Impulse (2008)

Regie: Charles T. Kanganis | 96 minuten | thriller | Acteurs: Angus Macfadyen, Willa Ford, C. Ernst Harth, Ingrid Torrance, Ron Selmour, Lindsay Collins, Laura Soltis, Taku Kawai, Darren Moore, Pablo Silveira, Richard Stroh, Marco Soriano, Lowela Jotie, Stephanie Marois

Ga je vreemd als je ervan overtuigd bent dat je de liefde bedrijft met je eigen partner? Dit is zo ongeveer het uitgangspunt van de erotische thriller ‘Impulse’, een titel die de lading overigens niet dekt. ‘Dead Ringer’, ‘Spitting Image’ of ‘Doppelganger’ waren betere keuzes geweest.

Aangemoedigd door een collega neemt de jonge, beeldschone en succesvolle Claire (Willa Ford) op een avond het initiatief om het seksleven van haar en haar oudere echtgenoot, psychiater Jonathan (Angus Macfadyen), een injectie te geven. Verkleed als verleidelijke meesteres, inclusief zwarte laarzen, en een donkere pruik om haar blonde lokken te verbergen, belt ze aan bij haar eigen huis en probeert zo haar kokkerellende man te bekoren. Al gauw wordt duidelijk dat er meer voor nodig is om de passie in het huwelijk terug te brengen, Jonathan maakt zich meer zorgen om het feit dat de buren mee kunnen genieten van het liefdesspel en het eten dat aan staat te branden, dan om zijn naar hartstocht hunkerende vrouw. Het is niet zo dat het stel niet van elkaar houdt, dat verkondigen ze meer dan eens, maar het verlangen naar een kindje heeft er inmiddels voor gezorgd dat seks niet meer is dan een manier om je voort te planten. Echter, Jonathan geeft aan spijt te hebben van zijn koele en zakelijke houding en belooft Claire op een van haar vele zakenreizen te verrassen met een bezoekje, waarbij hij zich als de mysterieuze Italiaanse Roberto voor zal doen.

Niet lang daarna bevindt Claire zich in een hotel. In een depressieve bui, verlangend naar Jonathans gezelschap, drinkt ze meer dan goed voor haar is. Groot is haar verrassing als ze ziet dat Jonathan bij de receptie staat. Ze loopt naar hem toe, noemt hem Roberto en begint een verleidelijk spelletje, waarbij de twee hartstochtelijk seks hebben. De kijker weet echter allang dat het Jonathan niet is, maar een man die toevallig als twee druppels water op hem lijkt. Dat Claire dit niet doorheeft is op zijn minst vreemd te noemen, maar omdat ze iets te diep in het glaasje gekeken heeft, krijgt ze nog het voordeel van de twijfel. Het tweede afspraakje dat Claire, enkele weken later, met “Roberto” heeft, wordt op een prikkelende manier opgebouwd. Eerst laat hij haar in een kledingzaakje een door hem uitgekozen jurk passen, waarbij zij het gordijn van het pashokje half geopend moet houden. Hiermee insinueert hij dat hij haar kan zien (of dat echt zo is, wordt niet duidelijk). Vervolgens moet zij naar haar hotelkamer gaan, waarbij zij in het donker voor het raam moet gaan staan, zodat zij hem niet ziet bij binnenkomst. Wederom beleeft het duo een heftige nacht. De ochtend erna wordt Claire echter mobiel gebeld door Jonathan en beseft ze meteen, terwijl ze naar de nog slapende man naast zich kijkt, dat ze – ongewild – vreemd is gegaan. Claire verzoekt de man onmiddellijk te vertrekken en dat doet hij, verbouwereerd, ook, maar het is niet het laatste dat ze van haar minnaar zal zien…

Wat volgt is een standaard verhaal, dat slechts zelden weet te verrassen. Natuurlijk is Simon – de echte naam van “Roberto”, een psychopaat, precies zoals Jonathan die in zijn praktijk ter behandeling heeft. En uiteraard maakt Simon perfect gebruik van het feit dat hij zoveel op Jonathan lijkt: dat er een persoonsverwisseling komt is dan ook zo klaar als een klontje. Ondanks dat ‘Impulse’ alle platgetreden paden bewandelt van eerdere genregenoten, is het toch een lekker filmpje om weg te kijken. Angus Macfadyen, in een dubbelrol dus, speelt op overtuigende wijze zowel de liefhebbende echtgenoot Jonathan, als de psychopatische Simon. Hij doet dit zo goed, dat de kijker, zelfs met de voorkennis dat het dezelfde acteur is, moeilijk te overtuigen is dat het niet twee verschillende personen zijn. Zangeres Willa Ford speelt de hoofdrol, maar is verkeerd gecast. Niet alleen is het ongeloofwaardig dat een jong ding als zij al zo’n belangrijke leidinggevende positie in de reclamewereld heeft, ook weet zij in de emotionele scènes haar personage niet goed neer te zetten. Een actrice met meer ervaring had met deze rol veel meer kunnen doen. Toegegeven, haar vrouwelijke vormen, die ze meer dan eens in vol ornaat toont, zijn voor wie er ontvankelijk voor is prima eye candy, maar dit is dan ook het enige positieve aan haar bijdrage aan de film. Haar onnozelheid wekt soms irritatie op en ook is moeilijk te bevatten waarom ze niemand in vertrouwen durft te nemen. Voor filmliefhebbers die zich hier overheen kunnen zetten en niet al te veel eisen stellen aan een logisch scenario is ‘Impulse’ nog best uit te zitten. Voor mensen die meer verwachten van een avondje film kijken is ‘Impulse’ minder geschikt.

Monica Meijer