Identity (2003)

Regie: James Mangold | 90 minuten | horror, thriller | Acteurs: John Cusack, Ray Liotta, Amanda Peet, John Hawkes, Alfred Molina, Clea DuVall, John C. McGinley, William Lee Scott, Jake Busey, Pruitt Taylor Vince, Rebecca de Mornay, Carmen Argenziano, Marshall Bell, Leila Kenzle, Matt Letscher

Meervoudige persoonlijkheidsstoornissen zijn dankbaar ‘voer’ voor filmmakers. Vooral in thillers komen dergelijke gespleten persoonlijkheden goed van pas; een moordenaar met verschillende identiteiten, daar kun je alle kanten mee op. Regisseur James Mangold – bekend van films als ‘Copland’, ‘Heavy’ en Girl, Interrupted’ – nam de identiteitscrisis van een gevaarlijke moordenaar als uitgangspunt van zijn ingenieus in elkaar gezette film ‘Identity’.

Bij aanvang van de film is de toon meteen gezet. Het is donker, het regent pijpenstelen en de dondergod rommelt er aardig op los. In dit noodweer belanden tien verschillende mensen – onder wie een arrogante, van haar voetstuk gevallen Hollywood-diva en haar chauffeur, een pasgetrouwd stel, een voormalig hoertje en een agent die een levensgevaarlijke moordenaar naar een andere gevangenis moet begeleiden – in een motel. Een kleurrijk gezelschap dat er al snel achterkomt dat ze één grote gemene deler hebben en dat is de rode kleur van hun bloed. En dat vloeit rijkelijk als de mysterieuze killer zijn slachttocht begint. Maar met ieder slachtoffer rijzen ook weer nieuwe vragen. Wie is de dader van deze slachtpartijen en waarom?

Wie een korte samenvatting leest van de film ‘Identity’ denkt met een doorsnee slasherfilm te maken te hebben, maar niets is minder waar. Mangold heeft namelijk een tweede verhaallijn, een ter dood veroordeelde man, die door zijn psychiater wordt geholpen bij een laatste verzoek om gratie, ingenieus in de plot verwerkt. Wat beide verhaallijnen met elkaar te maken hebben is eigenlijk de grootste puzzel van de film. Meer nog dan de zoektocht naar de moordenaar.

‘Identity’ is een thriller waar je van meet af aan bij moet blijven en waar de aanwijzingen in de details zitten. Halverwege wordt wel duidelijk dat Mangold uiteindelijk met een alles onthullende wending zal komen die de monden open zal laten vallen. Dat gebeurt ook, maar in tegenstelling tot vele andere thrillers die met dergelijke plotwendingen op de proppen komen sluit Mangold zijn film vervolgens niet meteen af. De onthulling zet het verhaal op een nieuw spoor en ook dat werkt hij nog uit.

Bovendien heeft Mangold een stel capabele acteurs op weten te trommelen voor deze film, in tegenstelling tot de tienersterretjes die doorgaans opdraven in slashers. Met klinkende namen als Ray Liotta, John Cusack, Alfred Molina, Rebecca de Mornay, John C. McGinley en Amanda Peet hoefde de regisseur zich in ieder geval geen zorgen te maken over het acteerwerk. Tel daar de duistere setting in een louche motel, het originele en intelligente script, de subtiele knipogen naar eerdere horrorfilms (onder meer ‘The Shining’) en het verrassende einde bij op en je hebt een horrorfilm die de zijn genregenoten behoorlijk overstijgt.

Patricia Smagge

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 25 september 2003