It’s Such a Beautiful Day (2012)
Regie: Don Hertzfeldt | 80 minuten | animatie, komedie, drama, fantasie, science fiction
Iedereen is wel eens in de war. Maar terwijl het bij de meeste mensen eenmalig en kort van duur is, wordt het bij anderen juist alleen maar erger. Bill is zo’n onfortuinlijk iemand. Bestaand uit een driehoek als romp en een cirkel als hoofd, met vier streepjes als ledematen, raakt hij de weg kwijt in zijn geheugen. Hij heeft een erfelijke ziekte, maar de doktoren weten ook niet precies hoe of wat. Er is in ieder geval niets aan te doen en hij zal jong sterven. Het zit in zijn genen: zijn moeder heeft een vreemd leven geleid, en zijn oma was ook al niet helemaal lekker.
Op een droge, duistere toon vertelt een man in ‘It’s Such a Beautiful Day’ over het leven van Bill – ‘Bill loopt naar de bushalte. Bill ziet een plastic zak aan een vlaggenmast hangen, hij kijkt ernaar.’ Het is een aangename, rustige stem. De zinnen zijn staccato opgebouwd, waardoor je vrij snel in een soort trance komt. Je gedachten willen wel afdwalen, maar de zinnen zijn zo helder dat je niet níét kan luisteren. Bij het verhaal zien we het stokmannetje ter illustratie. Daarnaast is er ook gebruik gemaakt van foto’s, film, verf, en andere expressieve middelen om een sfeer te scheppen. Geluid speelt ook een vertellende rol: naast de gevoelige klassieke muziek, zijn de omgevingsgeluiden soms oorverdovend en verwarrend. Alsof we zelf ook dement worden en niet begrijpen naar welk geluid we moeten luisteren.
‘It’s Such a Beautiful Day’ is een drieluik van drie korte films van Amerikaan Don Hertzfeldt. ‘Everything Will Be Ok’ (2006), ‘I’m So Proud of You’ (2008) en ‘It’s Such a Beautiful Day’ (2011) sluiten naadloos op elkaar aan, en voelen dus als één lange film. De drie korte films op zich zijn erg goed gelukt, met een artistieke en expressieve sfeer waar iedereen zich zal herkennen in de arme, anonieme Bill. De opbouw is subtiel en de problemen gaan van kwaad tot erger met zo af en toe wat zwarte humor erdoor door de absurde situaties en associaties waarin Bill verkeert. Maar korte films werken vaak juist zo goed omdat ze kort zijn.
Hoewel 62 minuten niet lang is, is dat het toch wel. Door de films achter elkaar te zetten is ‘It’s Such a Beautiful Day’ wat te veel van het goede. De monotone vertelling gaat uiteindelijk vervelen, en op het scherm zijn de afbeeldingen veel van hetzelfde. Het gevoel van verveling vecht met gevoel van bewondering, soms wint de een, soms wint de ander. Het is wel logisch dat de drie kunstwerkjes bij elkaar worden vertoond, aangezien ze bij elkaar horen, maar het werkt niet helemaal goed. Ga echter toch maar kijken, het is een mooie kans om in één klap drie mooie films te zien, maar wees gewaarschuwd en voorbereid.
Mirte Brethouwer
‘It’s Such a Beautiful Day’ wordt vertoond tijdens het 16de Holland Animation Film Festival (20-24 maart 2013) in Utrecht.