘The Life and Death of Colonel Blimp’ (1943) en ‘A Matter of Life and Death’ (1946). In 1981 ontvingen ze het BAFTA Fellowship, de hoogst mogelijke onderscheiding van de British Academy of Film and Television Arts.

Wanneer Joan Webster (Wendy Hiller) met een stinkend rijke man gaat trouwen, heeft ze een lange reis voor de boeg. Ze moet helemaal van Manchester naar de Hebriden reizen. Haar bestemming voor de Schotse Westkust is het eilandje Kiloran. Daar zal ze door het huwelijk de middenklasse kunnen ontvluchten. Hoofdrolspeelster Hiller zet een zelfverzekerde verschijning neer, die bruist van de energie en eigenwijsheid. In deze fase laten de makers al veel bezieling zien. Het tempo is vlot, de grapdichtheid hoog en ze verrassen met een stel creatieve shots.

Net voor de bootreis naar Kiloran gooit slecht weer roet in het eten, waardoor Joan aan wal moet blijven. In die situatie ontmoet ze Torquil MacNeil (Roger Livesey), een marineofficier, die ook op weg is naar Kiloran. Samen vinden ze onderdak bij een oude vriendin van Torquil, Catriona Potts (Pamela Brown). Zij leert Joan dat geld niet alles is. Daarnaast krijgt ze al snel door dat er iets speelt tussen haar logees.

De charmante Torquil neemt Joan op sleeptouw, waarbij leuke wendingen worden opgevoerd. Zo is er een bezoek aan een vervloekt kasteel en een traditionele diamanten bruiloft. En een omkoopactie, die de oversteek tóch mogelijk moet maken. Ondertussen blijft Joan bidden dat de mist, regen en storm verdwijnen. Zal ze kunnen ontsnappen aan de grilligheid van het weer? En aan Torquil, tot wie ze zich steeds meer aangetrokken voelt?

Livesey, herkenbaar aan een hese stem, is een geweldige tegenspeler. De kwaliteit van zijn spel is mooi zichtbaar, wanneer Joan door de radiotelefoon met haar verloofde praat. Tijdens dit gesprek voelt ze zich gegeneerd en slaat Torquin haar van een afstandje gade. Met subtiele expressie brengt hij een mix van vermaak, vertedering en empathie over.

‘I Know Where I’m Going!’ van Powell en Pressburger is een geestdriftig drama, dat doorspekt is met romantiek en komedie. Het toont dat doelgerichtheid weleens een illusie zou kunnen zijn. Op weg naar het doel is er namelijk nog de natuur. En de liefde, die je ook wat nederigheid leert.

Ester Šorm

Waardering: 4

Speciale vertoning: The Creative Worlds of Powell & Pressburger, Eye Filmmuseum, 12 september – 9 oktober 2024