In the Land of Brothers (2024)

Recensie In the Land of Brothers CinemagazineRegie: Raha Amirfazli, Alireza Ghasemi | 95 minuten | drama | Acteurs: Hamideh Jafari, Bashir Nikzad, Mohammad Hosseini, Marjan Khaleghi, Hajeer Moradi, Marjan Ettefaghian, Mehran Vosoughi

Een geëngageerde film over vluchtelingenproblematiek? In de jaren 20 van de 21e eeuw lijkt dat vragen om rode konen, gebalde vuisten en online dreigementen. Gelukkig dan maar dat ‘In the Land of Brothers’ zich grotendeels afspeelt op een verre plek in een iets minder ver verleden. Aan het begin van deze eeuw, kort na 9/11, kwam vanuit Afghanistan een stroom vluchtelingen op gang naar buurland Iran. Omdat Iran in de decennia daarvoor al veel Afghanen had opgevangen, liep de teller uiteindelijk op tot 5 miljoen. Wat verder niet leidde tot rode konen of gebalde vuisten.

Waar dat wel toe leidde zien we in het drama ‘In the Land of Brothers’. Het verhaal is opgeknipt in drie delen, spelend in 2001, 2011 en 2021. Centraal staat een hechte Afghaanse familie, die een leven probeert op te bouwen in provinciaal Iran. Het eerste deel gaat over student Mohammed en zijn aanvaringen met de corrupte Iraanse politie. In het tweede deel volgen we Leila, een jonge vrouw die in dienst is bij een rijke Iraanse familie en daar in de problemen raakt. Het aangrijpende derde deel speelt in Teheran, waar pater familias Qasem onverwacht wordt ontboden bij de lokale politie.

In alle delen speelt de status van vluchteling een belangrijke rol. We zien hoe kleine en minder kleine gebeurtenissen een rampzalig effect kunnen hebben op mensen met zo’n status. Zo leidt in het eerste deel het vergeten van identiteitspapieren tot grof machtsmisbruik. In het tweede deel maken we mee hoe het overlijden van het ene familielid tot de uitzetting kan leiden van diens echtgenote en zoontje.

Dit alles gebracht op de genuanceerde en intelligente wijze die we kennen van de Iraanse film. De menselijke maat verdwijnt nooit uit zicht, ondanks het drama blijven de emoties ingetogen en menswaardig. Ook typisch Iraans is de Kafkaëske bureaucratie. In twee van de drie verhalen zien we hier fraaie voorbeelden van. Meer universeel is het motief van liegen. Steeds moeten de personages liegen om hun huid te redden of om hun naasten te beschermen. Dat geeft troost, maar schept ook afstand. Waarbij meteen opvalt hoe slim het script in elkaar steekt, met handig gebruik van dialogen, smartphones en gebarentaal.

Wie niets van ontroering of intelligentie moet hebben, kan altijd nog genieten van de visuele pracht. Of het dan gaat om een winters landschap, de warme kleuren in een sfeervolle kas of de drukke straten van Teheran, het is allemaal van een aangename poëtische schoonheid. Waarmee ‘In the Land of Brothers’ een diepmenselijke traktatie is voor hart, hoofd en ogen. Niet te missen.

Henny Wouters

Waardering: 4

Bioscooprelease: 15 augustus 2024