Instant Family (2018)

Recensie Instant Famiy CinemagazineRegie: Sean Anders | 118 minuten | komedie, drama | Acteurs: Mark Wahlberg, Rose Byrne, Isabela Moner, Gustavo Quiroz, Julianna Gamiz, Octavia Spencer, Tig Notaro, Tom Segura, Allyn Rachel, Britt Rentschler, Jody Thompson, Margo Martindale, Julie Hagerty, Michael O’Keefe, Joan Cusack

‘Instant Family’, een film over een koppel dat drie pleegkinderen neemt, is gebaseerd op de ervaringen van de regisseur Sean Anders (‘Sex Drive’, ‘Horrible Bosses 2’, ‘Daddy’s Home’) die zelf pleegkinderen heeft. Het idee ontstond toen medeschrijver John Morris aan Sean Anders suggereerde dat zijn pleegouderschap een goed filmonderwerp zou zijn. Hoe meer ze erover spraken, hoe meer ze de potentie ervan inzagen en hoe meer het idee vorm kreeg. Het resultaat is een film waar het uitdagende, mooie en vaak frustrerende traject van pleegouderschap op een humoristische wijze is gebracht.

Het gaat Pete (Mark Wahlberg) en Ellie (Rose Byrne) voor de wind met het opknappen en verkopen van huizen. Wanneer Ellies zuster Kim (Allyn Rachel) en man Russ (Tom Segura) een tour door een huis krijgen beginnen ze over kinderen. Het gesprek wordt al snel ongemakkelijk wanneer stille kinderwensen twijfelachtig worden uitgesproken. Pete maakt vervolgens een grap over pleegkinderen die een snaar bij Ellie raakt. Ellie heeft niet veel nodig om Pete te overtuigen om pleegouderschap te proberen en niet lang daarna schrijven ze zich in voor een achtweekse cursus voor potentiële pleegouders. Wanneer ze uiteindelijk de pool aan kinderen ontmoeten valt hun oog, of beter gezegd, oor, op een mondige tiener Lizzy (Isabela Moner). Onder de indruk van haar vuur en energie, besluiten ze Lizzy als pleegkind te nemen. Echter, bij het gesprek met de sociale werkers, Karen (Octavia Spencer) en Sharon (Tig Notaro), vernemen Pete en Ellie dat Lizzy een broertje Juan (Gustavo Quiroz) en zusje Lita (Julianna Gamiz) heeft. En die moeten met haar mee. Na wat twijfels proberen ze het en begint een uitdagende, frustrerende, ontroerende en hartverwarmende reis van een groep mensen die niet als gezin begint maar er alles aan doet om eentje te zijn.

‘Instant Family’ behandelt een aantal interessante en zware thema’s waaronder kinderen die om de een of andere reden niet meer thuis wonen en in het systeem terecht komen. Het is voor kinderen een emotioneel zwaar, bijna traumatisch gebeuren, waarbij ze worden geconfronteerd met een wereld waar ze buiten vallen en het moeten doen met mensen die zichzelf via pleegouderschap goed willen voelen. Tenminste, zo kunnen kinderen het ervaren. Als gevolg hiervan werpen ze emotionele muren op zodat ze zichzelf beschermd wanen tegen teleurstellingen en in duigen gevallen dromen. Ook voor de pleegouders, die hopen een verschil te maken in het leven van deze kinderen, is het een erg uitdagend traject wanneer ze totale vreemden, van de een op de andere dag, als hun eigen kinderen moeten zien en van moeten houden. Het is daarom een kunst om deze thema’s zodanig in een film te verpakken zodat mensen hier een warm gevoel van krijgen en inspireren tot evenredig grootse handelingen naar hen die het niet zo hebben getroffen.

En het is erg goed gelukt. Gevoelige en zware momenten worden met perfect getimede humor onderbroken waardoor tranen uit twee verschillende bronnen vloeien. En dit was nooit mogelijk geweest zonder zowel de cast als de supporting cast die de film als een symfonie hebben neergezet.

Octavia Spencer en Tig Notaro zetten ijzersterke rollen neer als sociale werkers, die de pleegouders begeleiden in het proces. Aan de ene kant hebben we de mondige Karen die zegt zoals het is en aan de andere kant Sharon die strategischer is in haar uitspraken. Dit zorgt vaker voor een hilarische heen-en-weer gekibbel die, vreemd genoeg, helderheid brengt bij de vaak twijfelende ouders en deze over de streep trekt. Ook Joan Cusack en de bekende comédienne Iliza Shlesinger zorgen voor momenten die het ijs op de juiste momenten breekt en je de ingehouden adem rustig loslaat.

En natuurlijk is het een plezier om Mark Wahlberg en Rose Byrne te zien als pleegouders die in het diepe gegooid worden en gillend gek worden van vreemde wezens die in huis rommel maken, schreeuwen, negeren en ronduit vrijpostig zijn. Ook de kinderen, en dan met name Isabela Moner en Julianna Gamiz, acteren alsof het hun tweede natuur is. Dit is te concluderen aan de hand van de moordneigingen die bij je, als kijker, naar boven komen en je ze met plezier onder een cementen vloer wil begraven.

Uiteindelijk is ‘Instant Family’ een gesuikerde feelgood film die van een best standaard plot met zware thema’s een erg plezierig geheel maakt. Het is een film die je gezien moet hebben, puur omdat je weet dat de 118 minuten van jouw leven niet weggegooid zijn. Sla internet open en reserveer een plekje bij de dichtstbijzijnde bioscoop. Enjoy!

Gerold Kort

Waardering: 4

Bioscooprelease: 31 januari 2019
DVD- en blu-ray-release: 10 juli 2019