Intermezzo (1936)

Regie: Gustaf Molander | 90 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Gösta Ekman, Inga Tidblad, Ingrid Bergman, Erik Berglund, Hugo Björne, Anders Henrikson, Hasse Ekman, Britt Hagman, Millan Bolander, George Fant, Folke Helleberg, Emma Meissner, Margit Orth, Carl Ström

In haar thuisland Zweden had Ingrid Bergman al enkele kleinere rollen gespeeld toen ze in 1936 op 21-jarige leeftijd definitief doorbrak in de film ‘Intermezzo’. Hierin speelt ze een jonge pianiste die verliefd wordt op een veel oudere man. Haar tegenspeler, Gösta Ekman, was in die tijd een veel grotere ster dan zij. Volgens sommigen was hij de grootste Zweedse toneelacteur van de eerste helft van de twintigste eeuw. Zijn jongensachtige, knappe uiterlijk, onmiskenbare acteertalent, aantrekkelijke en herkenbare stem en krachtige screen performance maakten van hem Zwedens eerste grote filmidool. Maar zoals zoveel grote sterren moest ook Ekman de tol van de roem betalen. Hij raakte eerst aan de drank en later, nadat hij naar Berlijn was getrokken voor zijn hoofdrol in ‘Faust – Eine Deutsche Volkssage’ (1926) ook aan de drugs, die jarenlang zijn leven beheersten. Zijn gezondheid ging steeds verder achteruit en in januari 1938 – de acteur had net zijn 47e verjaardag gevierd – overleed Ekman aan de gevolgen van een longontsteking.

Slechts twee jaar eerder schitterde hij nog – in wat een van zijn laatste films zou blijken – in ‘Intermezzo’ naast de piepjonge Ingrid Bergman. Ekman is Holger Brandt, een razend populaire concertviolist die zijn trouwe begeleider Thomas (Hugo Björne) ziet afhaken. Samen met zijn impresario Charles (Erik ‘Bullen’ Berglund) gaat hij op zoek naar een vervanger en die vinden ze in onverwachte hoek. Holgers dochtertje Ann-Marie krijgt pianoles van de knappe, jonge en zeer begaafde muzikante Anita Hoffman (Ingrid Bergman). Holger raakt al gauw van haar in de ban maar Anita houdt aanvankelijk de boot af. Hij is namelijk twee keer zo oud als zij en heeft bovendien een gezin. Holgers al te lang verwaarloosde vrouw Margit (Inga Tidblad) ziet met lede ogen toe hoe haar man steeds verder van zijn gezin af komt te staan. Uiteindelijk besluit hij bij haar weg te gaan, wat voor Anita reden is om toch mee te gaan op tournee door Europa. Wat begint als een romantische trip vol passie en plezier, verliest hoe langer het duurt steeds meer van zijn glans. Anita wordt beperkt in haar eigen ontwikkeling als muzikante doordat ze op het tweede plan staat. Wanneer ze een prestigieuze studiebeurs krijgt aangeboden krijgt ze twijfels. Ondertussen begint Holger steeds meer te beseffen hoe belangrijk zijn gezin eigenlijk voor hem is.

Net als vrijwel al Bergmans andere Zweedse successen, waaronder ‘A Woman’s Face’ en ‘Dollar’ (beide uit 1938) werd ook ‘Intermezzo’ geregisseerd door Gustaf Molander. Niet alleen in haar vaderland, maar ook in Amerika zou ‘Intermezzo’ de definitieve doorbraak betekenen van Ingrid Bergman. In 1938 haalde producent David O. Selznick de actrice naar Hollywood en de eerste film die ze daar zou maken was een remake van ‘Intermezzo’. Haar tegenspeler in die versie was Leslie Howard, wellicht even charismatisch als Gösta Ekman maar een mindere acteur. Waar de emoties bij Howard vooral aan de oppervlakte blijven, graaft het bij zijn Zweedse tegenhanger een stuk dieper. De Amerikaanse versie is echter wel toegankelijker voor het grote publiek, omdat de romance in het origineel – volgens de Zweedse traditie – onderkoeld en terughoudend gebracht wordt. Dat maakt de film, die behoorlijk traag is, niet altijd even eenvoudig te verteren. Het scenario werd geschreven door Gösta Stevens, in samenwerking met Molander. Een simpel, klassiek romantisch verhaal, met een typisch Zweeds realistisch einde, dat is uitgewerkt tot een film van 90 minuten. Echter, gezien de traagheid krijg je het gevoel dat die anderhalf uur toch wat aan de lange kant is.

Het acteerwerk in ‘Intermezzo’ is naturel en oprecht. Bergman is pas 21 maar laat nu al zien dat haar een grote toekomst in het verschiet ligt. Haar romance met de 25 jaar oudere Ekman is geloofwaardig, al is het wel wat dubieus dat deze er van het ene op het andere moment ineens is. Was de film in de 21 eeuw gemaakt dan was er ongetwijfeld wat meer onderling geflirt aan te pas gekomen. Een pluim ook voor de bijrolacteurs, met als vaandeldraagster Inga Tidblad (die overigens sprekend lijkt op Kristen Scott Thomas!), die op fantastische wijze de gekwetste en verwaarloosde echtgenote van Holger portretteert. Ook de kinderen, gespeeld door Hasse Ekman – ook in het echte leven de zoon van Gösta, die later regisseur zou worden en enige tijd een aardige concurrentiestrijd uit zou vechten met niemand minder dan Ingmar Bergman – en Britt Hagman spelen prima, evenals Erik Berglund en Hugo Björne, Holgers vrienden die zijn intermezzo met Anita eigenlijk niet goedkeuren maar zo wijs zijn om hem zelf die conclusie laten trekken. De cinematografie van Åke Dahlqvist is jammer genoeg niet altijd even helder, als gevolg van matige belichting.

Ingrid Bergman was op 21-jarige leeftijd al een absolute topactrice, dat bewijst ze met haar rol in ‘Intermezzo’. Dit klassieke romantische drama is prima te kijken, al wil de film nogal ‘slepen’. In feite duurt ‘Intermezzo’ met zijn anderhalf uur nog te lang en is het ondanks het geweldige acteerwerk van de volledige cast een hele zit om je aandacht erbij te houden. Een vlotter tempo had deze film absoluut opgewaardeerd. Geen fantastische film, maar de prestatie van de piepjonge Bergman zal velen toch wel nieuwsgierig maken…

Patricia Smagge