In the Cut (2003)
Regie: Jane Campion | 118 minuten | drama, thriller, misdaad | Acteurs: Meg Ryan, Mark Ruffalo, Kevin Bacon, Jennifer Jason Leigh, Nick Damici, Sharrieff Pugh, Sunrise Coigney, Michael Nuccio, Alison Nega, Dominick Aries, Susan Gardner, Heather Litteer
Regisseur Jane Campion staat bekend om haar films met een feministische inslag. ‘In The Cut’ is daarop geen uitzondering. Ook in deze film draait het om sterke vrouwen en de haat/liefde verhouding met het mannelijke geslacht. Vermomd als een thriller is deze film eigenlijk een soort karakterstudie tussen man en vrouw. Het thrillerelement komt pas aan het einde van de film ruimschoots aan bod. Het verhaal draait voornamelijk om het seksuele kat- en muisspel tussen Frannie en Malloy. Ze zijn aan elkaar gewaagd.
Deze op zich best interessante insteek heeft de film geen goed gedaan. Campion hinkt teveel op twee gedachtes. Door de relatie tussen haar twee hoofdpersonen alle ruimte te geven, verschuift de plot van de seriemoordenaar teveel naar de achtergrond. Er wordt geen spanningselement opgebouwd rondom de moordenaar, omdat de film zich teveel op Frannie en Malloy richt. Het ‘whodunnit’ effect verdwijnt helemaal naar de achtergrond wegens een gebrek aan verdachten.
Wat overblijft is een karakterschets van de seksuele machtsverhouding tussen man en vrouw, verpakt als de relatie tussen Frannie en Malloy. Helaas is dit niet bevredigend uitgewerkt. De motieven van de hoofdpersonen zijn erg onduidelijk. De intelligente Frannie raakt nogal onverwachts geïntrigeerd in de lompe en norse Malloy, het komt nogal onwaarschijnlijk over. Mede door het ontbreken van enige chemie tussen de acteurs Ryan en Ruffalo. Het laat je koud wat er tussen hen gebeurd. De hoofdpersonen wekken geen sympathie op.
De chaotische opbouw van het verhaal doet de film ook geen goed. Het thrillerplotje houdt het hoofdelement, de relatie tussen Frannie en Malloy, op. Campion wilde door het seriemoordenaar-idee een groter publiek aanspreken, maar door de slechte uitwerking lukt dat niet. Wat wel goed uitpakt is de donkere, sombere sfeer van de film. Alles aan ‘In The Cut’ straalt een smerig en groezelig uiterlijk uit. De seksscènes in de film zijn dan ook niet zo romantisch als in het gros van de grote bioscoopproducties, maar zweterig en klam. Het komt afstandelijk en kil over. Voor Hollywoodbegrippen is het begin van de film zeer expliciet. In close-up is te zien hoe een man oraal wordt bevredigd. De productie is gefilmd met een soort kleurenfilter die het geheel er beklemmend en claustrofobisch uit laat zien.
Met een betere verhaalstructuur en een adequatere karakteruitdieping had ‘In The Cut’ beter kunnen scoren. Aan de acteurs ligt het niet. De bijrollen van Jennifer Jason Leigh en Kevin Bacon zijn zoals je kunt verwachten van hen: bekwaam. Het is dan ook jammer dat ze niet meer ruimte hebben gekregen in het verhaal. Mark Ruffalo is een redelijk acteur en hij overtuigt als de lompe, norse rechercheur Malloy. Zijn rol wordt echter overschaduwd door Meg Ryan. De regisseur geeft haar alle ruimte. Uiteindelijk is ‘In The Cut’ dan ook Meg Ryans film geworden.
Met deze film wilde Ryan van haar imago afkomen als ‘rom-com queen’. De actrice wil nogal krampachtig laten zien dat ze meer kan dan alleen maar het lieve, romantische meisje spelen. Deze imagoverschuiving ligt er te dik bovenop en drukt teveel een stempel op de film. In nogal overbodige scènes zie je Ryan masturberen, vloeken en depressief kijken. Het komt te gemaakt over, je kan het haar net niet horen zeggen:”Kijk eens wat ik allemaal doe!”. Voor haar fans zal het wel schrikken zijn om haar meerdere malen het beroemde F-woord te horen zeggen, maar de doorsnee filmbezoeker heeft wel erger gehoord. Ryan toont daarentegen wel lef met haar rol. De hele film door draagt ze geen make-up en gaat ze uit de kleren. In het preutse Amerika zal haar verschijning in deze film haar carrière geen goed hebben gedaan.
‘In the Cut’ zal de filmgeschiedenis ingaan als de ‘stoute Meg Ryan-film’. Het is een gedurfde zet van de actrice, maar helaas heeft het geen geslaagde film opgeleverd.
Frank v.d. Ven
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 12 februari 2004