I, Robot (2004)

Regie: Alex Proyas | 114 minuten | actie, science fiction, thriller | Acteurs: Will Smith, Bridget Moynahan, James Cromwell, Bruce Greenwood, Alan Tudyk, Adrian Ricard, Chi McBride, Jerry Wasserman, Fiona Hogan, Peter Shinkoda, Terry Chen, Craig March

Drie wetten van de robotica vormen de rode draad in de boeken van Asimov:
1) Een robot mag een mens geen kwaad doen, of toestaan dat een mens kwaad wordt aangedaan.
2) Een robot moet de mens gehoorzamen, zolang dit niet conflicteert met regel 1.
3) Een robot moet zijn eigen bestaan waarborgen, zolang dit niet in strijd is met regel 1 en 2.

In ‘I, Robot’ zorgen deze wetten voor een onoplosbare moord. Een ouderwetse moord in een afgesloten kamer met een futuristisch tintje. Daar heeft regisseur Proyas al ervaring mee dankzij de door hem zelf geschreven ‘Dark City’. Gelukkig is er ook in de toekomst een Sherlock Holmes of Jessica Fletcher, maar dan wel een detective die van actie houdt. Hij komt in de vorm van Del Spooner (Will Smith) die meteen de butler verdenkt. De butler is in 2035 uiteraard een robot en daar zit hem nou net de kneep. De wetten zouden het de robot immers onmogelijk maken een moord te plegen.

Naast dit moordmysterie wordt er in deze film ook stilgestaan bij de diepere filosofieën des leven. Wat maakt ons menselijk? Wanneer heeft iets of iemand een ziel? Wat is een ziel? Robot Sonny (Alan Tudyk) laat ons daar over nadenken terwijl zijn leven, of kunstmatige intelligentie, op het spel staat. De vragen komen echter in een pakketje van veel actie en uitstekende special effects, dus hoef je niet bang te zijn voor hoofdpijn. De film ontstijgt de diepgang van een gemiddelde Hollywood blockbuster, maar komt niet boven de moeilijkheidsgraad van een goede ‘Star Trek’- aflevering uit.

Ook voor mensen die het gestolen kan worden welke hoofdbrekende vraagstukken worden aangesproken is ‘I, Robot’ een vermakelijke film. De strakke actie komt altijd in combinatie met grote hoeveelheden robots, die er ook geweldig uitzien. Als het even te serieus dreigt te worden, plaatst Will Smith een korte luchtige opmerking. En het is altijd leuk om een blik in de toekomst te werpen, al is het een fictieve. Erg vindingrijk hoe het parkeerprobleem is opgelost.

Een punt van ergernis is er helaas wel. De eerste tien minuten van de film zitten vol met reclame. Reclame voor een stereo, een postbedrijf, een schoenenmerk, een auto, het lichaam van Will Smith (de douche scène was een beetje overkill). Ook tijdens de rest van de film word je regelmatig overvallen door deze product placements, alsof Alex Proyas geen goede producer heeft gevonden en op deze manier zijn film heeft bekostigd. Het nadeel was in dit geval dat de merken zoveel voorkwamen dat het daadwerkelijk storend werd. Tussen de reclameboodschappen door zit gelukkig nog een uiterst vermakelijke film.

Roland Torenbeek

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 5 augustus 2004