Invisible Waves (2006)

Regie: Pen-ek Ratanaruang | 113 minuten | actie, drama, komedie, romantiek, misdaad, thriller | Acteurs: Tadanobu Asano, Eric Tsang, Ken Mitsuishi, Hye-jeong Kang, Maria Cordero, Toon Hiranyasap, Hideki Jitsuyama, Tomono Kuga, Hiro Sano

Thaise regisseur Ratanaruang die in 2001 op filmfestivals furore maakte met de film ‘Monrak Transistor’ (een transistor liefdesverhaal) heeft met ‘Invisible Waves’ een curieuze mix gemaakt van stijlvormen en genreconventies. Plotelementen suggereren dat we hier met een thriller of film noir van doen hebben, maar het rustige tempo en de constante concentratie op het introverte hoofdpersonage doen meer denken aan een psychologisch drama. Daarnaast kenmerkt het lange middenstuk op een boot zich door komisch bedoelde en slapstickmomenten die niet zouden misstaan in een film van Chaplin, Keaton, of Tati. En het zelfbewuste camerawerk van Christopher Doyle wijst vervolgens op een poëtische, diepzinnige onderlaag. Helaas zorgt dit alles bij elkaar niet voor een mooi homogeen of pakkend geheel. Het blijft teveel bij goede bedoelingen.

Ook de cast en crew zijn eclectisch, met vele nationaliteiten die aan de film hebben meegewerkt – hoewel vooral Aziatisch. Een Thai heeft de regie, een Australiër verzorgt het camerawerk en de cast bestaat uit een Koreaan, Chinezen en Japanners. Hoofdpersoon Kyoji wordt gespeeld door de productieve en immer boeiende Japanse acteur Tadanobu Asano – onder meer bekend uit ‘Ichi the Killer’ – maar zelfs hij weet ons het verhaal niet in te trekken. Voor een deel wordt hij gehinderd door de ongemakkelijkheid met de Engelse taal die hij moet bezigen, maar het is vooral het langdurige gebrek aan informatie over zijn personage en de wat nietszeggende gebeurtenissen om hem heen die de betrokkenheid in de weg staan.

Aan de ene kant heeft het iets intrigerends om zo weinig mogelijk over de ware toedracht van de moord te weten en geen achtergronden van het personage te kennen, maar uiteindelijk werkt het toch averechts. Zo had meer informatie de dramatische betrokkenheid van het begin kunnen vergroten of had het de ironie van al wat er misgaat in het leven van Kyoji kunnen versterken. Ook is de uitleg, wanneer deze komt, niet erg bevredigend. Het maakt van Kyoji een minder sympathiek personage en stelt daarnaast de afgelegde reis niet ineens in een rijk nieuw perspectief. Wel is de afronding van de dramatische spanningsboog van Kyoji origineel en interessant. Kyoji is gelukkig geen personage dat van clichés aan elkaar hangt. Dit geldt ook voor de personages om hem heen, waaronder “Lizard”, de contactpersoon van Kyoji in Thailand, die aan Karaoke verslaafd is. Verrassend zijn tevens de gebeurtenissen om Kyoji heen. Je weet nooit wat je kunt verwachten – een tegensputterende douche, een vrouw die haar baby bij hem achterlaat, maffe vijanden – en of je met komedie of thrillerelementen te maken zult krijgen.

De film verwijst op zeer expliciete wijze naar Stanley Kubricks ‘The Shining’ door ook het geschreven woord “Redrum” (“murder” achterstevoren) op een spiegel te laten zien. Maar de vijandige, beklemmende sfeer van die film weet ‘Invisible Waves’ helaas niet te benaderen. Hiervoor mist het geheel aan goed werkende dramatiek en spanning.

‘Invisible Waves’ heeft zeker elementen die de moeite waard zijn, waaronder de verrassende, onorthodoxe gebeurtenissen, acteur Asano, en het soms interessante camerawerk, maar weet als geheel jammer genoeg niet voldoende te overtuigen.

Bart Rietvink