Interview Joachim Rønning, Daisy Ridley en Jerry Bruckheimer (Young Woman and the Sea)
Ter gelegenheid van de release van ‘Young Woman and the Sea’ van filmmaker Joachim Rønning op Disney+ organiseerde de filmmaatschappij iets minder dan een week voor de release een virtuele persconferentie, met regisseur Rønning, producent Jerry Bruckheimer en hoofdrolspeelster en producent Daisy Ridley. Cinemagazine mocht daarbij aanwezig zijn.
Het verhaal van Trudy Ederle
Rønning begint te vertellen hoe hij bij dit verhaal terecht is gekomen. Rønning en Bruckheimer werkten op de set van ‘Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales’ met Jeff Nathanson, die een verhaal wilde schrijven voor zijn dochters. Nathanson stuitte tijdens dat proces op het in 2009 uitgekomen boek ‘Young Woman & the Sea’ over het leven van Trudy Ederle. Hij was direct overtuigd en wilde dit verhaal verfilmen. Hij schreef een script, dat hij vervolgens aan Rønning en Bruckheimer voorlegde. Ze waren allebei lyrisch.
Rønning kwam op die manier in aanraking met het verhaal. Hij vertelt dat hij ervan uit is gegaan dat dit verhaal al lang en breed verfilmd zou zijn. Toen het tijd was om aan zijn volgende project te beginnen kwam hij erachter dat niets minder waar was. Dit, wat hem betreft, fantastische verhaal moest op het grote scherm worden vertolkt en moest met de grote menigte worden gedeeld. Want ook daar bestaat te weinig kennis over de prestatie van Trudy Ederle, aldus Rønning.
Casting
Na een vraag over de casting, met name over de bijna onwerkelijke gelijkenissen tussen Daisy Ridley (Trudy Ederle) en Tilda Cobham-Hervey (zus van Trudy, Meg), komt Bruckheimer aan het woord. We krijgen een inkijkje in het castingproces. Bruckheimer stelt dat hij zelden iemand zo obsessief de audities heeft zien doornemen als Rønning. De casting moest perfect zijn en met name Trudy en haar zus Meg moesten een geloofwaardige band vormen. Bruckheimer vertelt erg onder de indruk te zijn van Rønnings doorzettingsvermogen. Toen Tilda Cobham-Herveys auditie tevoorschijn kwam was voor iedereen direct duidelijk dat zij de perfecte Meg was. Niet alleen omdat ze veel op Daisy Ridley lijkt, maar ook omdat ze qua gedragingen veel wegheeft van Ridley.
Trudy tot leven brengen
Daarna wordt Ridley naar het castingproces gevraagd. Ridley vertelt waarom ze voor deze rol heeft geauditeerd. Ook Ridley was voor het lezen van het script nog niet bekend met het verhaal. Daarna begon ze echter onmiddellijk met het lezen van het boek, geschreven door Glenn Stout, waardoor ze helemaal verkocht was. Ze wilde de rol dusdanig graag hebben dat ze op haar cv loog over haar zwemkwaliteiten. Een leugentje om bestwil noemde ze het zelf. Niet dat ze helemaal niet kon zwemmen, maar het wedstrijdzwemmen waarin ze zei getraind te zijn, bleek niet helemaal te kloppen.
Voor Ridley was dit de perfecte rol. Een verhaal dat zij dolgraag met de wereld wilde delen en waaraan zij graag haar steentje wilde bijdragen. Zoals gebruikelijk bij soortgelijke films was Ridley bereid veel tijd te stoppen in het verrichten van onderzoek naar Trudy. Ze kwam er echter al snel achter dat, ondanks de monumentale prestatie die Trudy heeft neergezet, er bijna geen informatie beschikbaar is over dit verhaal. Hoewel ze dat jammer vindt, heeft het haar en Rønning wel meer creatieve vrijheid gegeven. Met name in het creëren van relaties tussen personages.
Voor Ridley en Rønning zijn die relaties namelijk het belangrijkste element van de film. Ridley beschrijft de film als een liefdesbrief tussen zussen. “De relatie tussen moeder en dochters maakt duidelijk dat zij elkaar nodig hebben. Dat Trudy zonder Meg en moeder nooit had kunnen bereiken wat ze heeft bereikt, maar anderzijds ook dat wat Trudy heeft bewerkstelligt niet alleen voor haar, maar ook voor Meg, haar moeder en alle andere vrouwen van levensbelang is geweest,” zo zegt Rønning.
De boodschap van Trudy
Ridley krijgt nog de vraag wat ze van Trudy heeft geleerd en of dat lessen zijn die in haar dagelijks leven nog een rol van betekenis spelen. Ridley lacht instemmend op die vraag. Uit de bronnen die ze heeft kunnen raadplegen kwam telkens een bijna aanstekelijke positiviteit naar voren, ondanks het tijdsgewricht waarin Trudy leefde en ondanks de tegenslagen waar ze geregeld tegenaan liep. Die positiviteit heeft ze meegenomen tijdens het filmen van ‘Young Woman and the Sea’. Ook als dat op momenten zeer zwaar was.
Het water
Rønning was vanaf het begin duidelijk. Voor hem was er geen andere mogelijkheid dan de film te schieten op zee. De zee is een obstakel en Ridley moet dat obstakel ervaren om invulling te kunnen geven aan Trudy. Ook voor hemzelf was het schieten op de zee een mogelijkheid om de ruigheid van het water mee te ervaren en zich te kunnen verplaatsen in wat Trudy moet hebben meegemaakt. Uiteindelijk heeft hij de productie zo ver gekregen om de scènes waarin Het Kanaal wordt getrotseerd, op te nemen in de Zwarte Zee. Om precies te zijn, aan de Bulgaarse kant van de Zwarte Zee. En hoewel Rønning en Ridley, in tegenstelling tot Trudy, niet daadwerkelijk hun leven op het spel zetten, hebben ze toch een gevoel gekregen bij de omstandigheden zoals die moeten zijn geweest. “We hebben het zo echt gemaakt als we konden”, aldus Rønning.
Trudy en het grote publiek
Dat dit inspirerende verhaal zo onbekend is was voor Rønning, Ridley en Bruckheimer onbegrijpelijk. Ze zijn daarom blij dat Nathanson ze dit verhaal heeft gebracht en dat zij dit verhaal met de wereld mogen delen. Ze zijn dan ook blij om te zien dat de film goed ontvangen wordt. Bruckheimer neemt tot slot het woord:
“Op het eind van de film zie je de daadwerkelijke parade die voor Trudy in New York City was georganiseerd. De grootste parade ooit voor een atleet. En dat was honderd jaar geleden. De grootste parade ooit en toch had ik nog nooit van Trudy gehoord. Daar hebben we nu verandering in gebracht en we hebben Trudy vereeuwigd op het grote doek.”
Jelco Leijs