Inner Workings (2016)

Recensie Inner Workings CinemagazineRegie: Leonardo Matsuda | 7 minuten | animatie, korte film, familie, science fiction

Liefhebbers van animatiefilms kijken er soms nog meer naar uit dan naar de nieuwe speelfilms; de vermakelijke, en niet zelden geniale shorts die bij wijze van amuse aan de hoofdfilm voorafgaan. Met het overnemen van de in ‘animatieland’ trendsettende studio van Pixar, heeft Disney ook de traditie van de short overgenomen. En waarom ook niet; de korte filmpjes bieden talentvolle animators de kans om ervaring op te doen en originele ideeën uit te werken. Voorafgaand aan de Disney-film ‘Vaiana’ (2016) wordt de kijker getrakteerd op ‘Inner Workings’ (2016), een ongeveer zes minuten durende levensles over het immer voortslepende conflict tussen het hart en het hoofd.

De makers zijn regisseur Leo Matsuda (die als story artist werkte aan onder meer ‘Big Hero 6’ (2014) en ‘Wreck-It Ralph’ (2012) en producent Sean Lurie. ‘Inner Workings’ werd door de keuzeheren van Disney Animation Studios gekozen boven zo’n vijftig andere pitches; zij vonden Matsuda’s idee fris, origineel en grappig genoeg om te worden uitgewerkt. Matsuda haalde zijn inspiratie uit de encyclopedieën die hij in zijn jeugd veelvuldig las; vooral de sectie waarin de werking van het menselijk lichaam besproken wordt, vond hij fascinerend. De visualisering van wat hij las bleef hem altijd op zijn netvlies staan en dus is het niet zo vreemd dat de eerste door hem geregisseerde animatiefilm juist over de wisselwerking tussen brein en lichaam gaat. Daarnaast is Matsuda’s gemengde etnische achtergrond een bron van inspiratie geweest; hij is zowel Japans als Braziliaans. “Mijn Japanse kant maakt me heel gedisciplineerd en rationeel, terwijl de Braziliaan in mij graag feest viert en ontspant. Die twee extremen in mijn persoonlijkheid komen samen in deze short.”

In ‘Inner Workings’ zien we Paul, een doodgewone man die een doodgewoon leven leidt. Hij staat ’s morgens op, maakt zich klaar om te gaan werken, gaat aan de slag (in de saaiste kantoorbaan ooit), gaat acht uur later naar huis en dat proces herhaalt zich dagelijks. Al die handelingen worden gecontroleerd door zijn innerlijke zelf. Zijn maag vertelt hem wanneer hij moet eten, zijn blaas geeft aan wanneer hij naar de wc moet enzovoort. Zonder het brein, die de zijn innerlijke systeem aanstuurt, is Paul hopeloos verloren. En laat nou net zijn brein op het randje van een burn-out staan. Elke keer als Paul op het punt staat zijn routine los te laten, stuurt zijn brein hem resoluut weer terug in het gareel. Maar zijn wil om out of the box te gaan blijkt groter dan hij vooraf dacht. Waar zal dit nieuwe avontuur hem brengen?

‘Inner Workings’ oogt simpel, met een hoofdrolspeler met een rechthoekig hoofd en een langwerpig lijf. Maar schijn bedriegt; niet Paul maar zijn innerlijke systeem is waar het hier om gaat. Paul is slechts een omhulsel. Zijn organen zijn hier de centrale ‘personages’, en moesten dus aansprekend worden gemaakt, compleet met eigen persoonlijkheden. Paul zou het liefst naar het strand gaan, maar iets in hem weerhoudt hem daarvan; het brein. Hilarisch wordt in beeld gebracht wat er al dan niet zou kunnen gebeuren als Paul zijn hart zou volgen in plaats van zijn hoofd; zijn brein maakt hem de meest vreselijke dingen wijs. ‘Inner Workings’ heeft geen dialogen, maar heeft een op de jaren tachtig geïnspireerde soundtrack om de stemming te duiden. Het filmpje, dat een mooie mix is van CG en handgetekende animatie, leert de kijker een waardevolle les over het belang van een uitgebalanceerde levensstijl, waarin inspanning en ontspanning elkaar afwisselen en hart en hoofd op één lijn zitten. Leerzaam én lollig!

Patricia Smagge

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 30 november 2016