Inju – Inju: The Beast in the Shadows (2008)
Regie: Barbet Schroeder | 105 minuten | thriller | Acteurs: Benoît Magimel, Lika Minamoto, Shun Sugata, Maurice Bénichou, Yuna Abe, Shinpei Asanuma, Takumi Bando, Guillaume Binggeli, Jun Era, Shiho Fujimura, Yoriko Fujisaki, Toshi Fujiwara, Kana Harada, Erika Hirai, Ren Hisa, Shoko Imayoshi, Ryo Ishibashi, Yusuke Iwamoto, Gô Jibiki, Asami Kaneda, Setchin Kawaya, Reika Kirishima, Junichiro Kishi, Yuri Kobayashi, Sawa Masaki, Saeko Matsumi, Hiroaki Matsuzawa, Yume Miyamoto, Eri Murakoshi, Sean Muramatsu, Shirô Namiki, Kazuhiko Nishimura, Ayako Niwa, Reiko Oowada, Shinji Ozeki, Kazuki Tsujimoto, Yoshiko Tsutsumi, Kensuke Ulhara, Shuichi Yamauchi, Maani Yamaya, Shin’ya Yamazaki
Professor Fayard (Benoît Bagamel) is misdaadauteur. Hij baseert zijn thrillers vrij op de boeken van Shundei Oe (nee, niet Nobelprijswinnaar Kenzaburo Oë maar een fictief personage), de schrijver die hij adoreert en naar wie hij onderzoek heeft gepleegd. Oe blinkt uit in gewelddadige scènes, seks en waanzinnige personages. In zijn boeken verworden perverse misdadigers tot helden, het kwaad zegeviert uiteindelijk dan ook over het goede. Niets liever wil Fayard deze Japanse sterauteur in levende lijve ontmoeten, maar Oe is nogal een geheimzinnig persoon. Hij heeft zijn gezicht nog nooit aan iemand getoond.
Wanneer Fayards boek “Zwarte ogen” in Japan een bestseller wordt en zelfs beter verkoopt dan de boeken van zijn collega Oe, wordt Fayard uitgenodigd voor een aantal interviews. Eenmaal in Japan aangekomen ontmoet hij al snel de mooie geisha Tamao voor wie hij als een blok valt. En dan beginnen de problemen. Oe lijkt de concurrentie niet te dulden en Fayard is niet langer veilig.
‘Inju’ start met het einde van een oudere Japanse film. Mocht je denken dat de film tien minuten duurt heb je het mis, deze soort van proloog hoort namelijk bij de lezing van Fayard. Deze voordracht over het werk van Shundei Oe en de schrijver als persoon is zeer interessant, waarbij vooral de beelden van de niet bestaande film ‘Het walgelijke beest’ in het oog springen. Het is een kleine ode aan de Japanse film uit de zestiger jaren. De tijdshift naar het heden heeft dan ook voor enige verwarring bij regisseur Barbet Schroeder (‘Single White Female’) gezorgd. De film doet in bijna elk opzicht namelijk ongelooflijk gedateerd aan, de conversatie, de camerastandpunten en als dramatisch hoogtepunt toch wel de muziek: denk je eindelijk van die irritante jaren tachtig sounds af te zijn, in ‘Inju’ worden ze er te pas en te onpas bij gehaald, vooral op momenten van spanning of emotie.
Soms is ‘Inju’ nog wel aardig, zo is de ontmoeting met geisha Tamao (Lika Minamoto) boeiend vanwege een prachtige traditionele dans op even zo mooie en oude shamisen-muziek. Het wordt allemaal echter minder wanneer de geheimzinnige Oe zich er mee gaat bemoeien en de film een thrilleraspect krijgt. Vanaf dat punt is het verhaal voorspelbaar en oubollig. Het is het ook niet erg moeilijk om het slot aan te zien komen en – funest voor een thriller- : het wil maar niet spannend worden.
Wel is Ryo Ishibashi’s rol het vermelden waard. Ishibashi (‘Audition’, ‘Brother’) blinkt uit als heerlijk vervelend en gestoord kereltje, hoe kort zijn speeltijd dan ook moge zijn. ‘Inju’ is een standaardthriller met een aantal mooie scènes, maar lang niet boeiend genoeg om een blijvende indruk te maken.
Meinte van Egmond