Inbred (2011)
Regie: Alex Chandon | 100 minuten | horror | Acteurs: Jo Hartley, Seamus O’Neill, James Doherty, James Burrows, Neil Leiper, Chris Waller, Nadine Rose Mulkerrin, Terry Haywood, Damien Lloyd-Davies, Derek Melling, Mark Rathbone, Dominic Brunt, Mat Fraser, George Newton, Michael Sanderson, Neil Keenan, Martin Howard, Lee Jerrum
Een titel als ‘Inbred’ – of inteelt in mooi Nederlands – dekt de lading al direct. Je weet dat je een (splatter)horrorfilm over en met achterlijke plattelandsbewoners kunt verwachten. Met zo’n overzichtelijke titel kun je al bijna niet teleurgesteld worden als griezelfanaat. Deze sympathieke B-film doet ook precies wat het belooft. Sterker nog: meer dan het belooft!
‘Inbred’ draait om een viertal probleemjongeren en hun begeleiders. Deze groep besluit om de nacht door te brengen in een afgelegen dorpje. Slecht plan. Alleen al de naam van het gebied – Mortlake (‘mort’ betekent ‘dood’ in het Frans) – geeft al aan dat het er niet pluis is. Afijn, het weinig bekende plaatsje in Yorkshire herbergt nogal gestoorde dorpelingen die naar eigen zeggen “weinig ophebben met vreemdelingen”. Als de probleemjongeren ruzie krijgen met de lokale jeugd loopt de boel uit de hand. Het resulteert in een bloederige bedoening…
Een film als ‘Inbred’ kijk je niet om het verhaal of de geweldige acteerprestaties. Het verhaal is niet bijster goed. Al is het idee van een stel hangjongeren dat gedwongen op stap moet met hun begeleiders best origineel. De uitwerking is echter volgens het boekje. Je hebt de overdreven optimistische begeleider en zijn meer realistischere vrouwelijke tegenhanger. Daarnaast bestaan de delinquenten uit twee standaard schoffies, een stil en teruggetrokken meisje ‘met een verleden’ en een sympathiek ogend boefje dat eigenlijk niet tussen de rest van de groep past. De dorpelingen bestaan uit misvormde, groteske typetjes die al dan niet kwijlend op bloed uit zijn. De cast presteert degelijk. Ze doen wat ze moeten doen. Al springt de vertolking van Seamus O’Neill – als dorpsoudste Jim – eruit. Hij zet de gestoorde padre familias met zichtbaar plezier en energie neer.
De reden dat je ‘Inbred’ moet kijken, zijn de bizarre moordpartijen. De hoogtepunten bestaan onder meer uit een aanvaring tussen een paardenhoef en een hoofd. Ook word je getrakteerd op een combinatie tussen een mond en een mestspuit. Er is niet beknibbeld op gore en dat resulteert in een paar hilarisch, smerige slachtingen. Sommige geweldsscènes ogen vrij realistisch, maar het merendeel is zo bizar dat het op de lachspieren werkt. De film neemt zichzelf ook niet (zo) serieus.
De finale is onvoorspelbaar en bij vlagen zelfs redelijk spannend. Deze film is met liefde gemaakt. Er is zichtbaar veel aandacht in de special effects en de ingenieuze moorden gestopt. Helaas is de spanningsopbouw niet erg sterk. Het duurt erg lang voordat er echt iets gebeurt. Doorgewinterde horrorfanaten zijn dat wel gewend (en worden later ruimschoots op hun wenken bediend), maar ongeduldige filmkijkers zullen al snel naar de ‘fast forward’ knop zoeken. Genrefans moeten ‘Inbred’ sowieso een kans geven, want de vergezochte manieren waarop de slachtoffers om hun einde komen zijn origineel.
Frank v.d. Ven
‘Inbred’ verschijnt donderdag 24 januari 2013 op DVD en is vanaf dinsdag 4 december 2012 te huur.