Jack Reacher: Never Go Back (2016)

Recensie Jack Reacher: Never Go Back CinemagazineRegie: Edward Zwick | 118 minuten | actie, avontuur, misdaad, thriller | Acteurs: Tom Cruise, Cobie Smulders, Aldis Hodge, Danika Yarosh, Patrick Heusinger, Holt McCallany, Robert Knepper, Judd Lormand, Christopher Berry, Hunter Burke, Jason Douglas

‘Jack Reacher: Never Go Back’ is een beroerd vervolg op een ook al niet te hoogstaande ‘Jack Reacher’ uit 2012. Tom Cruise keert weer terug als de stille, nomadische titelheld die overal waar hij komt samenzweringen blootlegt en mensen in nood helpt, al zorgt zijn stijl van probleemoplossing telkens voor stapels lijken. Gebaseerd op de boekenreeks van Lee Child is dit een verfilming van het 18e deel ‘Never Go Back’, maar lijkt de filmversie alleen in grote lijnen op het boek.

Dit keer is het majoor Susan Turner (Cobie Smulders) die in de problemen zit. Reacher besluit haar na een reeks flirtende telefoongesprekken spontaan op te zoeken, maar net als hij aankomt, is ze aangehouden en opgesloten op de beschuldiging van spionage. Turner werkt bij een speciale onderzoekseenheid van het Amerikaanse leger en deed onderzoek naar corruptie en mogelijk verdwenen wapens. Reacher, zelf ooit leidinggevende aan de eenheid voordat hij het leger vaarwel zei, besluit de zaak te onderzoeken. Al snel komt hij erachter dat er veel meer schuil gaat achter haar arrestatie. Reacher bevrijdt Turner uit een streng beveiligde militaire gevangenis en samen slaan ze op de vlucht om gerechtigheid te zoeken.

De zaak wordt nog gecompliceerder als blijkt dat een vrouw bij het ministerie van Defensie een vaderschapsclaim richting Reacher heeft ingediend en hij mogelijk een vijftienjarige dochter heeft. Dit meisje, Samantha (Danika Yarosh), blijkt een vindingrijke dame te zijn en in veel opzichten een nuttige aanwinst als de achtervolging wordt ingezet door zowel de militaire politie als de slechteriken, onder aanvoering van “The Hunter” (Patrick Heusinger).

Na het tegenvallende resultaat van de eerste ‘Jack Reacher’ uit 2012, leek het lang onzeker of er nog wel een vervolg zou komen, maar de recettes in vooral het buitenland zorgden er toch voor dat er tweede deel kwam. Of daar iemand gelukkig van is geworden? Het is een nietszeggende film geworden die geen moment beklijft. ‘Jack Reacher: Never Go Back’ zit vol met actiescènes die de kijker al in honderden andere films gezien heeft – en dan vaak beter. Dit mag ook de ervaren regisseur Edward Zwick zich aantrekken, die toch een heel behoorlijk aantal goede films heeft gedraaid. Van zijn hand waren onder andere ‘Glory’, ‘Courage under Fire’ en ‘Blood Diamond’ en hij maakte ook het melodramatische ‘Legends of the Fall’ en ‘The Last Samuari’ (ook met Cruise). Waar zijn talenten zijn gebleven, is hier wel een goede vraag.

Cruise zelf voert het stoïcijnse karakter van Reacher zover door, dat er niets meer overblijft van zijn natuurlijke charisma (zijn kenmerkende grijns is volkomen afwezig) en hij strompelt zich uitdrukkingsloos door zijn scènes heen. Dat maakt hem tot een oninteressante held en maakt het meeleven moeilijk. Smulders mag hier en daar laten zien dat ze van wanten weet, maar als de nood aan de man komt, moet ze toch weer door Reacher gered worden. Haar wordt met haar dunne motivatie (gerechtigheid voor haarzelf en haar vermoorde ondergeschikten) ook geen dienst bewezen. De leukste toevoeging is nog de jonge Yarosh die met een “kan mij het schelen, ik zit in een film met Tom Cruise” houding rondloopt, die goed past bij het onaangepaste karakter van haar personage.

De hele plot is maar matig uitgewerkt, zonder aansprekende schurk of een duidelijk motief of dreiging. Er is een sinister complot en Turner moest het zwijgen worden opgelegd. Het complot is echter zo generiek dat het nietszeggend is – en bovendien met de haren bijgesleept in het laatste deel van de film. Er wacht geen intimiderende “eindbaas” of superschurk. Dat deed deel 1 met de opvallende Werner Herzog toch een stuk beter. Heusinger is als handlanger ook weer zo’n bordkartonnen personage die zogenaamd een efficiënte moordmachine is, maar volgens het verhaaltje pas aan het einde zijn definitieve confrontatie met Reacher mag hebben. Als deze schurken zo koelbloedig en goed zijn, komen we weer terug op het begin: waarom dan Turner niet gewoon uit de weg ruimen? Dergelijke gaten in de plot krijg je als filmmaker met geen achtervolgingen met snelle auto’s of knokpartijen meer rechtgebreid. Zeker niet als al die actie zich voorspelbaar ontwikkelt en van het ene voorspelbare punt naar het volgende voorspelbare punt springt. Als kijker zou je zomaar de gedachte kunnen bekruipen dat je naar een direct naar video verbannen B-film zit te kijken waar zelfs Steven Seagal nog zijn neus voor zou ophalen. Zeggen dat ‘Jack Reacher: Never Go Back’ een doorsnee thriller is, die je bent vergeten zodra je hem gezien hebt, is nog een belediging voor doorsnee thrillers die je zo vergeten bent. Met deze cast en crew en het budget mag je niet zo’n ondermaatse film afleveren.

Hans Geurts

Waardering: 2

Bioscooprelease: 20 oktober 2016
VOD-release: 22 maart 2017
DVD- en blu-ray-release: 22 maart 2017 (ook op 4K Ultra HD)