Idle Hands (1999)
Regie: Rodman Flender | 92 minuten | horror, komedie | Acteurs: Devon Sawa, Seth Green, Elden Henson, Jessica Alba, Vivica A. Fox, Christopher Hart, Jack Noseworthy, Katie Wright, Sean Whalen, Nicholas Sadler, Nicholas Sadler, Fred Willard, Connie Ray, Steve Van Wormer, Kelly Monaco, Timothy Stack, Joey Slotnick, Sabrina Lu
Lag je in een deuk bij het zien van hoofdpersonage Ash die in ‘Evil Dead 2′ het gevecht met zijn eigen, tot leven gekomen hand aangaat? Dan is ‘Idle Hands’ dé film voor jou. Vond je de scène ietwat over the top, dan kun je deze film maar beter overslaan. Want het lijkt erop dat de makers van ‘Idle Hands’ het bekende fragment uit regisseur Sam Raimi’s horrorklassieker ‘leenden’ en er een film omheen bouwden, inclusief de kenmerkende slapstickstijl: dik aangezette geluidseffecten en zwaar overdreven acteerwerk (sommige scènes hadden vast meer dan één opname nodig om op film te krijgen zonder dat acteur Devon Sawa in de lach schoot).
Helaas heeft het verhaal van ‘Idle Hands’ zelfs voor een film die het horrorgenre op de hak neemt maar weinig om het lijf. Na de flitsend gemonteerde opening credits en de openingsscène waarin een kwaadaardige kracht de ouders van de luie tiener Anton (Devon Sawa, ‘Final Destination’) omlegt, zakt de spanning steeds verder weg.
De ochtend na deze onfortuinlijke nacht voor z’n ouders nestelt Anton zich net als altijd op de bank in de woonkamer, gewapend met afstandsbediening en waterpijp. Dagen verstrijken en onze held begint zich langzamerhand toch af te vragen waar mams en paps uithangen. Z’n al even lakse stoner-vrienden Mick (Seth Green, ‘The Italian Job’) en Pnub (Elden Henson, ‘The Butterfly Effect’) zetten hem op het juiste spoor: er waart een killer rond in hun anders zo vreedzame woonplaats. Niet lang daarna vindt Anton de lichamen van zijn ouders én ontdekt hij wie de moorden op zijn geweten heeft: zijn eigen rechterhand.
Wat volgt is een uur vol wietgerelateerde grappen en verwijzingen naar tal van horrorfilms, terwijl Anton zijn hand probeert te temmen. Ondertussen ziet hij nog zijn kans schoon om met z’n lieftallige buurmeisje Molly (Jessica Alba) het bed in te duiken. Dat Antons shirt onder het bloed zit en zijn rechterhand haar keel voortdurend wil dichtknijpen, maakt Molly schijnbaar niets uit; ze vindt ’t allemaal juist wel ‘kinky’.
Uiteindelijk is Anton de wanhoop nabij en besluit hij zijn hand eraf te hakken met de hulp van Mick en Pnub, die inmiddels tot zombies zijn verworden omdat de moordzuchtige hand ook hen niet spaarde. Als de afgehakte hand er vervolgens vandoor gaat, is de verwijzing naar ‘Evil Dead 2′ compleet. Uiteindelijk moet er een vrouwelijke ghost buster aan te pas komen om de vloek te doorbreken.
‘Idle Hands’ bevat gore in de traditie van regisseur Peter Jacksons oude horrorwerk zoals ‘Braindead’. Samen met de melige humor moet dit de film dragen, want het simpele verhaaltje alleen is niet genoeg om de aandacht van de kijker vast te houden. Helaas wordt de film nergens echt grappig of spannend en ontstijgt het de middenmoot van flauwe tienerkomedies niet.
De makers van ‘Idle Hands’ hadden in 1999 de pech dat hun film vlak na de schietpartij op de Columbine High School in Colorado uitkwam en in Amerika met de beschuldigende vinger onder meer naar gewelddadige films werd gewezen. En dus werd de film een flop. Of ‘Idle Hands’ zonder deze ongelukkige timing wel een kassucces was geworden, valt echter zeer te betwijfelen. Het was de onverwachte zomerhit ‘Scary Movie’ dat een jaar later zorgde voor de wederopstanding van het spoof-genre.
Wouter Westerhof