Inside the Yellow Cocoon Shell – Bên trong vo kén vàng (2023)

Regie: Thien An Pham | 178 minuten | drama | Acteurs: Le Phong Vu, Nguyen Thinh, Vu Ngoc Manh, Nguyen Thi Truc Quynh, Nguyen Van Lu’u, Phi Dieu, Manh Cuong Tran, Phan Ti My Duyen, Vu Trong Tuyen, Nguyen Han, Ngo Thuy Tien, Ba Vo, Chau Thien Kim, Nguyen Thi Hoai Dung, Do Thien Hoang, Anh Nguyen, Chi Nguyen, K’Brom, Anh Son-Tan Van Phu, Anh Chinh, Bui Quang Son, Nguyen Tuan, Chu Mac, K’Rip, Bo Anh Khoa

De film ‘Inside the Yellow Cocoon Shell’ opent in de Vietnamese stad Saigon, waar een mascotte ‘s avonds rondloopt bij een amateurvoetbalwedstrijd. Met een traag tracking shot volgt de camera de mascotte naar een terras richting het gesprek dat boven het geroezemoes uitkomt. Wanneer de mascotte uiteindelijk de tafel van het gesprek passeert, blijft de camera hier hangen. Aan de tafel zitten drie vrienden, allemaal jongemannen, waaronder Thien, de hoofdpersoon. Als het gesprek op een gegeven moment op geloof belandt, zijn Thiens vrienden vastberaden: de een is heilig overtuigd gelovige, de ander atheïst. Daarna vat Thien zijn positie kernachtig samen: “Ik wil wel geloven, maar dat kan ik niet. Ik ben er vaak naar op zoek geweest, maar rede houdt me tegen.” Dan onderbreekt een knappe verkoopster het gesprek. De vrienden hebben wisselende aandacht voor haar en de spirituele jongen interesseert zich in de plotselinge weersomslag. Plotseling vindt er opnieuw een disruptie plaats. Buiten beeld is een verkeersongeluk te horen en de camera beweegt met vertraging naar het ongeval. Later blijkt dat Thiens schoonzus en haar zoon hierbij zijn overleden waardoor Thiens zoektocht start en de film zich langzaam begint te ontvouwen.

Ondanks de lengte van drie uur is dit wat plot betreft bijna alles wat er te weten valt over ‘Inside the Yellow Cocoon Shell’. De film valt dan ook onder de noemer slow-cinema. Een categorie films waarbij (het merkbaar maken van) tijd wordt ingezet, vaak in dienst van het verhogen van de transcendentale ervaring. Hier valt al gelijk het parallel met Thien op, die ook voortdurend op zoek is naar deze transcendentale ervaring. Of dit hem lukt ligt tot op zekere hoogte aan wat de kijker gedurende de film over zichzelf te weten komt op spiritueel vlak. Identificatie, niet door jezelf in het andere personage te plaatsen, maar door zelf een deels aparte reis te ondergaan.

Veel filmmakers hebben dit samenspel van slow-cinema en een spirituele zoektocht al eerder ingezet, waar dit speelfilmdebuut van regisseur Pham Thien An dan ook aan doet denken. Vooral het moment dat hij op de motor stapt voor een onbenullig klusje in een klein arm dorpje doet denken aan Bi Gan’s ‘Kaili Blues’. In beide films wordt een ogenschijnlijk betekenisloos beeld van een motorrit minutenlang gefilmd, waardoor niet alleen het moment in het dorp bijblijft maar ook de reis ernaartoe. Want zoals het platgelopen cliché beaamt, is de reis vaak belangrijker dan de bestemming. Bovendien krijgt de motorrit alleen al door het feit dat het lang gefilmd wordt betekenis, als kijker heb je namelijk al snel de neiging om óf in slaap te vallen óf betekenis te projecteren op het shot.

De scène na de motorrit in het dorp is een mooi voorbeeld van die parallelle identificatie. Thien heeft de opdracht gekregen om geld te geven aan een man die een gunst heeft gedaan voor de familie. Het loopt echter anders dan hij had verwacht. Zonder het geld aan te nemen begint de man een inspirerend verhaal over de oorlog. Tijdens het lange verhaal zwijgt Thien en het enige dat wijst op zijn interesse is de camera, die begint buiten het huis en beweegt heel langzaam door het raam naar binnen. Hoewel we ons kunnen identificeren met de aandachtig luisterende Thien, heeft de kijker verder geen aanwijzingen om zich op een affectieve manier in hem te verplaatsen. In plaats daarvan doet het verhaal iets met de kijker, waardoor we er vanuit kunnen gaan dat het ook iets doet met Thien. Zowel de kijker als Thien komen zo een stapje dichter bij de eindeloze spirituele zoektocht.

‘Inside the Yellow Cocoon Shell’ is minder dromerig dan de films van Apichatpong Weerasethakul en heeft een duidelijker plot dan de films van Bi Gan, maar blijft overeind door zijn eigen kwaliteiten. De film wordt vooral verrijkt door de fascinerende cinematografie die langzaam en precies, kalm en doelbewust is. Voor de film moet daarom drie uur worden opgeofferd, maar dat is het waard. De film kan dan ook het best gezien worden in de bioscoop en dat is mogelijk, ‘Inside the Yellow Cocoon Shell’ wordt deze zomer vertoond dankzij het Previously Unreleased programma van het Eye Filmmuseum.

Ian van Asch

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 15 augustus 2024 (Previously Unreleased)
VOD-release: 29 augustus 2024 (Eye Film Player)