Infernal Affairs II – Wu jian dao 2 (2003)

Regie: Wai Keung Lau, Siu Fai Mak | 119 minuten | drama, misdaad, thriller | Acteurs: Edison Chen, Shawn Yue, Anthony Wong Chau-Sang, Francis Ng, Eric Tsang, Carina Lau, Chapman To, Hoi Lin, Roy Cheung, Bey Logan, Chung-yue Chiu, Jun Hu, Chi Keung-Wan

De maffia in Hong Kong kent in ‘Infernal Affairs’ een werkwijze die min of meer te vergelijken is met die in Italië en Amerika: wees genadelozer dan je tegenstander en bestendig je macht met politieke connecties. Is de film daarmee een Chinese ‘Godfather’? Nee, maar een degelijke en stijlvolle misdaadfilm levert het wel op, geschoten in het beschouwelijke tempo dat we van Oost-Aziatische films gewend zijn, met actiescènes waar we in het Westen nog wat van kunnen leren.

‘Infernal Affairs II’ – net als het tweede deel van ‘The Godfather’ vooruitlopend op de gebeurtenissen in deel één – ademt de sfeer van een Engelse crimi: veel dialogen; pas aan het eind flinke actie. De acteurs zijn professioneel, gedreven en Brits koel – let op inspecteur Wong (Anthony Wong Chau-Sang). De prequel van ‘Wujian Dao’ – letterlijk “de weg naar de hel” – mist naast enige vaart de romantische component van de Godfather-cyclus, maar compenseert een en ander met aanvaardbaar doch indrukwekkend in beeld gebracht geweld; wie de anderhalve uur trage verwikkelingen uitzit krijgt aan het slot een staaltje blufpoker tussen de rivaliserende triade-bazen te zien dat het wachten beloont en een tweede ‘sequel’ rechtvaardigt.

We volgen in de film drie figuren waarin we emotioneel kunnen investeren. Lau Kin Ming is niet alleen infiltrant bij de politie, maar ook verliefd op de vrouw van zijn baas (de mooie Carina Lau); Sam is (of lijkt?) een goeie boef en Chen Win Yang wil (of lijkt?) een oprecht agent zijn. De verdeling van de aandacht over deze en andere karakters leidt enigszins af en vertraagt de voortgang. Plezierig aan ‘Infernal Affairs II’ is de grote mate van professionaliteit waarmee hij gemaakt is; er valt nauwelijks iets op de acteerprestaties – met een uitblinkende Eric Tsang – en de cinematografie aan te merken. De onderkoelde houding van de acteurs en het tempo kunnen verveling veroorzaken, maar de ontknoping is zoals gezegd de moeite waard.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 4 november 2004