Insanitarium (2008)

Regie: Jeff Buhler | 88 minuten | horror, thriller | Acteurs: Jesse Metcalfe, Dale Waddington Horowitz, Olivia Munn, Molly Bryant, Peter Stormare, Carla Gallo, Kiele Sanchez, Armin Shimerman, Lisa Arturo, Kevin Sussman, Vitta Quinn, Felix J. Boyle, Kurt Caceres, Mark Kelly, Liz Davies, Yoda Ushery, Geoffrey Gould, Johnny Drocco, Dan Walters, Carina Nilsson, Jennie Taber, Martin Pierron, Cristopher Krieger, Michael Woodle

Een horrorfilm die de titel ‘Insanitarium’ draagt, zal bij de meeste kijkers waarschijnlijk (bewust of onbewust) vrij weinig aan de verbeelding overlaten. En het moet gezegd worden, de film brengt datgene wat je op grond van het verhaal en de titel mag verwachten. Uitgangspunt van het verhaal vormt de gedwongen opname van Lily, de zus van hoofdpersoon Jack, in een psychiatrisch ziekenhuis nadat ze tevergeefs geprobeerd heeft om een eind aan haar leven te maken. Jack besluit zichzelf ook als geestesziek persoon voor te doen om zo zijn zus te kunnen redden. Al snel ontdekt hij echter dat de behandelmethodes van de plaatselijke arts nou niet direct beantwoorden aan de basisprincipes van de conventionele geneeskunde.

De plot van ‘Insanitarium’ is flinterdun en ook niet bedoeld als uitgangspunt voor een diepgravende karakterstudie of complexe filmervaring. Het belangrijkste doel van de makers is om de liefhebbers te trakteren op een klein anderhalf uur bloedvergieten, een opzet waarin de film behoorlijk slaagt. ‘Insanitarium’ begint nog redelijk bedachtzaam. De eerste vijftig minuten staan vooral in het teken van spanningsopbouw en onthullen langzaam maar zeker wat er in het sanatorium nu precies aan de hand is. Het laatste halfuur gaan echter alle remmen los en ontaardt de film bij tijd en wijle in een ware orgie van bloed. Dit deel van de film zou ook als instructievideo voor een cursus creatief omgaan met steekwapens gebruikt kunnen worden, want messen, scalpels, machetes en spuiten worden op uiteenlopende en originele wijze gebruikt om de bloeddorstige, maniakale en naar mensenvlees hongerende psychiatrische patiënten een kopje kleiner te maken. Griezelig hoogtepunt is een scène waarin de gestoorde psychiater dokter Gianetti, een spuit en een oog een prominente rol spelen. Het is duidelijk dat regisseur Jeff Buhler zelf een groot horrorfan is die de kneepjes van het vak beheerst en goed heeft rondgekeken wat het genre (en de filmwereld in het algemeen) zoal te bieden heeft. Zo is ‘Insanitarium’ minstens net zo bloederig en plastisch als pak hem beet ‘Re-Animator’ of ‘Hellraiser’, doet het sanatorium qua interieur sterk denken aan Kubricks ‘2001: A Space Odyssey’ en roept de leider van de kannibalistische psychiatrische patiënten sterke herinneringen op aan Hannibal Lecter.

Qua acteerwerk is het vooral Peter Stormare die weer eens in het oog springt. Dat de man uiterst bedreven is in het neerzetten van excentrieke types met een psychopathische inslag blijkt wel uit films als ‘Fargo’ en ‘8MM’. Ook hier leeft de van oorsprong Zweedse acteur zich weer heerlijk uit als de excentrieke dokter Gianetti die alle vormen van geestesziekte wil uitroeien met een middel genaamd Orpheum. Hoofdrolspeler Jesse Metcalfe is sober en degelijk als de held van het verhaal. De rest van de cast vervult zijn rol zonder verder noemenswaardig op te vallen, al is Armin Shimerman wel zeer overtuigend als de griezelige Hawthorne.

Voor een film die de bioscopen niet heeft gehaald, valt ‘Insanitarium’ alleszins mee. Het is een gewelddadige en bloederige prent die zeker niet iedereen zal kunnen bekoren. Voor liefhebbers van stevige horror is deze aardige ‘splatterfilm’ daarentegen zeker de moeite waard.

Frank Heinen