I Travel Alone – Jeg reiser alene (2011)
Regie: Stian Kristiansen | 90 minuten | drama | Acteurs: Gustaf Hammarsten, Ingrid Bolsø Berdal, Rolf Kristian Larsen, Henriette Steenstrup, Marte Aarseth, Emilie Houge, Loekke Calle, Amina Eleonora Bergrem, Ina Therese Lerner Grevstad
‘I Travel Alone’ valt direct met de deur in huis, waar het haar botte en rechtdoorzee humor betreft. Ook al is deze film geen echte komedie. Alles begint bij die ene ochtend waarop literatuurstudent Jarle Klepp (Rolf Kristian Larsen) wakker wordt naast een meisje uit de vierde klas. De vraag rijst al snel of zij het die nacht ‘veilig’ hebben gedaan. Op geheel eigen wijze probeert Jarle dat uit te vinden. De toon is gezet. Wat na deze opmaat volgt, is een menselijk verhaal, hier en daar aangekleed met no nonsense humor die zich voornamelijk vertaalt in directe gesprekken tussen de karakters.
‘I Travel Alone’ is het tweede deel uit een drieluik gebaseerd op de boeken van de Noorse Tore Renberg. In dit tweede deel is Jarle vijfentwintig jaar en studeert hij dus literatuur aan de Universiteit. In het eerste deel ‘The Man Who Loved Yngve’ is Jarle nog een tiener. In Noorwegen werden van deze film zo’n 175.000 bioscoopkaartjes verkocht. Na de lovende kritieken op dit eerste deel volgen we nu dus opnieuw dit karakter. Dit maal ontdekt Jarle dat hij een negen jaar oude dochter blijkt te hebben. En sterker nog, ze komt een week bij hem thuis logeren. Het nieuws zet Jarle’s wereld op zijn kop. Al gauw merkt hij dat de situatie zijn leven serieus beïnvloedt.
De eenvoudige en naïeve manier waarop grote gebeurtenissen zich in het leven van de hoofdpersoon voordoen zorgen voor een glimlach. ‘I Travel Alone’ lijkt bewust niet veel tijd te besteden aan de opbouw en introductie daarvan. Niet het hoe en waarom, maar de effecten staan centraal. Alle tijd dus om daar op in te zoomen. Het maakt Jarle tot een spannend karakter. Want bijna op soap-achtige wijze kunnen de filmmakers Jarle alles laten beleven.
Is ‘I Travel Alone’ het prototype voorbeeld van drama? Nee, zeker niet. Alhoewel de film wel zo wordt ingeschaald. De 39-jarige schrijver Tore Renberg zorgde voor een basisverhaal dat echt menselijk drama bevat, regelmatig aandoenlijk is (alle lof voor het acteerwerk van de jonge Amina Eleonora Bergem), maar genoeg absurde situaties bevat om het geheel niet al te serieus te doen laten landen.
Tjeerd Kooistra