I’m for the Hippopotamus – Io sto con gli ippopotami (1979)

Regie: Italo Zingarelli | 95 minuten | actie, komedie, avontuur | Acteurs: Terence Hill, Bud Spencer, Joe Bugner, May Dlamini, Dawn Jürgens, Malcolm Kirk, Ben Masinga, Les Marcowitz, Johan Naude, Nick van Rensburg, Hugh Rouse, Mike Schutte, Kosie Smith, Joseph Szucs, Sandy Nkomo

De namen Bud Spencer en Terence Hill zijn voor eenieder die een beetje thuis is in oude films onlosmakelijk met elkaar verbonden. De beide Italianen (echte namen Carlo Pedersoli en Mario Girotti) speelden samen in maar liefst negentien films. Meestal gaat het om luchtige, pretentieloze en rijkelijk met actie gevulde knokfilms die tegenwoordig niet of nauwelijks meer gefabriceerd worden. Het decor voor de avonturen van Spencer en Hill is dit keer Zuid-Afrika in plaats van het Wilde Westen. Het kwaad dient zich aan in de vorm van Ormond, een tirannieke miljonair die zijn fortuin vooral te danken heeft aan de illegale handel in wilde dieren en ivoor. Het spreekt voor zich dat onze twee helden er alles aan gelegen is om deze dubieuze praktijken een halt toe te roepen.

Als de namen Spencer en Hill prominent in de castlijst prijken, weet je als kijker wel in grote lijnen wat je kunt verwachten: de nodige grappen en grollen, cartooneske actiescènes met een hoog slapstickgehalte en de nodige vuistgevechten. Het zal dan ook niet verbazen dat ‘I’m for the Hippopotamus’ niet of nauwelijks afwijkt van het bovengeschetste profiel. Verwacht dus geen ingenieuze plotwendingen of een diepzinnig verhaal. In de filmische wereld die Spencer en Hill bevolken liggen de zaken simpel: al rammend en beukend en met een gezonde dosis humor en stoïcisme wordt afgerekend met vileine misdadigers die zich schuldig maken aan uitbuiting, misbruik en exploitatie van machteloze mensen of dieren. De grootste kracht van deze film is dan ook niet originaliteit, maar ligt in de chemie die er tussen de twee hoofdrolspelers bestaat. Spencer, de nuchtere, ietwat knorrige, maar tevens aimabele reus en de gewiekste Hill vormen een tweetal dat elkaar perfect aanvult en de vergelijking met veel andere legendarische filmduo’s makkelijk kan doorstaan. Actie en humor worden zo nu en dan afgewisseld met mooie plaatjes van de Zuid-Afrikaanse flora en fauna, maar verder volgt ‘I’m for the Hippopotamus’ toch vooral het vaste stramien dat zo kenmerkend is voor een film van dit type.

‘I’m for the Hippopotamus’ is zeker geen film die uitblinkt in originaliteit. Kijkers die een zwak hebben voor de twee beroemdste Italiaanse vechtersbazen uit de filmgeschiedenis worden daarentegen op hun wenken bediend en zullen dan ook het nodige plezier aan deze film beleven. Voor de overige kijkers zal deze rolprent vooral leuk zijn voor een verloren zondagmiddag.

Frank Heinen

Waardering: 3