In Bruges (2008)
Regie: Martin McDonagh | 107 minuten | actie, komedie, misdaad | Acteurs: Elizabeth Berrington, Rudy Blomme, Olivier Bonjour, Mark Donovan, Ann Elsley, Colin Farrell, Jean-Marc Favorin, Ralph Fiennes, Brendan Gleeson, Eric Godon, Zeljko Ivanek, Sachi Kimura, Anna Madeley, Louis Nummy, Clémence Poésy, Thekla Reuten
De film begint verwarrend. Een uit de hand gelopen aanslag, vernemen we in een telefoongesprek, de personen in kwestie moeten in België schuilen voor wat komen gaat. We horen een Iers accent, IRA misschien? Wat wordt dit voor film? En die omgeving. Middeleeuws Brugge, zo Europees als het maar kan, lijkt geen setting voor een gangsterverhaal. Dan begint de dialoog tussen de twee hoofdfiguren, Ken (Brendan Gleeson) en Ray (Colin Farrell), op gang te komen. Als een soort Vincent en Jules (uit ‘Pulp Fiction’) ouwehoeren ze wat af en er lijkt weinig te gebeuren. Totdat Ray het meisje ontmoet en Ken telefoon krijgt van hun baas, Harry.
In het verhaal dat volgt beginnen de puzzelstukjes langzaam in elkaar te grijpen. Waarom zij uitgerekend in Brugge zijn, wat er is gebeurd en wat er moet gebeuren. De opbouw van het eerste gedeelte komt nu goed uit, omdat we de personages en hun motieven begrijpen. De weg naar de finale ontknoping is nog lang en de karakters blijken van groot belang voor de beslissingen die links en rechts genomen moeten worden.
Zo doe je dat, zo bouw je spanning op en zo blijft het allemaal geloofwaardig. Ondanks het kronkelige pad dat Martin McDonagh, die niet alleen regisseerde maar ook het script schreef, ons uitnodigt te gaan. McDonagh debuteert als langfilmer, maar hij is geen onbekende in Hollywood, won in 2004 namelijk een Oscar met zijn korte film ‘Six Shooter’. Verder schreef hij vooral toneelstukken. Met ‘In Bruges’ maakt hij een opmerkelijk en bewonderenswaardig speelfilmdebuut.
De kracht van de film zit hem dus in het goed uitgewerkte script die je stap voor stap meesleept, de rabbithole in. Maar dat is het niet alleen. De kersverse regisseur heeft zijn cast goed uitgezocht en goed aangestuurd. Vooral Colin Farrell is de uitdaging aangegaan iets anders te doen dan hij gewend is. Niet per se anders in karakter – het joch is wel bijdehand – maar wel in de concrete invulling. Zijn personage lijkt wel tien jaar jonger dan de acteur is. Een verveelde puber met een grote bek, maar Farrell geeft hem een onderlaag en laat hem ontwikkelen, waardoor we met hem mee kunnen leven. Zijn meest gelaagde rol tot nu toe.
En dan hebben we nog die andere verrassing, waarover niet te veel gezegd mag worden, behalve dat het een leuke is. In een van de meest hilarische scènes uit de film komt baas Harry over de telefoon uit de doeken doen wat de reden is van hun verblijf in Brugge. Hij doet dit op zo’n harde, droge manier, met een vet cockney accent dat erg doet denken aan Ben Kingsley in ‘Sexy Beast’ (2000). Als Harry later in de film naar Brugge komt om wat zaken ter hand te nemen blijkt het niet Kingsley die even lekker te keer mag gaan, maar iemand anders dus, die je absoluut niet ziet aankomen (tenzij je de namen op de poster leest natuurlijk)!
Dit is een bijzondere gangsterfilm, op een bijzondere locatie, met een bijzondere cast en een bijzonder goed geschreven script. Eigenlijk is het geen vrolijke film – de toon is ook serieuzer dan bijvoorbeeld in ‘Pulp Fiction’. Toch zit er ook genoeg humor in om hem niet zwaar te noemen, loopt het verhaal lekker door en ga je ondanks de toenemende hoeveelheid bloed en geweld niet met een rot gevoel naar huis. Een verrassend knap staaltje meeslepende cinema.
Arjen Dijkstra
Waardering: 4.5
Bioscooprelease: 26 juni 2008