Il colore nascosto delle cose (2017)

Recensie Il colore nascosto delle cosa CinemagazineRegie: Silvio Soldini | 115 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Valeria Golino, Adriano Giannini, Arianna Scommegna, Laura Adriani, Anna Ferzetti, Andrea Pennacchi, Beniamino Marcone, Mattia Sbragia, Valentina Carnelutti, Rossana Mortara, Italo Amerighi, Angela J. Ciaburri, Alessandro Minati

Wat is dat toch met die reclamemannen? Of ze nou Stijn heten (uit ‘Komt een vrouw bij de dokter’) of Don Draper (uit “Mad Men”), ze kunnen het maar niet laten om zich te storten op iedere aantrekkelijke vrouw waar hun oog op valt. Zo ook Teo, hoofdpersoon van het Italiaanse romantisch drama ‘Il colore nascosto delle cose’. Teo heeft al een vriendin en een minnares, maar zodra hij de aantrekkelijke blinde Emma ontmoet, beseft hij dat er voor een derde vrouw nog wel plek is. Van morele bedenkingen heeft hij even weinig last als Stijn of Don.

‘Il colore nascosto delle cose’ is meer dan het verhaal over een Casanova in een midlifecrisis. En meer dan een verhaal over een handicap. De film gaat over de mooiste eigenschap die een mens bezit: diens aanpassingsvermogen. Samen met Teo bewonderen we hoe Emma op een heel eigen manier een heel alledaags leven leidt. Ze werkt als osteopaat, gaat samen met een halfblinde vriendin de hort op en begeleidt (op meerdere manieren) de strontchagrijnige blinde puber Nadia. Door Emma te observeren begrijpt Teo hoe je een volwaardig en volwassen leven kunt leiden.

De manier waarop Emma met haar handicap omgaat is een van de charmes van deze film. Een ander element waardoor we blijven kijken, is of Teo’s vriendin en zijn minnares achter zijn escapade met Emma komen. Gelukkig wordt het drama nooit te dik aangezet en houden de acteurs het redelijk onderkoeld. De enkele keer dat het wel dramatisch wordt, zoals tussen Emma en Nadia, dan gaat het ook over echt fundamentele zaken.

Ondanks alle goede bedoelingen en alle ambachtelijke inspanningen, verschilt ‘Il colore nascosto delle cose’ te weinig van soortgelijke drama’s om bovenmatig indruk te maken. Bovendien is de film minstens een half uur te lang. Het geeft de bezoeker wel de tijd om te twijfelen aan zijn eigen gezichtsvermogen, vanwege de spontaan veranderende beeldformaten. Achter die gimmick zit een idee dat ons net aan bekoorde. Net als deze film.

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 30 november 2017
DVD-release: 17 april 2018