Interview Jagc Labella, Master Oh en Lorenzo Hagerman (About Light and Shadows)

‘About Light and Shadows’ (2025) is de eerste documentaire van José Antonio Gonzalez-Cuevas ‘Jagc’ Labella. De film biedt een portret van Master Oh, een spiritueel leraar uit Zuid-Korea, die mensen al jarenlang helpt om harmonie en geluk in hun leven te vinden. Daarnaast wordt een wetenschappelijke uitleg gegeven aan concepten die een rol spelen in spiritualiteit: energie en vibratie.

Ik ontmoet Labella en Master Oh in een spiritueel centrum in Den Haag. Lorenzo Hagerman, de Director of Photography, sluit ook aan bij het interview. Voordat we plaatsnemen in de interviewruimte moeten de schoenen uit, waardoor het gesprek op sokken wordt gevoerd.

Fotoalbum

Regisseur Labella neemt als eerste het woord over een van de hoofdthema’s van zijn film: spiritualiteit. Over het belang daarvan zegt hij: “Niemand kan ontkennen dat er een heel tastbare, duidelijke golf van spiritualiteit over de hele wereld gaat. Onze vraag is: waarom gebeurt dit?” Ook Hagerman is van mening dat spiritualiteit tegenwoordig erg belangrijk is. “We leven met een gebrek aan spiritualiteit in de materiële wereld,” zegt hij, “vooral in de grote steden.” Hij vergelijkt een documentaire met een fotoalbum: “Het bewaart de herinnering aan een samenleving, aan een cultuur. Deze documentaire maakt een foto van de overbelaste manier waarop we in de steden leven en dichterbij spiritualiteit komen.”

Onzichtbare vibratie

Dan komt Master Oh aan het woord. Allereerst vertelt hij over zijn missie: “Als we naar de mens kijken, dan hebben we een lichaam, een ziel en ertussenin een geest. Mijn missie is altijd geweest om het fysieke leven en het onzichtbare leven te ondersteunen. Er is iets wat onzichtbaar is, maar het ís er wel. Ik deel deze onzichtbare vibratie al een heel lange tijd om het leven te ondersteunen.” Hij ziet mensen als fysieke en spirituele wezens, met een helderheid van binnen. Die geeft volgens hem kracht aan de geest. Master Oh: “Er is iets wat onze geest open, vredig en meelevend maakt.” Hij legt uit wat hij doet, als mensen met problemen naar hem toe komen: “Ik kan zien wat er ontbreekt en dus deel ik wat ze moeten ontvangen. En als ik geef wat ze moeten ontvangen, dan voelen ze zich beter.”

Prachtige mensen

Master Oh zegt heel druk te zijn geweest met het delen van de vibratie. Dan, verwijzend naar het duo naast hem: “En toen ontmoette ik op een dag deze prachtige mensen. Wij zijn gepassioneerd over de vraag hoe we mensen op de beste manier kunnen helpen. Iedereen is bezig met het materiële en het spirituele, en deze twee samenvoegen heeft een enorme impact op het leven van mensen.” Toen Labella en Hagerman voorstelden om hier een film over te maken, was Master Oh daar erg blij mee. “Eindelijk”, verzucht hij. “Ze hebben uitstekend werk geleverd en ze hebben een prachtige documentaire geproduceerd. Dus er ligt een mooie kans voor mensen om de film te bekijken.”

Specialismen

Met de makers ga ik in op de wetenschappers die ze geïnterviewd hebben. “We wilden weten wat wetenschappers precies weten over vibratie”, zegt Labella. “Er zijn minstens twee perspectieven om de realiteit te analyseren. Een is meer filosofisch en het andere is wetenschappelijk. En meestal zijn ze het eens. We weten nu – omdat Master Oh het zegt, maar ook omdat wetenschappers het zeggen – dat je voor elke transformatie, in welke vorm van materie dan ook, een soort vibratie nodig hebt.” Hagerman vertelt verder over de manier waarop ze de geïnterviewden selecteerden. De specialismen speelden daarbij een belangrijke rol: “Er zijn er een paar die gespecialiseerd zijn in ver weg gelegen sterrenstelsels, in de oorsprong van het heelal. Anderen kunnen meer over kwantummechanica vertellen, of over genetica. En er zijn ook artsen bij betrokken, een chirurg bijvoorbeeld.”

Open horizon

In plaats van focussen op één wetenschappelijk vakgebied, wilden Labella en Hagerman aandacht besteden aan verschillende specialismen. Daarmee wilden ze graag een ‘open horizon’ creëren. “Binnen de wetenschap zijn er ook controverses,” zegt Hagerman, “en in documentaires wil je die verschillende perspectieven laten zien.” Volgens hem gaat hun film dan ook niet over het geven van antwoorden. Hagerman: “Het gaat meer om de grenzen aan de kennis die we tegenwoordig hebben. Het publiek kan dan zelf conclusies trekken. En niet wij, die zeggen: dit is de waarheid en niets dan de waarheid.” Er is meer filmmateriaal, voegt hij eraan toe, maar wat in de film terecht is gekomen was relatief makkelijk te begrijpen. Hagerman: “Want wetenschappers kunnen ook ingewikkeld worden in hun uitleg.”

Ego

Als ik Labella vraag of er ook deskundigen waren die niet wilden meewerken, geeft hij dat direct toe. “Ja, ja, ja,” beaamt hij volmondig. “We hebben er veel benaderd. Sommigen zijn helemaal overtuigd van het materiële en staan ver af van spiritualiteit. De wetenschappers die we wél hebben geïnterviewd werkten mee, omdat we ze hebben uitgelegd dat we meerdere perspectieven wilden bieden.” Volgens Hagerman stonden hij en Labella ook open voor kritiek over spiritualiteit. Hagerman: “Omdat dat ook een verscheidenheid aan meningen oplevert.” Diegenen die niet wilden meewerken, waren het ook niet per se oneens met het onderwerp. “Ze waren bang om met spiritualiteit in verband te worden gebracht”, licht Hagerman toe. “Het had meer met hun ego te maken en met angst om gerelateerd te worden aan iets wat ze niet begrijpen.”

Trots

Labella en Hagerman gaven de geïnterviewden ook de gelegenheid om zich na de eerste versie terug te trekken uit de documentaire. “Zodat ze zich op hun gemak voelden,” legt Hagerman uit, “en konden praten waarover ze wilden praten.” Maar volgens hem waren alle experts die te zien zijn in de film heel trots en open. “Ze zijn mens, niet alleen maar wetenschapper”, zegt hij. “Sommigen geloven in een Schepper of in ‘iets anders’, ook al zijn ze wetenschappers. En anderen denken niet verder dan de seconde voordat de Big Bang plaatsvond. Dus er zijn verschillende stromingen en dat was interessant om te laten zien in de film.”

Parallelle structuur

In de film laat geen enkele deskundige zich uit over Master Oh. Hagerman licht deze keus toe: “Het was niet noodzakelijk om wetenschappers te vinden die Master Oh kennen of hem hebben ontmoet, omdat we over kennis praten, over concepten. Ze wisten dat de film te maken had met Master Oh en spiritualiteit, en ze kregen een algemeen beeld van waar we het over hadden. Als we alleen wetenschappers hadden geselecteerd die Master Oh kennen, dan zou dat een beperkt perspectief hebben gegeven.” Voor de makers was het vooral interessant om zich te verdiepen in wetenschap, kennis en wat wetenschappelijk gezien de grote vragen zijn. Hagerman: “Het doel was niet om een vergelijking te maken, of een wedstrijd. Het was meer een parallelle structuur, zodat niet wij, maar het publiek met conclusies kan komen.”

Hartslag

In de film wordt Master Oh beschreven als iemand die zeer gepassioneerd is om mensen te helpen en nooit stopt met werken. Waar hij zelf de energie vandaan haalt om zo hard te werken? De spiritueel meester, geamuseerd om deze vraag: “Ik wil het beste vehikel zijn om de vibratie naar de mensen te laten gaan.” Hij vergelijkt die vibratie met een hartslag: “Met de hartslag wordt fysieke energie gegeven, wordt het bloed rondgepompt. Vibratie geeft het onzichtbare licht, de liefde en de kracht die we nodig hebben. Als ik de keus zou hebben om niet te slapen, zou ik niet slapen.” Hij beweert de negatieve energie, pijn en emoties op te pikken van de mensen die hij behandelt. “Als ik die oppik,” redeneert Master Oh, “dan kan ik ze alles geven. Als ik ze alles geef, dan pik ik meer op. Als mensen deze vibratie ontvangen, huilen ze veel. Ze zijn zo gelukkig, zo open. En ze hebben kracht. Ik voel het, ik weet niet hoe ik het moet beschrijven. Maar tegelijkertijd weet ik het: het is er, het is bij ons, de bron van ons leven.”

Ester Šorm